Για τα αντικοινωνικά και αντιλαϊκά της μέτρα, η Κυβέρνηση, επικαλείται τη θεωρία της ανταγωνιστικότητας και της οικονομικής ανάπτυξης, στη νεοαυταρχική της, όμως, έκδοση, σύμφωνα με την οποία: τα υπερκέρδη των μεγαλοβιομήχανων ταυτίζονται με το όφελος της εθνικής οικονομίας, και η «ανάπτυξη παντού και ευημερία για όλους» σημαίνει «περισσότερη δουλειά από όλους, με λιγότερες αποδοχές και ευημερία για τους λίγους»
Όταν όμως, η ανταγωνιστικότητα και η οικονομική ανάπτυξη στοχεύουν μόνο στη μεγιστοποίηση των ποσοτικών μεγεθών, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τον παράγοντα άνθρωπο, δεν ωφελούν το κοινωνικό σύνολο και δεν έχουν διάρκεια.
Η αύξηση του παραγόμενου πλούτου πρέπει να γίνεται με τη συμβολή όλων αλλά και για την ωφέλεια όλων.
Με την αναδιανομή του εθνικού πλούτου πρέπει να βελτιώνεται το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας.
Η κοινωνικά υπεύθυνη ανταγωνιστικότητα, ως συστατικό στοιχείο της αειφόρου ανάπτυξης, πρέπει να στηρίζεται: στην ύπαρξη σχεδίου ως αποτέλεσμα κοινωνικής συμφωνίας, στη γνώση, στην έρευνα, στην εκπαίδευση, στην καινοτομία, στις νέες τεχνολογίες και κυρίως στις αποτελεσματικότερες και όχι στις περισσότερες ώρες εργασίας.
Βασίλης Κεγκέρογλου
Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ηρακλείου
