Η ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της χώρας οφείλει να συμπορεύεται με την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.

Με σαφήνεια και καθαρότητα δηλώσαμε τη θετική μας στάση στο νομοσχέδιο για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, όπως άλλωστε πράξαμε και με ανάλογα νομοσχέδια για Εθνικά θέματα αλλά ταυτόχρονα θέσαμε όλα τα ζητήματα, ανθρώπινου δυναμικού, διαδικασιών, διαφάνειας και διασφάλισης του δημόσιου συμφέροντος και κυρίως το ζήτημα της συμμετοχής της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, κρατικής και ιδιωτικής, στην υλοποίηση των συμβάσεων.  

Το ΠΑΣΟΚ –Κίνημα Αλλαγής ως δύναμη ευθύνης, πολιτεύεται με την παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου με αρχές, πατριωτικές σταθερές και αδιαπραγμάτευτες θέσεις στα εθνικά θέματα.

Από την ίδρυση μας  μέχρι σήμερα, πάντα είχαμε και έχουμε, σταθερές και αδιαπραγμάτευτες θέσεις στα Εθνικά θέματα.

Θέτουμε πάντα το συμφέρον της Ελλάδας πάνω απ’ όλα, ιδιαίτερα στους τομείς της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής.

Η ενσωμάτωση νέων, εξελιγμένης τεχνολογίας Ο/Σ, όπως οι Φ/Γ Belharra, τα μαχητικά Α/Φ Rafale, τα όπλα τους και γενικότερα η ενίσχυση του οπλοστασίου μας είναι κρίσιμη για την ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ικανότητας.

Στηρίζουμε την ενίσχυση της αποτρεπτικής  ικανότητας των ΕΔ, και κατ’ επέκταση την ενίσχυση της εθνικής ισχύος της χώρας μας, που αποτελούσε και αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την Εθνική Ανεξαρτησία.

Η Εθνική Ισχύς όμως, είναι γράμμα κενό αν ΔΕΝ στηρίζεται από τέσσερεις πυλώνες:

α)Τη διπλωματία και την εξωτερική πολιτική, στο πλαίσιο μίας ενιαίας εθνικής στρατηγικής που ενισχύεται με  την εθνική συνεννόηση και στηρίζεται σε αρραγές μέτωπο. Και εδώ είναι που υπάρχει τα τελευταία χρόνια σοβαρό έλλειμα. Θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, επί δικής του διακυβέρνησης, δεν ανταποκρίθηκε στις προτάσεις της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά για σύγκληση Συμβουλίου Αρχηγών για κρίσιμα εθνικά θέματα αλλά και ο κ. Μητσοτάκης που τότε κατέκρινε μαζί μας τον κ. Τσίπρα, συνεχίζει στην πεπατημένη, επιβεβαιώνοντας το έλλειμμα.

β) Τις αμυντικές συμμαχίες. 
Είμαστε μέλος της Ε.Ε αλλά, η στασιμότητα στην προώθηση της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για την άμυνα και την ασφάλεια μας και κυρίως της συγκρότησης Ευρωπαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων μας, ο ελλιπής τρόπος αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας και η παραβίαση, από ορισμένες χώρες Ισπανία, Γερμανία, των συμφωνηθέντων για την πώληση όπλων, που στρέφονται ενάντια σε χώρα της Ε.Ε που κατήγγειλε ο Πρόεδρος μας και ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης.
Είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ αλλά η συμμετοχή μας ουσιαστικά είναι μόνο για εξισορρόπηση του πλεονεκτήματος που θα είχε η Τουρκία αν ήταν μόνη της.
Έτσι υπαγορεύεται η ενίσχυση των διμερών   συνεργασιών- συμφωνιών, όπως το πράξαμε με την Ελληνο-Γαλλική αμυντική συμφωνία που είναι στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο αλλά και με την αντίστοιχη Ελληνο- Αμερικανική.

γ)Την  εθνική αμυντική θωράκιση μέσω,της υποστήριξης των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων και της αναβάθμισής τους, της προμήθεια των κατάλληλων νέων εξοπλισμών, της απαιτούμενης αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων, της ενίσχυσης, ποσοτικά και ποιοτικά, του έμψυχου δυναμικού τους και της ουσιαστικής βελτίωσης συνθηκών και αμοιβών. Και εδώ σημειώνω τη σοβαρή υστέρηση στα θέματα ανθρώπινου δυναμικού.

δ) Την ανάπτυξη της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας για την οποία υπάρχει πρόβλεψη και στην Οδηγία της Ε.Ε αλλά δεν αξιοποιείται από την κυβέρνηση. Όλα αυτά η κυβέρνηση δεν τα έχει εντάξει σε μια συστηματική πολιτική διεργασία Εθνικής συνεννόησης, που θα συνέβαλε και στην αποφυγή σοβαρών λαθών και παραλείψεων.

Οι παρατηρήσεις μας για το περιεχόμενο των συμβάσεων, που δεν αλλάζουν με την διαδικασία της Βουλής, αναφέρθηκαν στην κλειστή συνεδρίαση της Επιτροπής.
Στην Ολομέλεια αναδεικνύουμε τα ζητήματα της Αμυντικής Βιομηχανίας και την έλλειψη ολοκληρωμένου κυβερνητικού σχεδίου εξοπλιστικών προγραμμάτων στο πλαίσιο της νέας δομής δυνάμεων 2020-35.

1.Εμείς στηρίζουμε σταθερά την Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία για το διπλό της ρόλο ως συντελεστής  οικονομικής ανάπτυξης αλλά και  ενίσχυσης της αποτρεπτικής ικανότητας των Ε.Δ. και της λειτουργικής αυτονομίας των Ο/Σ.

Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει το ίδιο με τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Με ευθύνη της κυβέρνησης, κρίσιμα και σημαντικά προγράμματα εξοπλισμών, έχουν ισχνές επιστροφές στην Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία.
Έτσι, χάνεται μεγάλη ευκαιρία για την χώρα και τη στήριξη της ανατροφοδότησης της εθνικής ισχύος. Με προστιθέμενη αξία και ιδιαίτερα τεχνογνωσία, που θα επενδύεται και θα συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός δυναμικού κλάδου της οικονομίας, την διατήρηση και την δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας.Έστω και τώρα, μπορεί να εμπλακεί η ΕΑΒΙ στη συντήρηση και την εν συνεχεία υποστήριξη των Φ/Γ, των μαχητικών Rafale και των όπλων τους.

Οι δυνατότητες της ΕΑΒΙ, από, την ΕΑΒ, τα ΕΑΣ, τα Ναυπηγεία, έως τις μεσαίες και μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις της πατρίδας μας είναι τεράστιες.  Η άποψη του υπουργείου Άμυνας ότι η ΕΑΒΙ δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί π.χ. συνέπεια χρόνου, μπορεί να έχει βάση από τη θέση του πελάτη σε ορισμένες περιπτώσεις συμβάσεων αλλά ταυτόχρονα αυτό είναι μομφή για την κυβέρνηση που έχει την ευθύνη. 2,5 χρόνια κυβέρνηση η ΝΔ, όπως και 4,5 η προηγούμενη, είναι πασιφανές πλέον ότι υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης και ολοκληρωμένου σχεδίου στήριξης, εξυγίανσης και ανάπτυξης της ΕΑΒΙ.

Το σχέδιο π.χ. εξυγίανσης που είχε συγκροτήσει και ξεκινήσει η Φώφη Γεννηματά, που κατάφερε να ανατρέψει το κλείσιμο των ΕΑΣ και να πείσει τους εταίρους, απαξιώθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και εγκαταλείφθηκε  από την  κυβέρνηση της ΝΔ, οδηγώντας τα ΕΑΣ σε πολύ δύσκολη θέση. Τα  ΕΑΣ απαξιώθηκαν περαιτέρω, μέσω του αποκλεισμού τους από την παραγωγή πυρομαχικών προς κάλυψη των αναγκών των ελληνικών ΕΔ, με επίκληση της υποχρέωσης διαγωνισμών  και της ασυνέπειας αλλά και μέσω της εξαγγελίας μετεγκατάστασης των υποδομών του Υμηττού.

Η Κυβέρνηση έχει μετατρέψει τα ΕΑΣ σε ντίλερ, με τριγωνικούς δεσμούς– συνεργασίες όπως με την σύμβαση πυρομαχικών προς την Αίγυπτο, που υλοποιείται όχι με παραγωγή αλλά με αγορά και μεταπώληση, χωρίς διαφάνεια, με μεγάλη οικονομική ζημιά και δυσφήμιση της χώρας. Την ίδια ώρα συνεχίζει να προμηθεύεται νέα Ο/Σ με απευθείας αναθέσεις, από ξένες αμυντικές βιομηχανίες παρά το ισχύον νομικό πλαίσιο περί προμηθειών αμυντικού υλικού αλλά όχι από τις Ελληνικές. Γιατί;

Τα Ναυπηγεία μας καρκινοβατούν. Η χώρα μας είχε παράδοση στο ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα. Πριν το 2010, το 60% των πλοίων του ΠΝ ναυπηγήθηκαν σε ελληνικά ναυπηγεία, ενώ σήμερα σβήνουν.  Σήμερα η Κυβέρνηση πελαγοδρομεί. Το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά και οι εργαζόμενοι είναι στον αέρα, με την μεταβίβαση να μην προχωρεί. Οι εργαζόμενοι στην Ελευσίνα ακόμη περιμένουν  τη συνεννόηση μεταξύ των υπουργών, μετά από μήνες διγλωσσίας. Όμως αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι η προσωπική άποψη των υπουργών αλλά η κυβερνητική θέση για το σχέδιο εξυγίανσης και την προοπτική. Ωστόσο οι ναυπηγήσεις πλοίων προχωρούν δίνοντας δουλειά σε άλλες χώρες.

2.Έλλειψη ολοκληρωμένου κυβερνητικού σχεδίου εξοπλιστικών προγραμμάτων στο πλαίσιο της νέας δομής ΕΔ.
Μετά την εκπόνηση και έγκριση της νέας δομής των Ενόπλων Δυνάμεων, η κυβέρνηση αντί να προχωρήσει στον σχεδιασμό της υλοποίησης της με τα αντίστοιχα ολοκληρωμένα εξοπλιστικά προγράμματα, επέλεξε τις αποσπασματικές και τμηματικές αποφάσεις και προμήθειες.

Έτσι η Κυβέρνηση εξυπηρετεί μεν τη σκοπιμότητα να ελπίζουν όλοι οι κατασκευαστές και προμηθευτές στο επόμενο τμήμα της προμήθειας αλλά δεν εξυπηρετείται ο σκοπός των βέλτιστων λύσεων, στην ώρα τους, με την μεγαλύτερη απόδοση και το μικρότερο οικονομικό κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο.

Και αυτό δεν είναι κύριε Τσίπρα, χαρακτηριστικό μόνο της σημερινής κυβέρνησης αλλά και αυτής του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Καταθέτω στα πρακτικά τις δύο ερωτήσεις και αιτήσεις εγγράφων που υπέβαλλα το 2016 για τα PP3 και την λαθεμένη επιλογή ανακατασκευής των πολύ παλιών αεροπλάνων ναυτικής συνεργασίας. Σήμερα όλοι μιλάτε για λάθος αλλά έγκαιρα, τότε το 2016, μόνο εγώ.

Σήμερα, εμείς πιστεύουμε σε ένα σχεδιασμό για το Πολεμικό Ναυτικό που μπορεί να γίνει τώρα. Εκτός από τις 3 φρεγάτες, πρότασή μας και εκτίμησή είναι ότι πρέπει να προχωρήσουμε και στην 4η, με τις προϋποθέσεις που έθεσα.  Δηλαδή,  να κατασκευαστεί εδώ με τη μεταφορά τεχνογνωσίας. Να προχωρήσουμε, στα ναυπηγεία της Ελλάδας, στην αναβάθμιση των 4 ΜΕΚΟ που έχουν ακόμη σημαντικό χρόνο ζωής. Και σε τέσσερεις κορβέτες που συμπληρώνουν το στόχο για δώδεκα. Επίσης, σταδιακή ανανέωση των μικρότερων σκαφών και υποβρυχίων, κυρίως αυτών που είναι μεγαλύτερων σε ηλικία.

Για την Πολεμική Αεροπορία. Αποκτήσαμε, 6 συν 12, 18 Α/Φ Rafale και αποκτούμε αλλά 6. Εκτός από τον κατακερματισμό της συμφωνίας, είναι άγνωστο αν προωθείται η ολοκλήρωση του προβλεπόμενου αριθμού των 40 αεροσκαφών 4ης+ γενιάς με 2η Μοίρα Α/Φ Rafale ή αν θα υπάρξει επιλογή άλλου τύπου.

Ολοκληρώνω με την υποστήριξη της τροπολογίας που καταθέσαμε:

Επειδή οι ειδήμονες υποστηρίζουν ότι, είναι αδύνατο να διασφαλιστεί η επιχειρησιακή διαθεσιμότητα των αεροσκαφών στο μέγιστο βαθμό, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων, όταν για την παραμικρή βλάβη πρέπει να στέλνουμε τα πάντα, προκειμένου να επισκευαστούν, στη Γαλλία. Θα πρέπει να απαιτήσουμε τη συμμετοχή της ΕΑΒΙ στην εργοστασιακή συντήρηση των Α/Φ.

Να αξιοποιηθεί κατάλληλα η προσθήκη του άρθρου 49 «Βιομηχανικές Συνεργασίες»: «Στο πλαίσιο των όρων του Άρθρου 346 Σημείο 1 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)»  ώστε να συμπεριληφθεί, η απαίτηση για υποβολή από τους κατασκευαστές «Ολοκληρωμένης Πρότασης Ασφάλειας Εφοδιασμού».

• Με εγχώρια βιομηχανική υποστήριξη – συντήρηση στον αιτούμενο χρόνο.
• Ένταξη των βιομηχανιών της ΕΑΒΙ, που θα συμμετάσχουν στα προγράμματα, στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα των κατασκευαστών.

Στην κατεύθυνση αυτή καταθέσαμε τροπολογία για την διασφάλιση της διαφάνειας, του δημοσίου συμφέροντος και της συμμετοχής της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανίας (ΕΑΒΙ) στην υλοποίηση των συμβάσεων για τις Φρεγάτες τύπου “FDIHN” και για τα μαχητικά αεροσκάφη RAFALE»

Προτείνουμε την προσθήκη δύο παραγράφων στο τέταρτο άρθρο και μιας στο δωδέκατο με τις οποίες:

Α) Προωθείται η συμμετοχή επιχειρήσεων της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στην υλοποίηση όλων των συμβάσεων των φρεγατών, και των μαχητικών αεροσκαφών τύπου “Rafale”,

Β) Επιδιώκεται η εξασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος με τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια και την εξαμηνιαία ενημέρωση της Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων της Βουλής για την πορεία υλοποίησης όλων των συμβάσεων για τις φρεγάτες, σε ειδικές συνεδριάσεις για το σκοπό αυτό.

Και ζητούμε από τον Υπουργό Άμυνας να την κάνει δεκτή, όπως έπραξε με την τροπολογία μας για τις συμβάσεις τωνRafale.

Η Εθνική Άμυνα είναι μια πολύπλευρη και πολυσύνθετη διαδικασία που εμπλέκει πλήθος παραγόντων όπως είναι η οικονομία, το ανθρώπινο δυναμικό, το επίπεδο της Τεχνολογίας, η ποιότητα και αποτελεσματικότητα της διπλωματίας, οι δυνατότητες της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας (ΕΑΒΙ) και ιδιαίτερα η μαχητική ικανότητα των ΕΔ. ΚΑΙ απαιτεί ολοκληρωμένο σχέδιο τόσο σε διπλωματικό όσο και σε αμυντικό επίπεδο. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις και κυρίως η Κυβέρνηση πρέπει να κατανοήσουν την αναγκαιότητα αυτή.

Η κλιμάκωση της επιθετικότητας της Τουρκίας, καθιστούν εθνική υποχρέωση την εγκατάλειψη  τακτικισμών και  σκοπιμοτήτων και την διαμόρφωση κλίματος Εθνικής συνεννόησης. Να εγκαταλείψετε, ένθεν κακείθεν, συμπεριφορές όπως αυτές που επιδείξατε  στην πρόσφατη παραλαβή των 6 πρώτων RAFALE. Να αποφευχθούν οι στείρες αντιπαραθέσεις. Να μιλήσουμε για την ασφαλή πορεία της χώρας και να αντιπαραθέσουμε τις διαφορετικές μας απόψεις για την επίτευξη της ανάπτυξης και  της κοινωνικής προόδου.

Να αντιπαρατεθούμε για τις πολιτικές και για όλα τα θέματα της οικονομίας και τα προβλήματα της κοινωνίας αλλά να συνεννοηθούμε για τους στόχους στα μείζονα και τα εθνικά.  Οφείλουμε να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων διότι οι καιροί ου μενετοί!