Η μονομερής ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων και πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, με μια σειρά κυβερνητικές παρεμβάσεις,
έχει ως αποτέλεσμα την αναδιανομή των μεριδίων της αγοράς υπέρ των ισχυρών.
Η μικρή και οικογενειακή επιχείρηση συνθλίβεται, χωρίς στήριξη και χωρίς προστασία,
από τον αθέμιτο ανταγωνισμό από τη μία και
το μεγάλο εισαγωγικό κεφάλαιο από την άλλη.
Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία νέων ολιγοπωλιακών καταστάσεων, με φαινόμενα εναρμονισμένων πρακτικών και ανύπαρκτο ή στρεβλό ανταγωνισμό.
Και ενώ περίμενε κανείς, όπως συμβαίνει με τις οικονομίες κλίμακας, το τελικό προϊόν ή υπηρεσία να φθάνει φθηνότερο στον καταναλωτή, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Αν συγκρίνουμε τα κέρδη των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων των τριών τελευταίων ετών, θα δούμε πράγματι θεαματικά αποτελέσματα.
Ιδιαίτερα σ’ ορισμένους κλάδους, όπως οι τράπεζες και τα διυλιστήρια, τα υπερκέρδη είναι θεαματικά.
Το ΙΣΤΑΜΕ μπορεί να τεκμηριώσει περισσότερο αυτή την πραγματικότητα.
Παρά τις συνεχείς προσπάθειες του επικοινωνιακού επιτελείου της Κυβέρνησης, η πραγματικότητα, η καθημερινότητα αποδεικνύει ότι απέτυχε παταγωδώς, να δημιουργήσει ευνοϊκό οικονομικό περιβάλλον για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η Ν.Δ. και ο Κ. Καραμανλής προεκλογικά (κυβερνητικό πρόγραμμα, κεφ.12, παρ.Β) υποσχέθηκε:
«Προγραμματίζεται κρατική ενίσχυση για τη σύσταση Eιδικής Yπηρεσίας σε κάθε Eπιμελητήριο, η οποία θα αναλαμβάνει να διεκπεραιώνει, για λογαριασμό του μικρού επιχειρηματία, μια σειρά από συναλλαγές με δημόσιες αρχές. H ειδική αυτή Υπηρεσία θα είναι επίσης συνδεδεμένη ηλεκτρονικά με το πρόγραμμα προμηθειών του ευρύτερου δημόσιου τομέα.»
Μετεκλογικά αθετήθηκε, όπως και όλες οι άλλες δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού.
Αντί της κρατικής ενίσχυσης, επιβλήθηκε ένας ακόμη φόρος με τη μορφή τέλους σ’ όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που χειμάζονται από την αποτυχημένη οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης.
Σύμφωνα με έρευνα των Ευρωεπιμελητηρίων (Eurochambres Economic Survey 2005),
το 50% των ελληνικών επιχειρήσεων υποστηρίζει ότι η γενικότερη οικονομική κατάσταση στη χώρα μας κατά το έτος 2005 επέδρασε αρνητικά στη δραστηριότητά τους και
μόνο το 20% απάντησε πως η εξέλιξη της οικονομίας φέτος είχε θετικό αντίκτυπο στην επιχειρηματική τους ανάπτυξη.
Για το 2006, πάνω από το 40% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δήλωσε ότι η κατάσταση θα είναι η ίδια.
Βέβαια, όσο βαδίζαμε μέσα στο 2006 αποδεικνύεται ότι η πρόβλεψη αυτή ήταν πολύ αισιόδοξη.
→ Με την εισοδηματική πολιτική,
→ την αθέτηση των υποσχέσεων για τις συντάξεις και το ΕΚΑΣ και
→ τα φαινόμενα ακρίβειας,
η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών μειώνεται καθημερινά και η ασφυξία στην αγορά παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις.
Το Ελληνικό Κέντρο Καταναλωτών ανακοίνωσε ότι το κόστος ζωής ανά μήνα για μια τετραμελή οικογένεια ανήλθε στα:
→ 2515 € το 2005
→ έναντι 2105 € το 2004.
Αυξήθηκε δηλαδή το κόστος κατά 410 €.
Αν υπολογίσουμε ότι με την εισοδηματική πολιτική της Κυβέρνησης η αύξηση είναι 60 € για δύο εργαζόμενους στην τετραμελή οικογένεια,
τότε η μείωση της αγοραστικής δύναμης της οικογένειας ανέρχεται σε 350 € το μήνα.
Τα φοροεισπρακτικά και κοινωνικά άδικα μέτρα, επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα και τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Οι επιπτώσεις απ’ αυτές τις πολιτικές στην αγορά είναι παραπάνω από εμφανείς.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πληρώνουν αδρά, την κυβερνητική πολιτική.
Η ασφυξία στην αγορά διογκώνεται.
Το 2005 είχαμε μια εκρηκτική αύξηση των ακάλυπτων επιταγών:
– 42,8% σε σχέση με το 2004 και
– 90,3% σε σχέση με το 2003.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ανύπαρκτου σχεδίου για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ακούστε και μερικά ακόμη νούμερα για την κρίση που η Ν.Δ. έχει οδηγήσει την αγορά.
Σύμφωνα με μελέτη της ICAP, οι πτωχεύσεις το 2005 σε σχέση με το 2004 αυξήθηκαν κατά 54,55%.
Τα λουκέτα, ιδιαίτερα στις εμπορικές επιχειρήσεις, αυξήθηκαν κατά 350%.
Οι δε νέες επιχειρήσεις, την τελευταία διετία, μειώθηκαν κατακόρυφα.
Η ΝΔ. κατηγορούσε τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι
μόνο τα νούμερα ευημερούσαν, αλλά δεν ίσχυε το ίδιο για τους ανθρώπους.
Η Ν.Δ. κατάφερε να δυστυχούν και οι αριθμοί και οι άνθρωποι.
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στην χθεσινή επίσκεψή μου στα Μάλλια.
Μια κατ’ εξοχήν τουριστική περιοχή, την οποία γνωρίζετε πολύ καλά κ. Πρόεδρε.
Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Ιδιαίτερα οι μικρές και οικογενειακές επιχειρήσεις, μικρά ξενοδοχεία, εστιατόρια- ταβέρνες- καφετέριες, αντιμετωπίζουν τη χειρότερη χρονιά των τελευταίων 15 χρόνων.
Υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα νούμερα που ανακοινώνει το Υπουργείο Τουρισμού και στην πραγματικότητα.
Η έλλειψη κυβερνητικού σχεδίου και η επανάπαυση στην ευημερία των αριθμών, έχει φέρει ήδη τα αρνητικά της αποτελέσματα.
Έχουμε στραφεί στο κυνήγι των κεφαλών με το σύστημα all inclusive και στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παράλληλα με τον έλεγχο και την κριτική που ασκεί στην Κυβέρνηση, πρέπει να προβάλλει τη δικιά του πρόταση και το δικό του σχέδιο για
– την ανταγωνιστικότητα και
– την κοινωνικά υπεύθυνη επιχειρηματικότητα.
→Επένδυση στην ένταση γνώσης, αντί στην ένταση εργασίας.
→Να αναζητήσουμε την καινοτομία και να χρησιμοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες, αντί να καταφεύγουμε στη φτηνή εργασία και στον εργασιακό Μεσαίωνα.
Χρειαζόμαστε νέα δυναμικά επιμελητήρια και λίγες, αλλά αποτελεσματικές δομές στήριξης, εκπαίδευσης, κατάρτισης.
Αυτό που πρέπει να διαπερνά κάθε δραστηριότητα είναι:
Η ποιότητα παντού,
Η πιστοποιημένη ποιότητα, μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη των στόχων μας.
Το σχέδιο μας πρέπει να ωθεί μπροστά,
προς όφελος των επιχειρήσεων, των εργαζόμενων και του κοινωνικού συνόλου.
