Φτωχό, το Ταμείο Συνοχής

Στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή η Ελλάδα πορεύεται στην Ευρώπη και τον κόσμο χωρίς πυξίδα, χάνοντας έδαφος καθημερινά. Σημαντικοί πόροι για την ανάπτυξη χάνονται. Η περιφέρεια και η ύπαιθρος υποβαθμίζονται. Τα προβλήματα συσσωρεύονται.
Το κοινωνικό κράτος που δημιουργήθηκε με αγώνες και θυσίες του ελληνικού λαού αποδομείται συστηματικά. Το δημόσιο συμφέρον υποσκάπτεται και γίνεται βορά για τους ημετέρους και τους κουμπάρους. Το φυσικό περιβάλλον έπεσε θύμα των οικονομικών συμφερόντων και της κομματικής επανίδρυσης του κράτους. Η δυσοσμία των σκανδάλων και των φαινομένων διαφθοράς έχει γίνει πλέον αφόρητη και για τα ίδια τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.
Βασικό όμως χαρακτηριστικό της τετράχρονης κυβερνητικής πολιτικής είναι η μείωση του πραγματικού εισοδήματος των ελλήνων και η συγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας στα χέρια των λίγων, μέσα από μια νέα διάταξη συμφερόντων που περιθωριοποιεί τους πολίτες, εκτρέφει τη διαφθορά και οδηγεί τη χώρα στην οπισθοδρόμηση.
Ωφελημένοι είναι οι μεγαλοεισαγωγείς, οι τράπεζες οι εφοπλιστές, οι φαρμακοβιομήχανοι, τα διυλιστήρια και ασφαλώς ο στενός κύκλος των ημετέρων και των παραγόντων που λαφυραγωγούν το κράτος και τον ιδρώτα των πολιτών.
Το κοινωνικό μέρισμα της όποιας ανάπτυξης δε διαχέεται σε όλους τους Έλληνες αφού ο παραγόμενος πλούτος δε διανέμεται δίκαια.
Ενώ η ποσοτική μεγέθυνση κρατήθηκε στο 4%, αυτό δε μεταφράζεται σε αναλογική βελτίωση της ποιότητας ζωής, αλλά αντίθετα οι κοινωνικές ανισότητες οξύνονται και διευρύνονται και το φάσμα της φτώχειας παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις.
  Η αύξηση των έμμεσων φόρων, η άνιση φορολόγηση κεφαλαίου-εργασίας, τα φοροεισπρακτικά μέτρα, η μεταφορά από τον κρατικό, στον οικογενειακό προϋπολογισμό μεγάλου μέρους των δαπανών για την υγεία και την εκπαίδευση, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια είναι εις βάρος των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων. Το κόστος ζωής για μια τετραμελή οικογένεια τα τέσσερα τελευταία χρόνια αυξήθηκε κατά 320 ευρώ το μήνα. Σήμερα, το 22% περίπου των συμπολιτών μας ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ένα στα πέντε νοικοκυριά αγροτών, συνταξιούχων, ανέργων και εργαζομένων έχουν μηνιαίο εισόδημα κάτω από 500 ευρώ το μήνα. Χιλιάδες νέοι προσπαθούν να επιβιώσουν με 400 έως 700 ευρώ.
  Αυτή τη ζοφερή εικόνα, διαμορφώνει και παγιώνει για την κοινωνία μας η πολιτική Καραμανλή, που προσπαθούν να την παρουσιάσουν ως μονόδρομο και να την αποδώσουν άλλοτε στην παγκοσμιοποίηση και σε «επιταγές» της Ε.Ε. και άλλοτε να τη χρεώσουν στο σύνολο του πολιτικού κόσμου και κυρίως στο λεγόμενο «δικομματισμό», με το σιγοντάρισμα ορισμένων από την Αριστερά.
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Εδώ και τέσσερα χρόνια Κυβέρνηση είναι μόνο η Νέα Δημοκρατία και ο κύριος Καραμανλής είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την πολιτική που εφαρμόζεται, τις αποφάσεις που λαμβάνονται και τα αποτελέσματά τους.
   Η Κυβέρνηση, αντί να αξιολογήσει με σοβαρότητα τα στοιχεία που τεκμηριώνουν το πρόβλημα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στη χώρα μας, αντί να αλλάξει πολιτική, ώστε να αρθούν οι όποιες αρνητικές συνέπειες για τους πολίτες, προχωρεί σε μια υποκριτική, επικοινωνιακού και φιλανθρωπικού τύπου παρέμβαση.
  Το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής παρά το βαρύγδουπο τίτλο του, με τον τρόπο που θεσπίζεται και χωρίς χρηματοδότηση, θυμίζει περισσότερο τα φιλόπτωχα ταμεία των ενοριών, αλλά δεν έχει σχέση μ’ ένα πραγματικό ταμείο συνοχής, που θα στηρίξει τις οικονομικά ασθενέστερες οικογένειες και τους κοινωνικά αποκλεισμένους. 
Η Κυβέρνηση με το Ταμείο αυτό στοχεύει αποκλειστικά στην στατιστική μείωση των φτωχών αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι την ενδιαφέρει περισσότερο η ευημερία και το φτιασίδωμα των αριθμών και λιγότερο η ευημερία και η επιβίωση των ανθρώπων.