2009-2020: Δύο κρίσεις σε διαφορετικές συνθήκες *

Άδεια ταμεία και θηριώδη ελλείμματα, με μια Ευρώπη χωρίς μηχανισμό στήριξης το 2009. Υπερπλεονάσματα και απόλυτη Eυρωπαϊκή στήριξη το 2020. Καρτέλ αντιμνημονιακών το 2009, συναίνεση και στήριξη της προσπάθειας σήμερα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

H επιλογή  της Ελλάδας  ως προς τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, έχει δικαιωθεί ιστορικά.

Δικαιωμένη όμως είναι και η επιμονή στην ανάγκη εξέλιξης της ΕΟΚ σε Ευρώπη όλων των λαών που βρήκε ανταπόκριση σε σημαντική μερίδα  των Ευρωπαίων ηγετών.

Η θεσμικά ενωμένη Ευρώπη σε οποιαδήποτε μορφή της (Ένωση Άνθρακα και Χάλυβα ή ΕΟΚ) δεν θα ήταν δυνατό να λάβει τις πρόσφατες σημαντικές και αναγκαίες αποφάσεις της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Ταμείο Ανάκαμψης και τα 32 δις στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της ύφεσης.

Η μετάβαση από την ΕΟΚ των στενών οριζόντων, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των ΕΣΠΑ και της προοπτικής της πολιτικής ενοποίησης, ξεκίνησε με την αμφισβήτηση του αρχικού μοντέλου από τον Ανδρέα Παπανδρέου και άλλους ηγέτες και την προώθηση των αντιλήψεων για την κοινωνική Ευρώπη της Ανάπτυξης, με πρώτο βήμα τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.

Επίσης η  στρατηγική της Ελλάδας για ένταξη στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε  χαράχθηκε το 1993 από τον ίδιο και επιτεύχθηκε το 2001 από τον Κώστα Σημίτη με την ένταξή μας στην Ευρωζώνη.

Αποδείχθηκε όμως από τα πράγματα ότι δεν αρκεί η συμμετοχή στην Ε.Ε, την Ευρωζώνη, αν η χώρα δεν εφαρμόζει ένα στρατηγικό σχέδιο με την αναγκαία πολιτική προσαρμογής.

Η Κυβέρνηση Καραμανλή το 2004, αντί να αξιοποιήσει τα στρατηγικά πλεονεκτήματα και τις ευκαιρίες από τη νέα θέση της χώρας, ολοκληρώνοντας την πολιτική εκσυγχρονισμού και εφαρμόζοντας τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, ακολούθησε την πολιτική εκτροχιασμού και αδράνειας, που οδήγησε στην κρίση του 2009.

Μια κρίση που προσέλαβε πέραν των οικονομικών και κοινωνικά χαρακτηριστικά, με την επικράτηση των δήθεν αντιμνημονιακών, των πολιτικών δυνάμεων  του ακραίου λαϊκισμού, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου, εγκαταλείφθηκε και προτιμήθηκαν οι διχαστικές πολιτικές. Τελικά, ο δήθεν αντιμνημονιακός κύριος Τσίπρας, εκτός από το 3ουπέγραψε και 4ο μνημόνιο, αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2060 και  εκχώρησε την Εθνική και Δημόσια περιουσία για 99 χρόνια στο Υπερταμείο των δανειστών.

Ο Ελληνικός λαός ως μη όφειλε  βίωσε τα αποτελέσματα της  κρίσης για 10 συνεχή χρόνια και αυτό που υποχρεούμαστε να διαφυλάξουμε σήμερα, μπροστά στα νέα προβλήματα είναι να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του.

Στην αντιμετώπιση της δεύτερης κρίσης έχουμε τελείως διαφορετικές συνθήκες αντί τα θηριώδη ελλείμματα του 2009 έχουμε πλεονάσματα, ματωμένα από την υπερφορολόγιση των πολιτών αλλά πλεονάσματα.

Αντί της  μουδιασμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης του 2009 χωρίς  μηχανισμό στήριξης, έχουμε μια ώριμη και αποφασιστική Ευρωπαϊκή Ένωση που με τις  πρόσφατες αποφάσεις της,δίνει την δυνατότητα στην χώρα μας να αξιοποιήσει άμεσα πόρους του τρέχοντος ΕΣΠΑ και χρηματοδοτικά εργαλεία με νέους πόρους 32 δις  από το 2021 και μετά, για:

α) την αναγέννηση του Ε.Σ.Υ. και του κράτους πρόνοιας, που αναδείχθηκε ως το πολυτιμότερο επίτευγμα της μεταπολίτευσης φέροντας ανεξίτηλη τη σοσιαλδημοκρατική σφραγίδα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ
β) την βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη που αναδεικνύει στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας μας  και
γ) τον συγχρονισμό με την ψηφιακή εποχή και την 4η βιομηχανική επανάσταση.

Η επιτυχία των μέτρων και η λεγόμενη καλή διαχείριση της κρίσης εξαρτάται πλέον από την κάθε χώρα και η Κυβέρνηση που έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις, οφείλει να καταστρώσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο προς την κατεύθυνση αυτή και έχοντας μια επιλογή. Να πετύχει.

Το Κίνημα Αλλαγής ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, στηρίζει την προσπάθεια της χώρας και είναι πρωτοπόρο στη διαμόρφωση προτάσεων για την βέλτιστη αξιοποίηση των Ευρωπαϊκών πόρων. Εμείς οι Σοσιαλδημοκράτες δεν συμπεριφερόμαστε όπως έπραξαν οι ανεύθυνες και λαϊκίστικες δυνάμεις  το 2009 και σαμπόταραν ευθέως την προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης.

Στηρίξαμε υπεύθυνα τις εισηγήσεις των επιστημόνων και καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας και των επιπτώσεων της. Ταυτόχρονα, επεξεργαστήκαμε ένα ολοκληρωμένο ενδιάμεσο πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής για την στήριξη της εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της παραγωγής και των κοινωνικά αδύναμων συμπολιτών μας.

Με δεδομένο ότι η κρίση διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, θα επιμείνουμε στην διάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής. Είναι άδικο να χάνεται πολύτιμος χρόνος από τη δυστοκία της Κυβέρνησης, η οποία υιοθετεί τους τίτλους των προτάσεων μας αλλά όχι το περιεχόμενο, το οποίο συχνά διαστρέφει.

Για παράδειγμα, το πρόγραμμα Εσωτερικού τουρισμού για όλους που προτείναμε και αφορούσε τουλάχιστον τρία εκατομμύρια πολίτες,υποβαθμίστηκε σε πρόγραμμα που αφορά το πολύ 250 χιλιάδων.

Η στήριξη της εργασίας, στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα με αξιοποίηση του προγράμματος SURE της Ε.Ε. προτείναμε να αφορά ένα εκατομμύριο εργαζόμενους, για έξι μήνες, χωρίς εκπτώσεις στις αμοιβές και τα δικαιώματα.Αντί αυτών, η Κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει μονιμοποίηση της ημιαπασχόλησης, μειωμένες αμοιβές και φαλκιδευμένα δικαιώματα, υπενθυμίζοντας τις νεοφιλελεύθερες αγκυλώσεις της.

Η στήριξη όλων των κλάδων, των επαγγελματιών και των εργαζομένων του τουρισμού ακόμη αναζητείται, όπως επίσης  και του αγροδιατροφικού  πρωτογενούς τομέα παραγωγής, με μικρές εξαιρέσεις.

Το Κίνημα Αλλαγής, ως υπεύθυνος πολιτικός φορέας της σοσιαλδημοκρατίας, ασκεί αντιπολίτευση ουσίας και όχι εντυπώσεων. Καταθέτει υπεύθυνες και επεξεργασμένες προτάσεις ασκώντας παράλληλα κριτική που σκοπό έχει τη βελτίωση της ασκούμενης πολιτικής και όχι τις εντυπώσεις.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διατυπώνουμε με παρρησία την αντίθεση μας σε οτιδήποτε βλάπτει τη χώρα και την κοινωνία.

Ταυτόχρονα όμως αναδεικνύουμε τα προβλήματα που βιώνουν οι πολίτες και καταθέτουμε τεκμηριωμένες προτάσεις βιώσιμων λύσεων για προστασία των θέσεων εργασίας και των επιχειρήσεων, για την προοπτική της βιώσιμης ανάπτυξης, με κοινωνική συνοχή και ανθρωποκεντρική πρόοδο.