Με τον ν. 3279/2004 και πολλές τυμπανοκρουσίες η Κυβέρνηση ανακήρυξε το 2005 ως «Έτος Ανταγωνιστικότητας».
Η ανταγωνιστικότητα όμως είναι μέσο και διαρκής στόχος και πρέπει να αποτελεί συστατικό στοιχείο συνολικού σχεδίου για την αειφόρο ανάπτυξη, την οικονομία και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ένα τέτοιο σχέδιο θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα διαβούλευσης με τους κοινωνικούς εταίρους, με πρωτοβουλία και πρόταση της Κυβέρνησης.
Τέτοιο σχέδιο, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχει παρουσιαστεί από την Κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο, δεν έχει προωθηθεί.
Η αποτυχία της Κυβέρνησης να προωθήσει αποτελεσματικά την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας αποτυπώνεται στην προσπάθειά της για διεύρυνση του «Έτους Ανταγωνιστικότητας» σε 10ετία.
Αναγνωρίζει έτσι, ότι τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά έως μηδενικά με τις επικοινωνιακού τύπου, αποσπασματικές, νομοθετικές παρεμβάσεις που προώθησε χωρίς σχέδιο και στόχους, που μοιάζουν περισσότερο με «Κεράμους ατάκτως ερρημένους» παρά με τμήματα του ίδιου σχεδίου, της ίδιας Κυβέρνησης.
Με αυτές τις πολιτικές η Κυβέρνηση κατάφερε να πισωγυρίσει τη χώρα κατά 9 θέσεις στην κατάταξη ανταγωνιστικότητας. Από την 37η την πήγε στην 46η, αποτυχάνωντας για 20 μήνες να βελτιώσει το επενδυτικό κλίμα στη χώρα. Οι επενδύσεις σε όλους τους τομείς έχουν βαλτώσει.
Κατάργησε τη δυνατότητα για το αφορολόγητο αποθεματικό του 35%, που αποτελούσε σημαντική φορολογική ελάφρυνση των μικρομεσαίων και ήταν ισχυρό κίνητρο για επενδύσεις.
Δε μείωσε τους συντελεστές φορολόγησης σε 630.000 μικρομεσαίους.
Με το φορολογικό νόμο ενίσχυσε με 1 δις € τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες και στοχεύει να τα εισπράξει από τους μικρομεσαίους και τους εργαζόμενους.
Διαφημίζει την ένταξη των εμπορικών επιχειρήσεων στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητας, που είναι έργο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εξαίρεσε μια σειρά εμπορικών επιχειρήσεων και επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών με τα αδιαφανή κριτήρια που εφάρμοσε.
Η Κυβέρνηση, με την πολιτική της, τάσσεται ξεκάθαρα πια με τα πραγματικά οικονομικά ρετιρέ: το μεγάλο εισαγωγικό κεφάλαιο, τους μεγαλοβιομήχανους και τα υπερκέρδη των Τραπεζών.
• Η απελευθέρωση του ωραρίου
• Η απελευθέρωση ίδρυσης των πολυκαταστημάτων λιανικού εμπορίου και
• Η απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων
Είναι μέτρα μονομερούς ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων εις βάρος των μικρομεσαίων και θα έχουν ως αποτέλεσμα, την ανακατανομή του μεριδίου της αγοράς υπέρ των πολυκαταστημάτων και των μεγάλων αλυσίδων.
Θα επικρατήσουν ολιγοπωλιακές καταστάσεις, που σε συνδυασμό με τον αθέμιτο ανταγωνισμό θα οδηγήσουν
• σε σταδιακό κλείσιμο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και
• στη μείωση των θέσεων εργασίας.
Η Κυβέρνηση υπόσχεται:
• Στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις την υποτιθέμενη ενίσχυση τους, με μερίδιο της αγοράς που θα αποσπάσουν από το υπαίθριο εμπόριο.
• Στους καταναλωτές, απεριόριστες ώρες για να ψωνίζουν, χωρίς όμως να ενισχύεται το βαλάντιο τους, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα εισοδήματά τους.
Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύει ότι η Κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς να δημιουργήσει ευνοϊκό οικονομικό περιβάλλον.
Η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών μειώνεται καθημερινά και η ασφυξία στην αγορά παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις.
Βασίλης Κεγκέρογλου
Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ηρακλείου
Αν. Εισηγητής ΚΤΕ Ανάπτυξης
