Με τις τελευταίες νομοθετικές πρωτοβουλίες της Ν.Δ. για,
• το ασφαλιστικό των τραπεζών
• την απελευθέρωση του ωραρίου και των πολυκαταστημάτων και
• τις εργασιακές σχέσεις
αναδεικνύεται καθαρά το πραγματικό πρόσωπο της Κυβέρνησης Καραμανλή.
Οι ρυθμίσεις αυτές αποτελούν συνέχεια,
Της εισοδηματικής πολιτικής, που μείωσε τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων.
Της φορολογικής πολιτικής, που ενίσχυσε τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τις τράπεζες.
Των φοροεισπρακτικών μέτρων, της αύξησης των έμμεσων φόρων και του Φ.Π.Α., που επιβάρυναν τα χαμηλά εισοδήματα.
Της μεγάλης μείωσης του αγροτικού εισοδήματος και όλων των αποτυχημένων πολιτικών που οδήγησαν την οικονομία, μέσα σε λίγο χρόνο, σε πολλαπλά αδιέξοδα.
Αθετήθηκαν όλες οι ελκυστικές, προεκλογικές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού.
Ξεχάστηκε, κάθε δέσμευση, με στοιχειώδη μέτρα για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους.
Η Κυβέρνηση υπονομεύει τον κοινωνικό διάλογο και συστοιχίζεται πλέον, ξεκάθαρα, με το μεγάλο εισαγωγικό κεφάλαιο, τους μεγαλοβιομήχανους και τα υπερκέρδη των τραπεζών, ενάντια στο σύνολο των εργαζομένων.
Για τα αντικοινωνικά και αντιλαϊκά της μέτρα, επικαλείται τη θεωρία της ανταγωνιστικότητας και της οικονομικής ανάπτυξης, στη νεοαυταρχική της, όμως, έκδοση, σύμφωνα με την οποία: τα υπερκέρδη των μεγαλοβιομήχανων ταυτίζονται με το όφελος της εθνικής οικονομίας, η «ανάπτυξη παντού και ευημερία για όλους» σημαίνει «Περισσότερη δουλειά από όλους, με λιγότερες αποδοχές και ευημερία για τους λίγους»
Όταν όμως, η ανταγωνιστικότητα και η οικονομική ανάπτυξη στοχεύουν μόνο στη μεγιστοποίηση των ποσοτικών μεγεθών, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τον παράγοντα άνθρωπο, δεν ωφελούν το κοινωνικό σύνολο και δεν έχουν διάρκεια.
Η αύξηση του παραγόμενου πλούτου πρέπει να γίνεται με τη συμβολή όλων και για την ωφέλεια όλων.
Η αναδιανομή του εθνικού πλούτου πρέπει να βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και η επιχειρηματικότητα πρέπει να στηρίζονται: στην ύπαρξη σχεδίου, στη γνώση, στην έρευνα, στην εκπαίδευση, στην καινοτομία, στις νέες τεχνολογίες και κυρίως στις αποτελεσματικότερες και όχι στις περισσότερες ώρες εργασίας.
Η μείωση του κόστους εργασίας θεωρείται πανάκεια για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και η Κυβέρνηση:
Επαναφέρει το θεσμό της υπερεργασίας, υποχρεωτικά για τον εργαζόμενο και με ταυτόχρονη μείωση, στο μισό, της αμοιβής της.
Απορυθμίζει το χρόνο εργασίας με την απελευθέρωση της διευθέτησης.
Ενθαρρύνει την εργοδοτική αυθαιρεσία και μειώνει την προστασία των εργαζομένων.
Καταργεί ουσιαστικά το 8ωρο, ανατρέπει τις συλλογικές συμβάσεις και μας επιστρέφει στο εργασιακό καθεστώς της δεκαετίας του 1950.
Αφαιρεί, χρόνο και εισόδημα απ’ τον εργαζόμενο, την οικογένειά του και τα παιδιά του και τα δίνει ως υπερκέρδη στους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Επικαλείται τα ισχύοντα στην Ε.Ε. και δεν κάνει καμιά αναφορά για το εισόδημα που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στις χώρες αυτές.
Η Κυβέρνηση, εν όψη της εκφώνησης του πρωθυπουργικού λόγου στη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, νομοθετεί επειγόντως.
Εκεί θα δώσει εξετάσεις στο Μεγάλο Εισαγωγικό Κεφάλαιο και στους μεγαλοβιομήχανους και με αυτές τις τελευταίες ρυθμίσεις και απορυθμίσεις μάλλον θα τις περάσει, έστω και με τη βάση.
Στις άλλες όμως εξετάσεις, που θα την καλέσουν να δώσει οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες και οι άνεργοι, θα αποτύχει και μάλιστα παταγωδώς.
Βασίλης Κεγκέρογλου
Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ηρακλείου
