Δυο μόλις μήνες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει τους πειραματισμούς του, σ’ όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Θύμα αυτή τη φορά η Δευτεροβάθμια Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση.
Χωρίς να επεξεργαστεί σχέδιο, χωρίς να θέσει στόχους επέλεξε το δρόμο του πειραματισμού και του αυταρχισμού, απαξίωσε το διάλογο και δε συζητά πλέον ούτε με τον εαυτό της. Αποφασίζει παρά την αντίθετη άποψη όλων των φορέων και νομοθετεί με τη λογική του βλέποντας και κάνοντας.
Η Δευτεροβάθμια Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση που έχει περάσει από διάφορες φάσεις, θα μπορούσε μέσα στο έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον που κινείται η χώρα μας, να έχει σημαντικό ρόλο.
Παρότι έχει διανυθεί πολύς δρόμος και έχει γίνει σημαντική δουλειά, κυρίως από το 1998 και μετά, τα ΤΕΕ αναμφίβολα αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Η Κυβέρνηση, κατά την άποψη μου, έπρεπε μετά τις εκλογές του 2004:
να αποτιμήσει την κατάσταση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης,
να εντοπίσει τις αδυναμίες,
να μελετήσει τις βελτιώσεις,
να προχωρήσει με διάλογο σε σχέδιο αναβάθμισής της και σε όλες τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις,
να ανασχεδιάσει τις ειδικότητες σε συνεργασία με την οικονομική και κοινωνική επιτροπή του κάθε νομού,
να επεξεργαστεί νέα αναλυτικά προγράμματα,
να φροντίσει για νέα συγγράμματα,
να αναβαθμίσει τα εργαστήρια και
να βελτιώσει τις υποδομές.
Να υλοποιήσει δηλαδή αυτά που έλεγε προεκλογικά.
Αντί αυτών, τι είδαμε. Μετά από μια δίχρονη αδράνεια, μια προσπάθεια βιασμού του χρόνου, δυο (2) μήνες μόλις πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, προκειμένου να ιδρυθούν όπως – όπως τα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ) και οι Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ).
Προχωρεί σε μετονομασίες (Ενιαίο σε Γενικό), σε πολυδιάσπαση (τρεις τύποι σχολείων) και παραπομπή όλων σχεδόν των θεμάτων σε Υπουργικές Αποφάσεις.
Η Δευτεροβάθμια Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση φαίνεται ότι προορίζεται ως δώρο στους ιδιώτες, αφού δεν λαμβάνεται καμία πρόνοια για την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου και τη δημιουργία ανταγωνιστικών δημόσιων ΕΠΑΛ .
Το ίδιο ισχύει και για τις ΕΠΑΣ. Η ίδρυση των ΕΠΑΣ από ιδιώτες, από τα διάφορα Υπουργεία και διάφορους φορείς χωρίς ενιαίο σχέδιο, νομίζω θα μας δώσει ένα συνονθύλευμα, όπου δε θα ξέρει κανείς ποιος βγαίνει από πού και ποιο είναι το επίπεδο. Υπάρχει μια γενικότερη προχειρότητα.
Το ΕΠΑΛ όπως θεσμοθετείται σήμερα απ’ την Κυβέρνηση, είναι ολίγον γενικό Λύκειο και ολίγον ειδίκευση και καταλήγει να μην είναι τίποτα.
Οι ΕΠΑΣ που δημιουργούνται ενδεχομένως θα δώσουν μια τεχνική κατάρτιση, που θα δώσει ειδικευμένους εργάτες που κάπου ίσως βρουν δουλειά.
Αλλά γιατί, χωρίς κανένα μάθημα γενικής παιδείας;
Θέλουμε μόνο ειδικευμένους εργάτες, χωρίς καμιάς μορφής γενικότερη παιδεία;
Οι ΕΠΑΣ είναι τελικά μόνο κατάρτιση ή είναι εκπαίδευση;
Έτσι η Κυβέρνηση μας φέρνει πολλά χρόνια πίσω πειραματιζόμενη με το μέλλον της νέας γενιάς.
Ο απόφοιτος του ΕΠΑΛ θα αναγκαστεί να ξαναγυρίσει σε κάποια ΕΠΑΣ για να ειδικευτεί προκειμένου να βρει δουλεία ή θα απευθυνθεί στο εξωτερικό, αν έχει την οικονομική δυνατότητα, για τις μεταλυκειακές σπουδές που ελπίζει να του δώσουν επαγγελματική αποκατάσταση.
Η Κυβέρνηση, χωρίς να έχει το δικαίωμα, αποκλείει από τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση τους νέους της χώρας μας.
Δεν έχει αντιληφθεί ότι οι αποφάσεις της επηρεάζουν το μέλλον των νέων μας και δεν δικαιούται να το διαχειρίζεται “κατά το δοκούν”.
Βασίλης Κεγκέρογλου
Βουλευτής Ηρακλείου ΠΑ.ΣΟ.Κ.
