Τα καρτέλ δρουν ανενόχλητα

Οι διεθνείς εξελίξεις ήλθαν πριν από 10 περίπου μήνες να επηρεάσουν όλες τις οικονομίες του κόσμου.
Οι περισσότερες σοβαρές κυβερνήσεις στον κόσμο, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση με συγκροτημένο σχέδιο εφάρμοσαν πολιτικές θωράκισης και στήριξης των οικονομιών τους, αλλά και πολιτικές προστασίας των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων.
Αντίθετα στη χώρα μας, ο κ. Καραμανλής επέλεξε πολιτικές που οδήγησαν στην περαιτέρω μείωση της οικονομικής δραστηριότητας και στην επιβάρυνση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων.
Η Κυβέρνηση επέλεξε και στηρίζει με αξιοθαύμαστη συνέπεια τους λίγους. 28 δις, χωρίς καμιά προϋπόθεση, στις Τράπεζες, ούτε 1 ευρώ στην πραγματική οικονομία.
Έτσι διευθύνθηκαν και οξύνθηκαν τα προβλήματα των πολιτών που προϋπήρχαν στη χώρα μας ως αποτέλεσμα της πεντάχρονης νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους.
Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας υποχώρησε 16 ακόμη θέσεις.
Η αδιαφορία για τους μικρομεσαίους, οδήγησε και οδηγεί χιλιάδες επιχειρήσεις στο λουκέτο και τους εργαζόμενους, στην ανεργία. Η ασφυξία στην αγορά είναι πρωτοφανής και οι ακάλυπτες επιταγές μόνο τον Ιούνιο αυξήθηκαν κατά 290%
Η κυβερνητική απραξία και ατολμία, μπροστά στα μεγάλα συμφέροντα της αγοράς, οι εξαγορές και συγχωνεύσεις κατά τομέα και κλάδο με τις ευλογίες της Κυβέρνησης, είχαν ήδη συνθλίψει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και προκάλεσαν στρεβλώσεις στην αγορά με ολιγοπωλιακές και μονοπωλιακές καταστάσεις.
Η λειτουργία των καρτέλ, είναι εις βάρος του υγιούς ανταγωνισμού και του δημοσίου συμφέροντος και με άμεσο αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση των τιμών, σ’ όλα τα καταναλωτικά αγαθά και τις υπηρεσίες.
Χαρακτηριστική η κατάσταση στον τομέα των καυσίμων. Σήμερα, με νέες αυξήσεις στον ειδικό φόρο καυσίμων και την κερδοσκοπία στα ύψη, συνεχίζεται η ληστεία εις βάρος των πολιτών.
Ο οικογενειακός προϋπολογισμός έχει επιβαρυνθεί δραματικά αλλά η Κυβέρνηση, περιορίζεται σε ευχολόγια και ημίμετρα, που ανακοινώνονται αλλά δεν εφαρμόζονται.
Η απαξίωση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όχι μόνο με τη γνωστή υπόθεση των κουμπάρων, αλλά και η ουσιαστική αδρανοποίηση της, μετέτρεψε την ελεύθερη αγορά σε ασύδοτη.
Τον Φεβρουάριο του 2008 εξαγγέλθηκαν τα γνωστά 41 μέτρα, που αποδείχθηκαν ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα συνοθύλευμα ευχών, ημίμετρων και γενικών διακηρύξεων, που δεν απέδωσαν τίποτα. Θυμίζω την περίφημη Υπηρεσία Εποπτείας Αγοράς που σήμερα, ένα σχεδόν χρόνο μετά την ψήφιση του ν/σχ, ουσιαστικά δεν έχει συγκροτηθεί και ασφαλώς δεν έχει αποδώσει τίποτα.
Η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Ανάπτυξης, ενώ γνωρίζουν τα στοιχεία για την καρτελοποίηση της αγοράς, δεν πράττουν τίποτα. Ο σκληρός πυρήνας της ακρίβειας στη χώρα μας πηγάζει από τα μονοπωλιακά και ολιγοπωλιακά φαινόμενα και την καρτελοποίηση της ελληνικής αγοράς γεγονός που καθιστά επιτακτική την ενίσχυση της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Η αναβάθμιση και ενίσχυση της Επιτροπής Ανταγωνισμού που έπρεπε να είναι το 1ο μέτρο, ήλθε ως το 41ο, δηλαδή τελευταίο, μ’ ένα άτολμο νομοσχέδιο που δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα.
Δεν ψηφίσαμε το ν/σχ αυτό αφού:
1) Αντί, ισχυρής, αποτελεσματικής, αλλά και ανεξάρτητης Επιτροπής, όπως χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τα καρτέλ, επιχειρείται η μεγαλύτερη χειραγώγηση της
2) Η κατάργηση της εκπροσώπησης των κοινωνικών φορέων και ο ορισμός των μελών της Επιτροπής έμμεσα ή άμεσα από τον εκάστοτε Υπουργό Ανάπτυξης, την αποδυναμώνει και την καθιστά ομάδα εργασίας του Υπουργού.
3) Δεν προβλέπεται παρέμβαση στις δομές της αγοράς και διαρκής έρευνα όλων των κλάδων της αγοράς, ώστε να εντοπίζονται έγκαιρα και να προλαμβάνεται οι συγκεντρώσεις, η δημιουργία καρτέλ και κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης κ.λ.π που οδηγούν στην άνοδο των τιμών σε βάρος του καταναλωτή.
4) Δεν ισχυροποιούνται οι εσωτερικές δομές της Επιτροπής.
5) Δεν προωθείται κανένα μέτρο για την κάλυψη των σοβαρών ελλειμμάτων του ελληνικού ρυθμιστικού πλαισίου.
Σε μια παγκόσμια – ανοικτή και ανταγωνιστική κοινωνία το θέμα της διασφάλισης ενός υγιούς και παραγωγικού ανταγωνισμού είναι μείζον εθνικός στόχος, χρειάζονται αρχές και κανόνες, προκειμένου να διευκολύνεται η ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και η προστασία του καταναλωτή.
Εμείς κατανοούμε τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η Κυβέρνηση. Αδύναμη και ανήμπορη να σχεδιάζει και να πάρει αποφάσεις.
Όμως, δε θα αφήσουμε να πληρώσει το λογαριασμό ο πολίτης.
Επιμένουμε για κανόνες και δημοκρατικό έλεγχο στην αγορά.
Ο τόπος χρειάζεται μια υπεύθυνη Κυβέρνηση, με σχέδιο και κυρίως βούληση.
Χρειάζεται μια άλλη αναπτυξιακή και οικονομική πολιτική, που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και τον πολίτη.