Υπάρχει συνεργασία αλλά δεν είναι εταιρία Α.Ε ή ΕΠΕ, όπως είπε η νέα «εθνική εισαγγελέας» . Είναι Συνεργατική Ε.Ε, Εθνικής Ευθύνης, όμως εκτός από τη συνεργατική που εργάζεται για την έξοδο από την κρίση, υπάρχει και ΚΑΡΤΕΛ.
Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ , ΣΥΡΙΖΑ, από διαφορετικές αφετηρίες λειτουργούν με όλους τους κανόνες των εναρμονισμένων πρακτικών, των καρτέλ υπονομεύουν τη προσπάθεια της συνεργατικής και προσδοκούν κέρδη από την αποτυχία..
Υποστηρίζουν ότι το μνημόνιο έφερε τη κρίση.
Η αλήθεια είναι οτι:
Η κρίση που προϋπήρξε οδήγησε αναγκαστικά τη χώρα στο πρόγραμμα.
Αποσιωπάτε, επίσης, ότι χωρίς την χρηματοδότηση του προγράμματος θα είχαμε ΣΟΚ με ακόμα πιο δραματικές και ακαριαίες επιπτώσεις για την κοινωνία.
Τα οικονομικά στοιχεία δείχνουν το μεγάλο αδιέξοδο το 2009.Ύφεση 3%. Έλλειμμα 15.6%. Δημόσιο χρέος 300 δις και 130% του ΑΕΠ.
Οι δείκτες αυτοί αποτυπώνουν το αποτέλεσμα
Τα πραγματικά αίτια είναι:
1) Η μετάλλαξη του αναπτυξιακού και παραγωγικού προτύπου σε καταναλωτικό και μεταπρατικό και
2)το στρεβλό μοντέλο διοίκησης και διαχείρισης των δημοσίων υποθέσεων.
Η αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης αποτυπώνεται στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών που ήταν για πολλά χρόνια ελλειμματικό και τελευταία εκρηκτικό. 14% το 2008 και εκφράζει το παραγωγικό κενό και τη μείωση της ανταγωνιστικότητας μας, που μαζί με το έλλειμμα του προϋπολογισμού αποτελούν τα δίδυμα ελλείμματα που συσσώρευσαν το δημόσιο χρέος μέχρι αδυναμίας εξυπηρέτησης του.
Το παραγωγικό κενό δεν ήταν στιγμιαίο γεγονός του 2010.
Είναι διαχρονικό αποτέλεσμα του αντιπαραγωγικού καρτέλ που λειτούργησε σε πολιτικό, θεσμικό και κοινωνικό πεδίο.
Γκρεμίσαμε εργοστάσια και βιοτεχνίες, μειώσαμε την αγροτική παραγωγή, καταναλώναμε εισαγόμενα και δεν αφήναμε να γίνουν νέες παραγωγικές επενδύσεις.
Οι εισαγωγές έφτασαν να είναι τριπλάσιες από τις εξαγωγές.
Στο αντιπαραγωγικό καρτέλ, εναντίον των παραγωγών και δημιουργών, πολλοί από τους οποίους δεν υπέκυψαν , αγωνίστηκαν και πέτυχαν, συμμετείχαν
Η Ευρωπαϊκή ένωση που ευνόησε τη μείωση της παραγωγής.
Η κυβέρνηση που αποφάσισε το 2005 και αποσύνδεσε πλήρως την επιδότηση από την παραγωγή, οδηγώντας τους αγρότες στον εφησυχασμό.
Δεν προτάχτηκε μια εθνική παραγωγική πολιτική
Η μεγαλοαστική τάξη εγκατέλειψε τη βιομηχανία και ως μεταπρατική πλέον δραστηριοποιήθηκε στις εισαγωγές ή στα πεδία του καζινοκαπιταλισμού
– Οι μικρομεσαίες μεταποιητικές επιχειρήσεις δεν άντεξαν τον εξωτερικό ανταγωνισμό και μετατράπηκαν ή αντικαταστάθηκαν από εμπορικές
– Το κράτος προσέθετε συνεχώς δεκάδες εμπόδια και γραφειοκρατίες στη παραγωγή.
– Οι τράπεζες προτιμούσαν εισαγωγές και εμπόριο με τη γρήγορη ανακύκλωση του χρήματος αντί της παραγωγής και των εξαγωγών
– Φορείς και κόμματα που λειτούργησαν ως καταλύτες αποτροπής νέων επενδύσεων.
Στο αδιέξοδο συνέβαλε , η υπερτροφία του κράτους που ήταν απόλυτα δυσανάλογη με τα οφέλη προς τον πολίτη και την εθνική οικονομία. Η συν-διοίκηση με συντεχνίες, οι αρνητικές πρακτικές διαχείρισης
-Σπατάλη, διαφθορά και κακοδιαχείριση.
-κρατικές προμήθειες και φοροδιαφυγή
-Δεκάδες οργανισμοί και επιχειρήσεις παρήγαγαν μόνο ελλείμματα
– Το κοινωνικό κράτος λεηλατήθηκε και κακοποιήθηκε , εις βάρος των αδύναμων που το χρειάζονται.
Το βιοτικό επίπεδο που κατακτήθηκε δεν μπόρεσε να διατηρηθεί και να αναπαραχθεί γιατί δεν στηρίχθηκε σε πραγματική παραγωγή πλούτου αλλά συγχρηματοδοτήθηκε με δανεικά.
Κανένα μνημόνιο δεν μας χρεοκόπησε τώρα.
Χρεοκοπούσαμε χρόνια αποδυναμώνοντας τις κατά καιρούς επιτυχίες και υπονομεύοντας τις παραγωγικές δυνάμεις. Μετά την ΟΝΕ, αδρανήσαμε, αργήσαμε.
Επαναπαυτήκαμε στον εύκολο δανεισμό.
Αν συνεχίζαμε το 2009 όπως την τελευταία περίοδο και αν συνέχιζαν να μας δανείζουν οι αγορές, το δημόσιο χρέος το 2020 θα ήταν 1 τρισεκετομ 43 δις.
Όταν φτάσαμε στο 2009 δεν υπήρχε άλλη επιλογή, σήμερα έχομε ένα πρόγραμμα σε εξέλιξη με προβλήματα αλλά και μια βάση σταθερότητας.
Η χώρα αντί της εξεταστικής για ποινικοποίηση της πολιτικής επιλογής για την αντιμετώπιση της κρίσης,
Χρειάζεται πολιτική συνεννόηση και εξέταση των πραγματικών αιτιών που μας οδήγησαν στο αδιέξοδο.
-Να συμφωνήσουμε, να διαφωνήσουμε πολιτικά αλλά να συνεννοηθούμε για το σήμερα και το αύριο:
Πολιτικές δυνάμεις, κοινωνικοί εταίροι, επιστήμονες, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι
Για να νικήσουμε την αδράνεια και να κάνουμε ένα άλμα μπροστά μεγαλύτερο από τη φθορά
Δικαίωμα σας η επιλογή να μείνετε έξω από τον αγώνα
-Για την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΚΑΜΨΗ, την αντιμετώπιση της ύφεσης και της ανεργίας
Να σπάσουμε το Αντιπαραγωγικό Καρτέλ
-για την αναπτυξιακή αναδιάρθρωση της χώρας
– Τις μεταρρυθμίσεις και την αναθεώρηση του συντάγματος.
– Για την ανακούφιση της δοκιμαζόμενης κοινωνίας.
-Να μιλήσουμε για τη δίκαιη διανομή του πλούτου αλλά να δρομολογήσουμε την παραγωγή του.
-Να μιλήσουμε για τα εργασιακά και το επίπεδο ζωής αλλά να δώσουμε δουλειά στους ανέργους.
Το 2010 έγινε μια αναγκαία και δύσκολη πολιτική επιλογή χωρίς ενιαίο εσωτερικό μέτωπο, με πολλούς πεμπτοφαλαγγίτες, με το Ευρωπαϊκό περιβάλλον αρνητικό, με την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς μηχανισμό στήριξης, με συντηρητικές ηγεσίες που συνεχώς αναβάλλουν τις αποφάσεις.
Να μας πουν αυτοί που καραδοκούν για την αποτυχία, για τη δική τους πρόταση, τον δρόμο της Αργεντινής.
Να απολογηθούν για την άρνηση να συμμετέχουν στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση.
Η πρόταση για ποινική εξέταση καταψηφίστηκε, εκ των πραγμάτων. Ο σύντροφος Δημήτρης Χριστόφιας για πολύ μικρότερο πρόβλημα ,αφού απέτυχε να βρει χρηματοδότηση από Ρωσία, Κίνα και αλλού αποτάνθηκε τελικά στο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε και του ΔΝΤ.
Τον μηχανισμό που απαίτησε και πέτυχε η Ελλάδα και ο Γιώργος Παπανδρέου.
