Οι τελευταίες νομοθετικές πρωτοβουλίες για,
• το ασφαλιστικό των τραπεζών
• την απελευθέρωση του ωραρίου
• την ελεύθερη ίδρυση των πολυκαταστημάτων και
• τις εργασιακές σχέσεις
αποτυπώνουν καθαρά το πραγματικό πρόσωπο της Κυβέρνησης Καραμανλή.
Αποτελούν συνέχεια,
→της εισοδηματικής πολιτικής, που μείωσε τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων
→της φορολογικής πολιτικής, που ενίσχυσε τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τις τράπεζες εις βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζομένων
→των φοροεισπρακτικών μέτρων με την αύξηση
των έμμεσων φόρων και του Φ.Π.Α., που επιβάρυναν τα χαμηλά εισοδήματα
→της αγροτικής πολιτικής, που κατάφερε τη μεγάλη μείωση του Αγροτικού εισοδήματος και
όλων των αποτυχημένων πολιτικών που επιβάρυναν την οικονομία και οδήγησαν τη χώρα σε πολλαπλά αδιέξοδα.
Έτσι, αναδεικνύονται οι κρυφές δεσμεύσεις της Ν.Δ. και συμπληρώνεται σιγά-σιγά το παζλ για το πραγματικό της πρόγραμμα.
Όλες οι ελκυστικές, πράγματι, προεκλογικές εξαγγελίες του Πρωθυπουργού, αποδείχθηκαν ψεύτικες.
Ξεχάστηκε, κάθε δέσμευσή, που περιείχε στοιχειώδη μέτρα για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους.
Η Κυβέρνηση με την πολιτική της συστοιχίζεται πλέον, ξεκάθαρα, με το μεγάλο εισαγωγικό κεφάλαιο, τους μεγαλοβιομήχανους και τα υπερκέρδη των τραπεζών.
Η Κυβέρνηση ενεργεί μονομερώς,
→δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της την αντίθεση του συνόλου των εργαζομένων,
→υιοθετεί άκριτα όσα της υποδεικνύονται από το σύνδεσμο Βιομηχάνων και
→υπονομεύει κάθε έννοια κοινωνικού διαλόγου.
Η άμεση κατάθεση του νομοσχεδίου που συζητάμε αποδεικνύει ότι η υποτιθέμενη πρόθεση για διάλογο, ήταν ψεύτικη και προσχηματική.
Η Κυβέρνηση, προκειμένου να αιτιολογήσει τα αντικοινωνικά και αντιλαϊκά της μέτρα, επικαλείται τη θεωρία της ανταγωνιστικότητας και της οικονομικής ανάπτυξης, της νεοαυταρχικής όμως έκδοσης.
Ξεχνά, ότι η ανταγωνιστικότητα και η οικονομική ανάπτυξη,
που στοχεύουν μόνο στη μεγιστοποίηση των ποσοτικών μεγεθών,
χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τον παράγοντα άνθρωπο,
δεν μπορούν να είναι ωφέλιμες για το κοινωνικό σύνολο και δεν έχουν διάρκεια.
Οι αριθμοί και οι δείκτες από μόνοι τους δεν προωθούν την ανάπτυξη και την πρόοδο της κοινωνίας.
Η αύξηση του παραγόμενου πλούτου, μπορεί και πρέπει να γίνεται με τη συμβολή όλων των εμπλεκόμενων στην παραγωγική και οικονομική αλυσίδα.
Ταυτόχρονα όμως, με την αύξηση του πλούτου πρέπει να διασφαλίζεται και η ωφέλεια του κοινωνικού συνόλου.
Η αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος πρέπει να συμβάλλει στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
Η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη κοινωνική παράμετρος.
Η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα πρέπει να στηρίζεται
• στην ύπαρξη σχεδίου
• στη γνώση
• στην καινοτομία
• στις νέες τεχνολογίες και κυρίως
• στις αποτελεσματικότερες και όχι στις
περισσότερες ώρες εργασίας
Η εθνική ανταγωνιστικότητα και η αειφόρος ανάπτυξη μπορούν να επιτευχθούν μόνο αν είναι στόχοι ευρείας κοινωνικής συμφωνίας,
με τη συμβολή όλων, αλλά και την ωφέλεια όλων.
Οι νομοθετικές παρεμβάσεις της Κυβέρνησης αφορούν μονομερώς τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων,
εις βάρος των εργαζόμενων και του κοινωνικού συνόλου.
Σύμφωνα με τη νεοαυταρχική εκδοχή της Ν.Δ.
• Τα υπερκέρδη των μεγαλοβιομήχανων ταυτίζονται με το όφελος της εθνικής οικονομίας
• Η «ανάπτυξη παντού και ευημερία για όλους»
ερμηνεύεται ως:
«Περισσότερη δουλειά από όλους και ευημερία για τους λίγους»
• Η περισσότερη εργασία μετατρέπεται σε λιγότερες αποδοχές
Η κύρια ρύθμιση αυτού του νομοσχεδίου είναι,
→η επαναφορά του θεσμού της υπερεργασίας και
→η υποχρεωτική επέκτασή της για τον εργαζόμενο, με ταυτόχρονη μείωση της αμοιβής από 50% σε 25%.
Διευρύνεται ο εργοδοτικός αυταρχισμός και η μειώνεται η προστασία των εργαζομένων.
Η άρνηση των εργαζομένων στην υπερεργασία αποτελεί αιτία απόλυσης.
Αφαιρείτε από τον εργαζόμενο,
• χρόνο απ’ τη ζωή του και την οικογένεια του και
• χρήμα απ’ τη τσέπη του και τα παιδιά του
και τα δίνετε ως υπερκέρδη στους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η δεύτερη παρέμβαση αφορά την κατάργηση της έννοιας της παράνομης υπερωρίας, την οποία μετονομάζεται σε κατ’ εξαίρεση από το νόμο υπερωρία.
Αυτές είναι οι παράνομες υπερωρίες.
Με αυτό τον τρόπο απαλλάσσετε τους εργοδότες από ποινικές και διοικητικές ευθύνες με την απλή καταβολή μιας προσαύξησης και αυτής μειωμένης σε σχέση με το παρελθόν.
Έτσι αναιρείτε τη βασική λογική που διέπει το εργατικό δίκαιο για την προστασία των εργαζομένων.
Αφαιρείτε το μοναδικό λόγο, που μπορεί να αποτρέψει ορισμένους εργοδότες από το να μην επεκτείνουν απεριόριστα το χρόνο εργασίας.
Καταργείτε το 8ωρο και μας επιστρέφετε στη δεκαετία του 1950.
Το μέτρο της υποτιθέμενης διευθέτησης με τη μέθοδο της πλήρους απορύθμισης του χρόνου εργασίας είναι κοινωνικά άδικο και
γίνεται ακόμη σκληρότερο στις περιπτώσεις των εποχιακά απασχολούμενων (π.χ. στα τουριστικά επαγγέλματα) και στις περιπτώσεις των εργαζομένων για περιορισμένο χρόνο.
Η προσδοκία μιας μικρότερης σε διάρκεια, αλλά εντατικότερης και καλύτερα αμειβόμενης λόγω των υπερωριών απασχόλησης που θα καλύψει τα κενά της υπόλοιπης χρονιάς, ουσιαστικά καταργείτε για πολλές χιλιάδες εργαζομένων.
Αυτές οι παρεμβάσεις, εκτός από τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων οδηγούν και στη μείωση κατά 15% περίπου των συντάξεων, αφού οι υπερωρίες συνυπολογίζονται στις τακτικές αποδοχές που αποτελούν τη βάση υπολογισμού των συντάξεων.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Η Κυβέρνηση, όπως όλες οι κυβερνήσεις της Δεξιάς, επισείει ξανά τον από Βορρά κίνδυνο και προτείνει για την αντιμετώπισή του,
να εξομοιωθεί το εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων, άρα και το βιοτικό τους επίπεδο, μ’ αυτό των εργαζομένων στις χώρες αυτές.
Επικαλείται τα ισχύοντα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν κάνει καμιά αναφορά για το εισόδημα που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στις χώρες αυτές.
Η Κυβέρνηση χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τη βιωσιμότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και συνεχίζει να νομοθετεί εις βάρος τους.
Ενισχύεται μονομερώς η ανταγωνιστικότητα των μεγάλων επιχειρήσεων, εις βάρος των μικρομεσαίων.
Οι πολύ μικρές και οι μικρές επιχειρήσεις, δεν μπορούν να ωφεληθούν απ’ αυτά τα μέτρα και
σε συνδυασμό με την απελευθέρωση του ωραρίου, οδηγούνται σε κλείσιμο.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Γίνεται φανερό πλέον ότι η Κυβέρνηση εν όψη της εκφώνησης του πρωθυπουργικού λόγου στη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, επείγεται να νομοθετήσει.
Φαίνεται ότι εκεί θα δώσει εξετάσεις στο Μεγάλο Εισαγωγικό Κεφάλαιο και στους μεγαλοβιομήχανους και
με αυτές τις τελευταίες ρυθμίσεις και απορυθμίσεις μάλλον θα τις περάσει, έστω και με τη βάση.
Είμαι όμως σίγουρος, ότι στις άλλες εξετάσεις, που θα τον καλέσουν να δώσει οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες και οι ανέργοι, θα αποτύχει και μάλιστα παταγωδώς.
• Μετά τη θεωρία του κοινωνικού κέντρου και του μεσαίου χώρου, ήλθε η «αδιαφανής απογραφή» και η επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
• Μετά τη θεωρία της «ήπιας προσαρμογής», ήλθε η βίαιη προσαγωγή στη λιτότητα.
• Μετά την κήρυξη του πολέμου κατά της διαπλοκής και το άδοξο τέλος του, ήλθε η συνθηκολόγηση με τους διαπλεκόμενους.
• Μετά την επίσκεψη του Καραμανλή στα Χανιά και την εκφώνηση του λόγου για τον Βενιζέλο, ήλθαν τα σκληρά, φοροεισπρακτικά, άδικα και αντιαναπτυξιακά μέτρα, με την αύξηση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ
• Μετά την επίσκεψη Καραμανλή στον Αϊ Στράτη και τις σχετικές δηλώσεις για την εθνική αντίσταση, ήλθαν τα αντικοινωνικά μέτρα για την απελευθέρωση του ωραρίου και οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου εναντίον των εργαζομένων.
Τώρα ξέρουμε,
Κάθε φορά που ο Πρωθυπουργός θα εκφωνεί ένα λόγο με προοδευτική ρητορεία, θα ακολουθούν αντιλαϊκά μέτρα και οπισθοδρομικές ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
