ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΗ΄
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Φίλιππος Πετσάλνικος): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
Συνέχιση της συζήτησης επί της πρώτης ενότητας των άρθρων 1 έως 139 του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Το λόγο έχει ο Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Νομού Ηρακλείου κ. Βασίλειος Κεγκέρογλου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η κυβερνητική πολιτική εδώ και τέσσερα χρόνια είναι μια συνειδητή πολιτική υπέρ των λίγων, μια πολιτική που συνοδεύεται από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και από μια συστηματική αποδόμηση του κοινωνικού κράτους.
Η οικονομική, η εισοδηματική και η φορολογική πολιτική οδηγούν σε μια πρωτοφανή συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων. Μειώθηκε η φορολόγηση του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρήσεων και αυξήθηκε η φορολόγηση για τους μικρούς και την εργασία. Μειώθηκε η φορολόγηση για τις τράπεζες και αυξήθηκε η φορολόγηση των πολιτών μέσα από τους έμμεσους φόρους, το Φ.Π.Α. και τον ειδικό φόρο καυσίμων.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Κάθε πτυχή της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, κάθε απόφασή της, κάθε νομοθέτημα που έρχεται σ’ αυτή την Αίθουσα διαπνέεται από την ίδια λογική σε όποιο τομέα και εάν ανήκει. Έτσι, όχι μόνο ο πλούτος, αλλά και οι δυνατότητες, οι ευκαιρίες και τα δικαιώματα σ’ αυτόν τον τόπο τείνουν να γίνουν προνόμιο μόνο των λίγων.
Η κατάσταση που δημιουργείται ωφελεί μεν τις τράπεζες, τα διυλιστήρια, τους μεγαλοεισαγωγείς, τους φαρμακοβιομηχάνους που σημειώνουν υπερκέρδη, αλλά ζημιώνει ταυτόχρονα τον εργαζόμενο, τον αγρότη, το μικρομεσαίο, τον άνεργο, το νέο, τον επιστήμονα.
Αυτή η πολιτική που συνοδεύεται από μια ανεξέλεγκτη κατάσταση στην αγορά έχει οδηγήσει τη μέση ελληνική οικογένεια σε αδιέξοδο. Η επιβάρυνση του κόστους ζωής μιας τετραμελούς οικογένειας τα τέσσερα τελευταία χρόνια είναι τουλάχιστον 370 ευρώ. Η διαφορά αυτή, η επιβάρυνση οδηγεί, όπως είπα, σε αδιέξοδο την ελληνική οικογένεια που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ανάγκες και τις υποχρεώσεις.
Εδώ είναι που αναρωτιέται εύλογα κάθε πολίτης, σε όποια παράταξη και εάν ανήκει: Η πρόοδος, η ανάπτυξη, για την οποία η Κυβέρνηση επαίρεται ότι τρέχει με ρυθμούς πάνω από 4%, ποιον ωφελεί τελικά; Θα περίμενε κανείς ότι η οικονομική μεγέθυνση στη χώρα μας, με μια ορθολογική διαχείριση, με μία έντιμη συντηρητική πολιτική, θα μπορούσε εν μέρει να αποβεί εις όφελος της κοινωνίας. Όμως, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μας λέει ακριβώς το αντίθετο, όταν έχουμε ανάπτυξη, θα πρέπει να περικόπτονται κοινωνικές παροχές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το περιεχόμενο και η κατεύθυνση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό, εμάς τουλάχιστον δεν μας παραξενεύει. Είναι συνέχεια της συστηματικής προσπάθειας αποδόμησης του κοινωνικού κράτους. Οι προεκλογικές υποσχέσεις του 2004 και του 2007 αθετήθηκαν. Ο αξιόπιστος κ. Καραμανλής δεσμεύθηκε ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, δεν θα αυξηθούν τα συνταξιοδοτικά όρια, δεν θα αυξηθούν οι εισφορές.
Με το νομοσχέδιο πράττετε ακριβώς τα αντίθετα. Αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης για τους εργαζόμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά, αυξάνονται για τις γυναίκες με ανήλικα παιδιά τουλάχιστον κατά πέντε έτη, αυξάνεται ακόμα ο χρόνος εργασίας, από τα τριάντα επτά χρόνια στα σαράντα και στα σαράντα τρία χρόνια, ανάλογα με το πότε θα αρχίσει κάποιος τον εργασιακό του βίο.
Δεύτερον, μειώνονται οι ήδη χαμηλές συντάξεις στη χώρα μας σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά 40% έως 70%, ιδιαίτερα στα επικουρικά ταμεία.
Τρίτον, θα αυξηθούν εκ των πραγμάτων οι εισφορές στα ταμεία, αφού δεν υπάρχει κανένα μέτρο στήριξης του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος και εκεί θα προσφύγουν οι διοικήσεις των ταμείων.
Η Κυβέρνησή σας, με τη νεοφιλελεύθερη λογική που τη διαπνέει, θεωρεί ότι το πρόβλημα του ασφαλιστικού ταμείου είναι πρόβλημα μεγάλων παροχών, είναι πρόβλημα ορίων ηλικίας, είναι πρόβλημα εργαζομένων μητέρων, είναι πρόβλημα των όποιων διαφοροποιήσεων. Ίσως, πρέπει να αντιμετωπιστούν κάποιες από αυτές ανάμεσα στα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή, θεωρεί ότι πρόβλημα είναι η ίδια η ύπαρξη του δημόσιου κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας. Μ’ αυτή τη λογική, όμως, δεν μπορεί να δώσει λύσεις.
Εμείς οφείλουμε να επισημάνουμε για άλλη μια φορά ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα του ασφαλιστικού με τα οποία δεν ασχολείται η Κυβέρνηση, προβλήματα που είτε δημιουργήθηκαν είτε οξύνθηκαν με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν τέσσερα χρόνια τώρα.
Πρώτο πρόβλημα η κρατική υποχρηματοδότηση, η ασυνέπεια του κράτους να καταβάλει τις υποχρεώσεις του. Γιατί δεν καταβάλατε κύριοι της Κυβέρνησης τα τέσσερα τελευταία χρόνια αυτά που προβλέπει ο «νόμος Ρέππα» στα ασφαλιστικά ταμεία και με αυτόν τον τρόπο εκτινάξατε τα χρέη τους στα 8 δισεκατομμύρια ευρώ;
Δεύτερο πρόβλημα οι χαριστικές ρυθμίσεις της Κυβέρνησης που ωφελούν τις τράπεζες και τους μεγάλους της εισφοροδιαφυγής αλλά επιβαρύνουν τα ταμεία. Επιβαρύνατε το ΙΚΑ 9 δισεκατομμύρια ευρώ με τη ρύθμιση που κάνατε για την Εμπορική, την Αγροτική και την ΕΤΒΑ. Με 1 δισεκατομμύριο ευρώ επιβαρύνατε επίσης το ΙΚΑ με το χάρισμα στην ALPHA BANK. Γιατί; Με ποιο δικαίωμα; Από πού αντλείτε αυτό το δικαίωμα; Λεφτά δικά σας διαχειρίζεστε, λεφτά της οικογένειάς σας; Γιατί χαρίσατε 1 δισεκατομμύριο ευρώ; ‘Εχετε απαντήσει στον ελληνικό λαό;
Τρίτο πρόβλημα η εκτίναξη της δαπάνης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης λόγω της κατάργησης της λίστας και του τρόπου υπολογισμού των τιμών. Από το 2004 μέχρι το 2007 διπλασιάστηκαν οι δαπάνες χωρίς ταυτόχρονα να αυξηθεί το επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχονται. ‘Αρα, δεν πρόκειται για δαπάνες, πρόκειται για σπατάλες.
Τέταρτο πρόβλημα η απαξίωση της περιουσίας των ταμείων και η σκανδαλώδης διαχείρισή τους. Το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων που έστησαν οι κομματικοί σας ημέτεροι είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Αλλά επειδή η κυρία Υπουργός επανέλαβε τα γνωστά ψέματα για τις τοποθετήσεις των ταμείων, θα πω για άλλη μια φορά ότι με τις σωστές τοποθετήσεις των αποθεματικών των ταμείων από το 1993 μέχρι το 2004 αυτά αυξήθηκαν από 3 δισεκατομμύρια σε 26 δισεκατομμύρια ευρώ.
Και έρχομαι τώρα σε δύο θέματα με τα οποία η Κυβέρνηση διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.:
Πρώτον, για την ενοποίηση των ταμείων: Καμία ενοποίηση ταμείων δεν μπορεί να πετύχει χωρίς αναλογιστική μελέτη και εσείς σήμερα προχωράτε στην ενοποίηση χωρίς να έχετε κάνει καμία τέτοια μελέτη. Προχωρείτε πραξικοπηματικά χωρίς συναίνεση με μόνη εξαίρεση τον ΣΕΒ που σας στηρίζει σε μια παρωδία ενοποίησης, μια παρωδία ενοποίησης που θα απαξιώσει και τα όποια αποθεματικά των ταμείων απέμειναν.
Δεύτερο θέμα για το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης: Εμείς μιλήσαμε για ένα ταμείο που θα έχει πόρους από τις μεγάλες πηγές εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα και ενδεχομένως από τη φορολόγηση των υπερκερδών συγκεκριμένων επιχειρήσεων, όπως οι τράπεζες που παρουσιάζουν κέρδη, τα οποία πάνω από 40% αυξάνονται κάθε χρόνο. Εσείς θεσμοθετείτε ένα ταμείο από τα ίδια τα λεφτά των πολιτών από το 4% του Φ.Π.Α. που πληρώνει όλος ο κόσμος προϊδεάζοντάς μας και για μελλοντική αύξηση του Φ.Π.Α. και από το 10% των κοινωνικών πόρων που αφαιρούνται πάλι από τους ίδιους τους πολίτες. Καλά, σε ποιους νομίζετε ότι απευθύνεστε; Σε αφελείς; Ποιους προσπαθείτε να κοροϊδέψετε;
Με όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται φανερό πως δεν πρόκειται περί λύσης του ασφαλιστικού, αλλά περί διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό εμείς, όχι μόνον καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο, αλλά δεσμευόμαστε για την ανατροπή του, μια ανατροπή που θα έρθει μαζί με την ανατροπή της πιο αντιλαϊκής και επιζήμιας Κυβέρνησης για τον τόπο!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
