ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΞΔ΄
Τετάρτη 28 Ιουνίου 2006
Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων «Οργάνωση και λειτουργία της δευτεροβάθμιας επαγγελματικής εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας):Το λόγο έχει ο κ. Κεγκέρογλου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην έντονα ανταγωνιστική εποχή στην οποία ζούμε, η εκπαίδευση και η παιδεία πράγματι πρέπει κατά προτεραιότητα να είναι ο στόχος της πολιτείας. Μόνο η εκπαίδευση μπορεί να δώσει τη νέα δυναμική που χρειαζόμαστε στην οικονομία, στην αγροτική οικονομία, στην περιφερειακή ανάπτυξη, σε όλη την παραγωγική αλυσίδα. Η επένδυση στην παιδεία και στην εκπαίδευση, εκτός του ότι συμβάλλει στην εξασφάλιση εργασίας για τους νέους και τις νέες της πατρίδας μας, αποτελεί πράγματι το μέλλον της χώρας, αλλά δεν είναι κάτι αφηρημένο, είναι συγκεκριμένα πράγματα. Εκτός από τους απαραίτητους πόρους, από τα οικονομικά για την παιδεία χρειάζεται σχέδιο με στόχους για τη χώρα και η εκπαίδευση απαιτείται να συνδράμει αυτούς τους στόχους, το εκπαιδευτικό σύστημα συνολικά.
Όμως, δεν είδαμε από την πλευρά της Κυβέρνησης να γίνεται ο απαραίτητος διάλογος με τους εκπαιδευτικούς φορείς, με τους νέους, με τους κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς, ούτως ώστε να προχωρήσει στις κατάλληλες επιλογές. Η Κυβέρνηση, χωρίς επεξεργασμένο σχέδιο, επέλεξε το δρόμο του αυταρχισμού, το δρόμο της αλαζονείας. Απαξίωσε το διάλογο πολύ γρήγορα και σήμερα δεν συζητά ούτε με τον ίδιο της τον εαυτό. Αποφασίζει με όλους τους φορείς απέναντι και νομοθετεί με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας». Αυτή, βέβαια, η πολιτική μπορεί να δείχνει πυγμή, κύριε Υπουργέ, μπορεί να δείχνει πείσμα και γινάτι, αλλά δεν αρμόζει και δεν συνάδει με την έννοια της παιδείας και τις μεγαλόστομες προεκλογικές σας διακηρύξεις.
Το εκπαιδευτικό σύστημα, η παιδεία μας πρέπει να είναι συνδεδεμένη με τους στόχους και τις ανάγκες της παραγωγής, πρέπει να αναδεικνύει τις αξίες, να δίνει εφόδια ζωής στους νέους και στις νέες της χώρας μας. Το εκπαιδευτικό σύστημα που απαιτείται γι’ αυτήν τη νέα εποχή που ζούμε πρέπει να είναι σύγχρονο και αποκεντρωμένο, να δίνει ίσες ευκαιρίες, να διασφαλίζει την ποιότητα της εκπαίδευσης και την αξιολόγηση του περιεχομένου των γνώσεων και βεβαίως να παρέχει δωρεάν παιδεία.
Η Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχει σημαντικό ρόλο. Στη χώρα μας έχει διανύσει μεγάλη διαδρομή και πέρασε από διάφορες φάσεις. Αναμφίβολα τα ΤΕΕ έχουν προβλήματα, σε ορισμένες περιπτώσεις σοβαρά προβλήματα, έχει όμως διανυθεί πολύς δρόμος και έχει γίνει σημαντική δουλειά στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, ιδιαίτερα μετά το 1998.
Τι έπρεπε, κατά την άποψή μου, να κάνει η Κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 2004; Έπρεπε, πρώτα απ’ όλα, να προχωρήσει σε μια αποτίμηση της κατάστασης στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, να εντοπίσει τις συγκεκριμένες αδυναμίες, να μελετήσει τις βελτιώσεις που χρειάζονται, να προχωρήσει με διάλογο, με σχέδιο αναβάθμισης της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και σε όλες τις διορθωτικές κινήσεις που απαιτούνται, να ανασχεδιάσει τις ειδικότητες, ανάλογα με τις ανάγκες που συνεχώς αλλάζουν και με τις προτάσεις της οικονομικής και κοινωνικής επιτροπής του κάθε νομού, να επεξεργαστεί νέα αναλυτικά προγράμματα, να φροντίσει για νέα συγγράμματα, εργαστήρια και υποδομές. Αντί αυτών, τι είδαμε; Μετά από μια δίχρονη αδράνεια, είδαμε δύο μόλις μήνες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς όπως-όπως να περάσουμε σε νομοθέτηση των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ. Προχωρεί σε μετονομασία, σε πολυδιάσπαση και παραπομπή όλων σχεδόν των θεμάτων σε υπουργικές αποφάσεις. Η Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση προορίζεται ουσιαστικά ως δώρο στους ιδιώτες.
Δεν λαμβάνεται καμία πρόνοια ούτως ώστε το δημόσιο σχολείο να είναι ανταγωνιστικό και να αναβαθμιστεί για να προσφέρει στον τόπο αλλά το ίδιο να κάνει και η ιδιωτική εκπαίδευση. Η ίδρυση των ΕΠΑΛ όπως θεσμοθετείται είναι ολίγο γενικό λύκειο και ολίγο ειδίκευση. Καταλήγει να μην είναι τίποτα από τα δυο. Ο μαθητής του ΕΠΑΛ ούτε στην ανώτατη εκπαίδευση μπορεί να πάει αλλά ούτε δουλειά θα βρει. Οι ΕΠΑΣ όπως θεσμοθετούνται ενδεχομένως να αποβούν πιο χρήσιμες γιατί θα μας δώσουν ειδικευμένους εργάτες που θα βρουν κάποια στιγμή δουλειά. Αλλά γιατί χωρίς μαθήματα γενικής παιδείας; Θέλουμε μόνο ειδικευμένους εργαζόμενους; Δεν θέλουμε να έχουν αυτοί κάποια γενικότερη παιδεία; Μας φέρνετε πολλά χρόνια πίσω, κύριε Υπουργέ.
Ο απόφοιτος του ΕΠΑΛ θα αναγκαστεί ή να ξαναγυρίσει στις ΕΠΑΣ για να βρει κάποια ειδικότητα για να βρει δουλειά ή θα πάει στο εξωτερικό αν έχει την οικονομική δυνατότητα. Με ποιο δικαίωμα σήμερα η πολιτεία αποκλείει από την ανώτατη δημόσια εκπαίδευση τους νέους της χώρας μας; Δεν έχετε αντιληφθεί, κύριε Υπουργέ, ότι η πολιτική σας, και η κάθε υπογραφή σας έχουν σχέση με το μέλλον της χώρας και με το μέλλον των νέων μας; Μπορούμε εμείς να διαχειριζόμαστε το μέλλον των νέων κατά το δοκούν και να αποφασίζουμε χωρίς αυτούς;
Το νομοσχέδιο αυτό όχι μόνο πρέπει να καταψηφιστεί αλλά πρέπει και να αποσυρθεί. Δεν μπορεί να αποτελεί τη βάση για μια συζήτηση η οποία θα δώσει όφελος για τον τόπο. Είναι οπισθοδρόμηση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ο κύριος Υπουργός έχει το λόγο.
