ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ: Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Δ. Αβραμόπουλο
Στα μέσα της δεκαετίας ’80 με την έναρξη της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης (Κανονισμός 815/84) έγινε μια δυναμική προσπάθεια να αποκατασταθεί ο κακός χαρακτηρισμός που είχε στιγματίσει τη χώρα μας, για τις υπηρεσίες της στον τομέα της ψυχιατρικής περίθαλψης, με τα κλειστά νοσηλευτήρια, ιδρυματικού τύπου, αποκομμένα από την κοινωνία και την ίδια τη ζωή.
Για πολλούς συνανθρώπους μας η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα (πρόγραμμα «Ψυχαργώς», κ.λ.π.), αποτέλεσε το πέρασμα από την ασυλική Ψυχιατρική σε μια διαφορετική προσέγγιση των ατόμων που πάσχουν ψυχικά και που επιτρέπει την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, χωρίς να αποξενώνονται από το κοινωνικό περιβάλλον.
Σήμερα, είκοσι δύο χρόνια μετά τα σημαντικά βήματα προόδου στο τομέα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, τα προγράμματα («Ψυχαργώς», κ.λ.π.) βρίσκονται σε οριακό σημείο, αφού η Κυβέρνηση δεν προσφέρει όλη την απαραίτητη στήριξη για την εύρυθμη λειτουργία του. Περισσότεροι από 350 Ξενώνες, Οικοτροφεία, Προστατευμένα Διαμερίσματα, Κέντρα Ημέρας, κ.α., που επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, διατρέχουν άμεσο κίνδυνο να κλείσουν, εξαιτίας της έλλειψης προγραμματισμού και των προβλημάτων στη χρηματοδότηση.
Συγκεκριμένα, τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων, 30% το 2005 και 2006 ενώ στον προϋπολογισμό του 2007 η επιχορήγηση στον τομέα της ψυχικής υγείας μόλις που θα καλύψει το 40% των αναγκών των προγραμμάτων.
Έτσι περίπου 3.000 ψυχικά ασθενείς κινδυνεύουν να επιστέψουν στα ψυχιατρεία, αφήνοντας πίσω τους όλες τις προσπάθειες για να παραμείνουν ενεργοί πολίτες, με αυτονομία και οικονομική δράση, που τους δίνονταν μέσω του αποϊδρυματισμού που χαρακτήριζε τις δομές και τα προγράμματα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.
Ταυτόχρονα, περίπου 2.000 εργαζόμενοι και ειδικοί στην ψυχική περίθαλψη κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά, ενώ ήδη σε αρκετούς από αυτούς έχουν αργήσει να καταβληθούν οι μισθοί προηγούμενων μηνών, φθάνοντας σε αρκετές περιπτώσεις και τους έξι μήνες.
Επειδή η ψυχική νόσος και οι ψυχικές διαταραχές δε γνωρίζουν σύνορα και τάξεις και οι άνθρωποι αυτοί έχουν την ανάγκη και την υποστήριξη όλων μας,
επειδή λόγω της συνεχιζόμενης μείωσης της κρατικής επιχορήγησης οι Μονάδες αυτές αδυνατούν να λειτουργήσουν σωστά με αποτέλεσμα να είναι ορατός ο κίνδυνος να κλείσουν και οι ασθενείς να επιστρέψουν στα ψυχιατρικά ιδρύματα, με όλες τις συνέπειες και κυρίως με επιβάρυνση της ψυχικής τους υγείας
επειδή από τον ίδιο κίνδυνο να βρεθούν στο δρόμο απειλούνται και οι εργαζόμενοι των Μονάδων με αποτέλεσμα να καταφεύγουν σε μαζικές παραιτήσεις, αφού πολλές φορές μένουν απλήρωτοι για αρκετό διάστημα και
επειδή οι συγγενείς όλων των ανθρώπων αυτών που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας είναι ανάστατοι, καθώς δεν ξέρουν τι θα απογίνουν οι άνθρωποί τους
Ερωτάται ο κ. Υπουργός
1. Σε ποιες ενέργειες θα προβεί για την εύρυθμη λειτουργία και την ομαλή συνέχιση των Μονάδων του προγράμματος Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης και της απρόσκοπτης παροχής ψυχικής περίθαλψης στους ασθενείς που την έχουν ανάγκη;
2. Αν προτίθεται να χρηματοδοτήσει επαρκώς, με επιπλέον έκτακτη επιχορήγηση τις μονάδες ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, προκειμένου να αποφευχθεί η διακοπή της λειτουργίας τους, που τόσο έχουν ανάγκη αρκετοί συνάνθρωποί μας, που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, καθώς και οι συγγενείς αυτών;
3. Σε ποιες ενέργειες θα προβούν, ώστε να πληρώνονται ομαλά οι εργαζόμενοι στις Μονάδες αυτές;
