Η Ελλάδα έχει ανάγκη σήμερα- περισσότερο από ποτέ – από ένα νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο.
Ένα μοντέλο, το οποίο δεν μπορεί παρά να βασιστεί κατ’ αρχήν στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης αρχίζοντας από τον πρωτογενή τομέα, από τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Απαίτηση πλέον αποτελεί η δημιουργία ενός νέου εθνικού παραγωγικού μοντέλου, που θα σέβεται τα εθνικά χαρακτηριστικά της γεωργίας μας και τους μικρομεσαίους παραγωγούς.
Ζητούμενο λοιπόν για όλους πρέπει να είναι μέσα στην τριετία να μετατρέψουμε σε θετικό το ισοζύγιο των εμπορικών συναλλαγών αγροτικών προϊόντων, να στραφούμε στο επίκαιρο αγροτοδιατροφικό μοντέλο και σε ένα καλάθι προϊόντων που διαμορφώνεται σε κάθε περιφέρεια της χώρας.
Οι στόχοι που θέτουμε για να πετύχουμε είναι:
-Η υποκατάσταση εισαγωγών, εξωστρέφεια της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, διασφάλιση της διατροφικής αυτάρκειας της χώρας
– Η ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής, ένας νέος πρωτογενής τομέας, που δημιουργεί μια τεράστια δεξαμενή απασχόλησης
-Η αναβάθμιση της βιομηχανίας τροφίμων και σύνδεση της παραγωγής, με τον τομέα των υπηρεσιών, ιδίως με τον ελληνικό τουρισμό ποιότητας
-Η επιστροφή στην ύπαιθρο νέων και μορφωμένων ανθρώπων.
Στόχοι οι οποίοι θα επιτευχθούν μέσα από συγκεκριμένα χρηματοοικονομικά εργαλεία. Έτσι:
-Εγγύηση μας είναι ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την υπέγγυα αγροτική ιδιοκτησία.
-Προχωρούμε στη δημιουργία του Αγροτικού Ταμείου Ενίσχυσης, το οποίο προικοδοτείται άμεσα από το πρόγραμμα «Μπαλτατζής» με 150 εκ. ευρώ και μέσα από τη μόχλευση του ποσού αυτού, μπορεί να διατεθεί αρχικά κεφάλαιο τουλάχιστον 500 εκ. ευρώ.
-Διασφαλίζουμε επιπλέον 100 εκ. ευρώ από το πρόγραμμα «Μπαλτατζής» ως δέσμη κινήτρων πρώτης εγκατάστασης για τους νέους αγρότες.
-Εντάσσουμε όλων των αγροτικών εφοδίων στο χαμηλότερο συντελεστή ΦΠΑ
-Προχωρούμε σε ρύθμιση για φθηνό αγροτικό πετρέλαιο και προστασία των αγροτών από κυκλώματα λαθρεμπορίας.
Σήμερα το τραγικό έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, το γεγονός ότι εισάγεται στη χώρα μας από το εξωτερικό το 85% των τροφίμων και το 90% των ζωοτροφών επιβάλλει να παρέμβουμε αμέσως στην ίδια την παραγωγική βάση.
Πρέπει να υποκαταστήσουμε εισαγωγές, πρέπει να αναβαθμίσουμε την εξωστρέφεια της ελληνικής αγροτικής παραγωγής. Αλλά επίσης πρέπει να κάνουμε κάτι που κάνουν όλες οι σύγχρονες χώρες. Να προνοήσουμε για την διασφάλιση της διατροφικής αυτάρκειας της χώρας, για την αντιμετώπιση του επισιτιστικού προβλήματος που απειλεί όλη την υφήλιο.
Ενώ δεν πρέπει να παραλείψει κανείς το γεγονός πως η ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής, δημιουργεί μια τεράστια δεξαμενή απασχόλησης.
Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε με συγκεκριμένο και ρεαλιστικό τρόπο το πρόβλημα της ανεργίας, πρέπει να στραφούμε και προς τον πρωτογενή τομέα που μας δίνει μια τέτοια δυνατότητα.
Η αξιοποίηση του πρωτογενή τομέα και η αλλαγή στρατηγικού σχεδίου, με στόχο την ανάπτυξη του, μπορεί να οδηγήσει σε μια αναβαθμισμένη βιομηχανία τροφίμων κα ι μια σύνδεση της παραγωγής μας, την πρωτογενή και τη δευτερογενή με τον τομέα των υπηρεσιών, ιδίως με τον ελληνικό τουρισμό ποιότητας και όχι με τον ελληνικό τουρισμό του απλοϊκού μοντέλου.
«Κλειδί» για πετύχει ο μεγάλος στόχος της αναβάθμισης του πρωτογενούς τομέα είναι η νέα κοινή αγροτική πολιτική με την οποία όλα συνδέονται.
Η νέα κοινή αγροτική πολιτική μας επιτρέπει να εγγυηθούμε το εισόδημα των αγροτών και πάντως να συμβάλουμε στην υποστήριξή του, να συμβάλουμε στην ενίσχυση των ορεινών και νησιωτικών περιοχών, να αντιμετωπίσουμε τις διατροφικές κρίσεις και την κλιματική αλλαγή, τα οποία –βεβαίως – συνδέονται με το καταναλωτικό κίνημα και με την προστασία του καταναλωτή.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι ο αγροτικός τομέας και η αξιοποίηση του μέσα από ένα νέο μοντέλο θα παίξει καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο στην έξοδο της χώρας από τη στενωπό της οικονομικής κρίσης, αλλά και στην ουσιαστική αναβάθμιση της ζωής εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών.
Η επιλογή για τη στήριξη του αγροτικού τομέα θα προσφέρει νέες ευκαιρίες σε πολλούς συμπολίτες μας, οι οποίοι τώρα ταλαιπωρούνται στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη που συγκεντρώνουν το 70% του πληθυσμού της χώρας, αλλά και τα άλλα αστικά κέντρα βιώνοντας τη φτώχεια και την καθημερινή αγωνία για επιβίωση.
Βασίλης Κεγκέρογλου
