Ομιλία του Βουλευτή Βασίλη Κεγκέρογλου στις 11/11/2008 στη συζήτηση επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υπουργείου Δικαιοσύνης «Μεταρρυθμίσεις για την οικογένεια, το παιδί, την κοινωνία και άλλες διατάξεις».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πέντε χρόνια τώρα κυβερνά τον τόπο η πιο συντηρητική, η πιο σκληρή για τους πολίτες Κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Με την οικονομική και κυρίως με τη φορολογική της πολιτική, οδήγησε σε υπερσυγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων, στην αφαίμαξη του εισοδήματος των μικρών και μεσαίων και στην διεύρυνση, στη δραματική διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Με την αδιαφανή διαχείριση της εξουσίας οδήγησε στη λαφυραγώγηση του κράτους και του δημόσιου πλούτου κυρίως από ημετέρους, αλλά δεν έλειψαν και οι επιτήδειοι. Έχουμε, λοιπόν, μια κυβέρνηση που λειτουργεί εις βάρος της χώρας, τις βάρος των πολιτών, μια κυβέρνηση που ονόμασε μεταρρύθμιση κάθε αντιδραστική επιλογή εις βάρος των εργαζομένων, εις βάρος των πολιτών, μια σκληρή και συντηρητική κυβέρνηση, που αναζητά σήμερα σωσίβιο για την αποτυχημένη οικονομική της πολιτική, μια κυβέρνηση που αναζητά σωσίβιο με δήθεν προοδευτικές λύσεις για θέματα που σήμερα τουλάχιστον που συζητάμε δεν είναι επείγοντα όπως τα νομοθετεί. Ως καλό επικοινωνιακό θέμα επιλέχθηκε το ζήτημα της συμβίωσης, της ελεύθερης συμβίωσης –εντός εισαγωγικών- που αποτελεί κατά την κυβέρνηση μια κοινωνική πραγματικότητα, που είναι η ελεύθερη –χωρίς εισαγωγικά- συμβίωση μια κοινωνική πραγματικότητα. Με το νομοσχέδιο, όμως, που εισάγει η Κυβέρνηση ως δήθεν προοδευτική τομή επιχειρείται η γραφειοκρατικοποίηση της ελεύθερης συμβίωσης.
Κατά την άποψή μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ελεύθερη συμβίωση ως επιλογή δύο ανθρώπων παύει να είναι ελεύθερη, δηλητηριάζεται με την υπαγωγή της και τον εγκλωβισμό της σε κάθε είδους σύμφωνα, παρασύμφωνα και καταστατικά, είτε ομόρρυθμων, είτε ετερόρρυθμων εταιρειών. Το επιχείρημα ότι δήθεν με το νομοσχέδιο αντιμετωπίζεται η κοινωνική περιθωριοποίηση όχι μόνο δεν είναι ισχυρό, αλλά έχει τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα. Τι θα συμβεί μετά τη νομοθέτηση που θα ψηφίσουν οι 151 πλέον αξιότιμοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας; Ένα ποσοστό –μικρό, κατά την άποψή μου- θα επιλέξει το σύμφωνο συμβίωσης, το συμβατικό. Θα νομιμοποιηθεί έτσι και θα ενταχθεί στο ″σύστημα″ και έτσι θα αποφύγει την περιθωριοποίηση, θα φύγει το στίγμα από πάνω του κατά την Κυβέρνηση. Έτσι όμως αυτόματα τίθενται στο περιθώριο, σύμφωνα με την αντίληψή σας που επισημαίνω ότι δεν είναι αντίληψη της κοινωνίας, όλοι όσοι θα παραμείνουν πιστοί στην πραγματικά ελεύθερη συμβίωση. Με το νομοσχέδιό σας, οι ελεύθεροι, οι ρομαντικοί, αυτοί που συνεχίζουν να πράττουν αυτό που νιώθουν με τον άνθρωπο που συνεννοούνται αλλά δεν θέλουν να έχουν συναισθήματα βάσει νομικών διατάξεων και βάσει παραγράφων, αυτοί θα έχουν πλέον το στίγμα, αφού θα υπάρχει πλέον το σύμφωνο με το νόμο, αλλά δεν το επιλέγουν. Αυτοί θα θεωρούνται παράνομοι. Πάμε, λοιπόν, και σας λέω ένα παράδειγμα, δύο νέα παιδιά που θέλουν να συγκατοικήσουν, βρίσκουν το σπίτι και η σπιτονοικοκυρά τους λέει: «Έχετε σύμφωνο συμβίωσης; Να το δω. Μήπως είστε παράνομοι. Από πού θα πάρω τα ενοίκια;». Βάζετε την κοινωνία σε μία διαδικασία εγκλωβισμού, κύριοι, ανελευθερίας. Βάζετε την κοινωνία σε μία διαδικασία χωρίς διέξοδο. Και να σας θυμίσω το ανάλογο φαινόμενο με την πάλαι ποτέ ελεύθερη ραδιοφωνία. Μόλις υποτίθεται νομιμοποιήθηκε και εντάχθηκε στο σύστημα, άρχισε να παίρνει κρατική διαφήμιση και άλλαξε και ρόλο. Αυτοί οι οποίοι παρέμειναν ως πραγματικά ελεύθερη ραδιοφωνία, ούτε κρατική διαφήμιση και είναι και παράνομοι. Αυτή είναι η πολιτική σας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας καλώ σήμερα εσάς της Κυβέρνησης να αφήσετε κατά μέρους τα επιχειρήματα περί προοδευτικότητας, γιατί το νομοσχέδιο είναι βαθιά συντηρητικό και οπισθοδρομικό. Μας φέρνει πίσω στην εποχή του προικοσύμφωνου. Σκοπός σας είναι με τη θεσμοθέτηση της συμβατικής συμβίωσης και όχι της ελεύθερης, συμβατική είναι αυτή η οποία θεσμοθετείτε, να φακελώσετε και να ενοχοποιήσετε την πραγματικά ελεύθερη συμβίωση. Επικαλείστε ξανά και ξανά την κοινωνική πραγματικότητα για να νομοθετήσετε, αλλά χτυπάτε ύπουλα το θεσμό της οικογένειας και το θεσμό του γάμου. Και είστε λέει και συντηρητικοί, έχετε σχέσεις με την Εκκλησία κ.λπ.
Πολύ φοβούμαι ότι με τα ίδια επιχειρήματα περί κοινωνικής πραγματικότητας και με μεγαλύτερη δόση προοδευτικότητας, αν χρειαστεί και αν παραμείνετε λίγο ακόμα στην Κυβέρνηση, προβλέπω ότι θα μας φέρετε για ψήφιση σύμφωνο συμβίωσης για τρεις ή και περισσότερους, γιατί υπάρχουν στην κοινωνία μας θα μας πείτε και οι τριγωνικές σχέσεις, υπάρχουν και σχέσεις περισσότερων από δύο ανθρώπων. Θα μας φέρετε και τέτοιο σύμφωνο; Είναι πράγματα αυτά, κύριε Υπουργέ, σοβαροί άνθρωποι να φέρνετε τέτοιους νόμους; Το νομοσχέδιο σας δεν λύνει, αλλά προκαλεί ζητήματα εκ του μη όντως. Σαν την απόφαση του Υπουργού Παιδείας με τα θρησκευτικά. Εκεί που δεν υπήρχε πρόβλημα, δημιούργησε. Είχε υπογράψει και για τις ταυτότητες.
Το νομοσχέδιο σας προκαλεί σύγχυση για το τι ακριβώς είναι αυτό το σύμφωνο. Είναι ολίγον συμβόλαιο, ολίγον σύμβαση, ολίγον εταιρεία -ομόρρυθμος ή ετερόρρυθμος θα το κρίνουν τα ευρωπαϊκά δικαστήρια- και είναι και ολίγον γάμος. Είναι ένας τρίτου τύπου γάμος μετά το θρησκευτικό και το πολιτικό και εγώ διαφωνώ, κύριε Πρόεδρε, και τέτοια σύμφωνα ούτε τα δέχομαι ούτε τα ψηφίζω ούτε τα στηρίζω. Λύνει βέβαια, για να λέμε και ολόκληρη την αλήθεια, ζητήματα κληρονομιών, μεταβιβάσεων, οικονομικών συναλλαγών -μεγάλης ακίνητης περιουσίας προβλέπω- μέσω της σύναψης συμφωνιών. Αλλά κανείς δεν αποκλείει ότι δεν θα γίνει από ορισμένους μια νέα μέθοδος φοροαποφυγής όπως οι off-shore εταιρείες και θα λέμε πάλι νόμιμη είναι η φοροαπαλλαγή, νόμιμη είναι η φοροαποφυγή, αφού, εταιρεία, σύμφωνο συμβίωσης, ογδονταπεντάxρονος και νεαρά κ.λπ.. Λοιπόν, θα το δείξει η πορεία. Να δούμε τι θα πείτε τότε. Τροπολογίες θα φέρετε εσπευσμένα.
Κύριοι της Κυβέρνησης, εάν ο θεσμός του πολιτικού γάμου χρειάζεται αναμόρφωση, να το συζητήσουμε, να κάνουμε αυτήν την αναμόρφωση για να καλύψει και τα προβλήματα που υπάρχουν, γιατί υπάρχουν προβλήματα στη συμβίωση και στην κοινωνία σήμερα. Να τα δούμε όμως, να δούμε τι πρέπει να αλλάξει ακόμα και γενικότερα στην πολιτική που ακολουθούμε σε σχέση με το θεσμό της οικογένειας.
Να στηρίξουμε το θεσμό της οικογένειας, να προστατεύσουμε τους πολίτες και στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο, ώστε να λύσουμε προβλήματα της ελληνικής οικογένειας που μαστίζεται σήμερα από την ακρίβεια, την κερδοσκοπία και ιδιωτών και κράτους και την ανέχεια, ώστε οι άνθρωποι να έχουν λιγότερα προβλήματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, επειδή όλοι μίλησαν για τις αιτίες διάλυσης των γάμων, τα προβλήματα είναι οικονομικά. Υπάρχει η ανεργία, η αναλγησία του κράτους, η αναλγησία των τραπεζών και όλου του συστήματος που αντί να στηρίζει την οικογένεια κοιτάζει να δει πώς θα εξυπηρετήσει μια ελάχιστη μειοψηφία που συνεχώς κερδίζει, αυτούς που συγκεντρώνεται ο πλούτος στα χέρια τους.
Σήμερα λοιπόν αντί να συζητούμε αυτό το ημιτελές νομοσχέδιό σας, αυτό το ημιτελές κατασκεύασμα που δεν δίνει λύσεις αλλά δημιουργεί μόνο προβλήματα, να έρθετε να συζητήσουμε πολιτικές για τη στήριξη της οικογένειας, του οικογενειακού προϋπολογισμού, την προστασία του πολίτη για να δούμε πώς τα 28 δις που τόσο καιρό δεν έρχεται στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο γιατί φαίνεται δεν είναι επείγον για σας, αλλά ήταν επείγον το σύμφωνο συμβίωσης, για να δούμε πώς αυτά θα στηρίξουν τον πολίτη και την ελληνική οικογένεια. Με τέτοια νομοσχέδια δεν δίνονται λύσεις. Δημιουργούνται ψευδαισθήσεις που θα έχουν περισσότερα προβλήματα στο μέλλον. Ευχαριστώ.
