Ο διάλογος για το ΠΑΣΟΚ και την κεντροαριστερά δεν διεξάγεται σε ουδέτερο χρόνο και τόπο.
Δύο χρόνια τώρα καταβάλλεται μια μεγάλη προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί το αδιέξοδο της χώρας και η πολλαπλή κρίση που ξέσπασε το 2009, που εκ των πραγμάτων, αποτυπώθηκε αρνητικά στη κοινωνία αφού προκάλεσε δυσανάλογη οικονομική πίεση στα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα δημιουργώντας ρήγμα εμπιστοσύνης και αντίθεση κοινωνίας –πολιτικής. Η έξοδος, επομένως, της χώρας και της κοινωνίας από την κρίση μέσα σ’ ένα ρευστό ευρωπαϊκό περιβάλλον πρέπει να είναι η αφετηρία κάθε σκέψης, ανάλυσης και πρότασης.
Η κεντροαριστερά και η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι θεωρία και ούτε αφορά τα σαλόνια, αλλά είναι όραμα και πράξη μαζί, για την κοινωνία και τους πολίτες που σήμερα δοκιμάζονται.
Η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ δεν συγκινείται απ’ αυτά που προτείνουμε ή θα πράξουμε στο μέλλον ή σε περίοδο παχιών αγελάδων, αφ ότου κάποιοι άλλοι βγάλουν την χώρα από την κρίση.
Αντίθετα, απαιτεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιμονή στην εθνική προσπάθεια και παράλληλα άρθρωση πολιτικού λόγου, και προώθηση Εθνικού Σχεδίου με συγκεκριμένες εφαρμόσιμες προτάσεις που θα αφορούν την ανακούφιση της κοινωνίας και την στήριξη της πραγματικής οικονομίας.
Κεντροαριστερά σήμερα σημαίνει:
1.Σχέδιο κοινωνικής εξισορρόπησης για την ανακούφιση της κοινωνίας.
• Άμεση παρέμβαση σ’ όλους τους συντελεστές που διαμορφώνουν το κόστος ζωής.
• Αντιμετώπιση της καρτελοποίησης της αγοράς που συνεχίζει την αφαίμαξη του μειωμένου οικογενειακού εισοδήματος.
• Διαφύλαξη των προνοιακών επιδομάτων για τους πραγματικούς δικαιούχους.
• Στήριξη των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης και ενθάρρυνση των ομαδικών πρωτοβουλιών των πολιτών για να σταθούμε στους αδύνατους και στους φτωχούς.
• Καθολική παρέμβαση για την ουσιαστική ρύθμιση των δανείων όλων των κατηγοριών.
• Άμεση έναρξη των προγραμμάτων απασχόλησης και αξιοποίηση κάθε δυνατότητας και καινοτόμου ιδέας για την ενίσχυση της απασχόλησης και την ανάσχεση της ανεργίας
• Τα όποια νέα εισπρακτικά μέτρα πρέπει να αφορούν αποκλειστικά τους έχοντες και κατέχοντες.
2.Πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση με:
• Αποκέντρωση της δομής του φορολογικού συστήματος. (Είσπραξη τελών και φόρων από την Αυτοδιοίκηση και κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης ).
• Ανακατανομή των βαρών ώστε η αναλογικότητα να γίνει δικαιοσύνη.
• Αποτελεσματική σύλληψη της φοροδιαφυγής και όχι νέα μέτρα για την κοινωνία.
• Μιλούν πολλοί για τους μειωμένους συντελεστές φορολογίας κοινωνικών ομάδων και μικρών νησιών αλλά αποσιωπούν τη φορολογική ασυλία μεγάλων τομέων της οικονομίας που πρέπει επιτέλους να φορολογηθούν.
• Περιστολή της κρατικής σπατάλης και όχι απολύσεις.
• Σταδιακή μείωση έμμεσων φόρων.
• Αλλαγή συστήματος φορολόγησης επιχειρήσεων.(κύκλος εργασιών-κέρδη).
• Πλήρης απαλλαγή από τον φόρο όλων των κερδών που επανεπενδύονται.
3.Στήριξη της πραγματικής οικονομίας και ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης.
• Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να διασφαλίσει τη ρευστότητα των επιχειρήσεων.
• Μειωμένοι κατά 50% συντελεστές φόρου κερδών των νέων επενδύσεων για μια 3ετία
• Απαλλαγή κόστους υπέρ δημοσίου για τις νέες επενδύσεις
• Οριστική κατάργηση του πόθεν έσχες για την κατοικία.
• Μέτρα ανασυγκρότησης της υπαίθρου με δημιουργία νέων ευκαιριών για την αγροτική παραγωγή.
• Ουσιαστική στήριξη των συνεργατικών ομάδων για ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας.
4.Προτεραιότητα στην προσέλευση επενδύσεων και την αξιοποίηση του πλούτου (υδρογονάνθρακες, ακίνητα κτλ)
5.Επιβολή φόρου CO2 για όλα τα εισαγόμενα προϊόντα από χώρες που δεν έχουν υπογράψει το πρωτόκολλο του Κιότο.
6. Άμεση ανασυγκρότηση του κράτους.
• Πραγματική ενοποίηση Υπουργείων με ενιαίους οργανισμούς αντί απλά του κοινού Υπουργού που έχουν τα, υποτίθεται, συνενωμένα «Υπουργεία»
• Ολοκλήρωση όλων των μεταρρυθμίσεων που ξεκινήσαμε με τις οποίες και άλλες πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν αλλά δεν τολμούν.
• Στελέχωση με βάση τις ανάγκες του σήμερα και του αύριο που θα δείξει και το πλεονάζον προσωπικό.
• Ολική εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης
6. Ανάκτηση αξιοπιστίας πολιτικού συστήματος
• Ειλικρίνεια και ανάληψη ευθύνης, για την «απαλλαγή» των πολιτικών
• Κρίση από τους πολίτες με σταυρό
• Επεξεργασία όλων των μεγάλων αλλαγών που απαιτούνται στο Σύνταγμα και τους θεσμούς.
Προϋποθέσεις:
• Επαναθεμελίωση του ΠΑΣΟΚ των συλλογικών διαδικασιών και όχι των κολλητών
• Αξιοποίηση της κοινοβουλευτικής ομάδας (που τελευταία «χρησιμοποιείται» μόνο για να ψηφίζει)
• εύλογος χρόνος για την Κυβέρνηση συνευθύνης και συνεννόηση για τις βασικές εθνικές προτεραιότητες και το αναπτυξιακό παραγωγικό πρότυπο.
