Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης αποτελεί μια σημαντική νίκη της Δημοκρατίας σε βάρος όσων θέλησαν να την υπονομεύσουν μέσω της σύστασης και λειτουργίας εγκληματικής οργάνωσης.
Η Δικαιοσύνη με την ιστορική της απόφαση «ενταφίασε» και τυπικά τη δράση του νεοναζιστικού μορφώματος. Νωρίτερα, η Ελληνική Κοινωνία το είχε θέσει εκτός Βουλής με την ψήφο της.
Τίποτα δεν μπορεί να αμαυρώσει τη δικαίωση, που νιώσαμε όλοι με την ανακοίνωση της απόφασης της καταδίκης της Χρυσής Αυγής και των στελεχών της και βέβαια την μη αναγνώριση ελαφρυντικών για τους πρωταιτίους.
Όμως δεν υπήρξε και κανένας (πλην Λακεδαιμονίων) που να μην απόρησε για την αδυναμία του δικαστηρίου να τους αφαιρέσει τα πολιτικά δικαιώματα αλλά και κανένας που να μην οργίστηκε όταν συνειδητοποίησε ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα της τροποποίησης του Ποινικού Κώδικα από την κυβέρνηση του Σύριζα λίγο πριν τις εκλογές και ενώ ήταν σε εξέλιξη η δίκη.
Το Κίνημα Αλλαγής είχε καταγγείλει αυτή τη μεθόδευση και αποχώρηση από την διαδικασία αυτή η οποία ολοκληρώθηκε με τις ψήφους Σύριζα, υπολειμμάτων ΑΝΕΛ και Ποταμιού. Επιπλέον δύο πρώην υπουργοί δικαιοσύνης του Σύριζα καταγγέλλουν την τροποποίηση με επιπλέον ευθύνες να καταλογίζονται από τον κύριο Κοντωνή στον κύριο Τσίπρα. Άλλοθι δεν έχει ούτε η Ν.Δ, η οποία δεν επανάφερε τη διάταξη μέχρι σήμερα παρότι τροποποίησε τον Ποινικό Κώδικα ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι η επαναφορά της διάταξης δεν θα αφορούσε την Χρυσή Αυγή η οποία θα δικαζόταν με την ελαφρύτερη διάταξη όμως θα ισχύει για άλλες περιπτώσεις.
Να θυμίσω για ιστορικούς λόγους ότι το 2001, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με Υπουργό Δικαιοσύνης, τον κ. Σταθόπουλο, εισήγαγε το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης με το άρθρο 1 του νόμου 2928. Ο Συνασπισμός τότε αποχώρησε από τη συζήτηση και αν επικρατούσε η άποψη του δεν θα υπήρχε η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης.
Το ζητούμενο επομένως είναι πως θεραπεύεται το νομοθετικό κενό που προκάλεσε ανεπίτρεπτα ο Σύριζα ως προς την αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων.
Το Κίνημα Αλλαγής είχε και έχει καθαρή και συνταγματική θέση για το πρόβλημα , όπως είχε και ξεκάθαρη στάση απέναντι στο νεοναζιστικό μόρφωμα.
Πήραμε θεσμική πρωτοβουλία και καταθέσαμε τροπολογία, ώστε να καλυφθεί το κενό, που αφορά τον αποκλεισμό των καταδικασθέντων προσώπων αλλά και των κομμάτων, που σχετίστηκαν με εγκληματικές οργανώσεις από τη συμμετοχή στις εκλογές από δω και στο εξής και με ισχύ από την ημέρα άσκησης της ποινικής δίωξης ώστε να αφορά και την εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή του κόμματος Χρυσή Αυγή και όχι μόνο του προσώπου του ευρωβουλευτή. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση αρνήθηκε να την κάνει δεκτή, αναγνωρίζοντας ωστόσο διά του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της την ορθότητα της.
Ενώ λοιπόν η Δημοκρατία μας, δια της δικαιοσύνης επέδειξε θεσμικές αντοχές και σταθερότητα και η ιστορική απόφαση της Δικαιοσύνης προκάλεσε ικανοποίηση της Κοινωνίας, ταυτόχρονα κυριαρχεί αγανάκτηση τόσο για την σκοπιμότητα που εξυπηρέτησε ο Σύριζα όσο και για την έλλειψη κυβερνητικής βούλησης για την αντιμετώπιση της.
Η Δημοκρατία μας χρειάζεται πιο γρήγορα αντανακλαστικά και πολιτικές δυνάμεις με πραγματική βούληση να αντιμετωπίσουν τον διχασμό, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Ας θυμηθούμε ότι το ναζιστικό μόρφωμα ξεκίνησε ως περιθωριακό έντυπο ακραίων αντιλήψεων με μηδαμινή απήχηση. Ποιοι ήταν οι λόγοι, που «άνδρωσαν» το λαϊκιστικό και ναζιστικό μόρφωμα και το κατέστησαν τρίτη πολιτική δύναμη στο παρελθόν;
Πρώτος λόγος, η ανεπάρκεια του Πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, διασφαλίζοντας μεν τα ανθρώπινα δικαιώματά αλλά με εγγύηση της ασφάλειας των πολιτών, που υφίσταντο τις συνέπειες μια άναρχης, διαχείρισης των βασανισμένων προσφύγων και μεταναστών. Αναφέρομαι στο δεύτερο κύμα μετανάστευσης και προσφυγιάς, με Κυβέρνηση Ν.Δ που ήταν ανέτοιμη και άνευ σχεδίου.
Δεν είναι τυχαίο, ότι η Χρυσή Αυγή τα πρώτα υψηλά ποσοστά που έλαβε ήταν, επί Κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, στο 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθήνας, δηλαδή στις περιοχές γύρω από τον Άγιο Παντελεήμονα.
Αντίθετα στο πρώτο κύμα, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά από τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και οι πρόσφυγες και μετανάστες έζησαν αρμονικά ενταγμένοι στην ελληνική κοινωνία .
Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι οι πολιτικές δυνάμεις δεν συνεννοήθηκαν στη διάρκεια της κρίσης προς όφελος της αλήθειας και της Πατρίδας. Ξέχασαν τη ρήση του Δ. Σολωμού «Το Έθνος πρέπει να θεωρεί Εθνικό ό,τι είναι αληθινό», έψαχναν για «γερμανοτσολιάδες» και κομματικά οφέλη. Η διχόνοια είναι ένα συλλογικό «σαράκι», που πλήττει πάντα τη Δημοκρατία.
Η Κρίση και όχι τα μνημόνια όπως υποστήριζαν οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί όξυνε τα προβλήματα των εργαζομένων και έπληξε το κοινωνικό κράτος, παρέχοντας το γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί το «αβγό του φιδιού». Σημαντική βοήθεια προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους «ψεκασμένους» του κ. Καμένου αλλά και η ΝΔ, όταν «μέτραγε» ακόμη τα Ζάππεια.
Μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Oι «σκοτεινές» ιδεολογίες και αντιλήψεις, οι βίαιες πρακτικές δεν ξεριζώνονται μόνο από δικαστικές αποφάσεις και την ψήφο των πολιτών, διότι ενυπάρχουν σε «ύπνωση» στην κοινωνία. Απαιτείται ένα εκπαιδευτικό σύστημα σύγχρονο και αποτελεσματικό, που να διαμορφώνει πολίτες με κριτική σκέψη και γνώση της ιστορικής αλήθειας. Απαιτείται συνέργεια των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Πολιτικές δυνάμεις με ανεπτυγμένο αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος είτε κυβερνούν είτε όχι. Πολιτικές δυνάμεις που να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τα προβλήματα του λαού.
Το Κίνημα Αλλαγής σταθερά και σθεναρά πρεσβεύει, ότι το ξερίζωμα του Φασισμού και του Ναζισμού είναι ένας διαρκής αγώνας και απαιτεί συλλογική ευθύνη και δράση ο οποίος δεν είναι αυτοτελής αλλά σύμφυτος με τον αγώνα για δημοκρατία, παιδεία, ανάπτυξη, εργασία και κοινωνική δικαιοσύνη.
άρθρο κ.Βασίλη Κεγκέρογλου, δημοσιεύθηκε σήμερα, 13-10-2020, στην εφημερίδα "Νέα Κρήτη"
