ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΜΒ΄
Πέμπτη 25 Μαΐου 2006
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων «Επιλογή στελεχών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ρύθμιση θεμάτων διοίκησης της εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Εισερχόμαστε στον κατάλογο των ομιλητών Βουλευτών και το λόγο έχει ο κ. Κεγκέρογλου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πλέον πεποίθηση όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία, ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στις προεκλογικές εξαγγελίες και στις μετεκλογικές πράξεις της Κυβέρνησης. Η υλοποίηση της κρυφής ατζέντας, οι αντιφατικές και τις περισσότερες φορές ανολοκλήρωτες εξαγγελίες όχι μόνο δεν φέρνουν αποτέλεσμα, αλλά δημιουργούν περισσότερα προβλήματα στους πολίτες και τη νεολαία αυτού του τόπου. Έχουμε πισωγύρισμα στους περισσότερους τομείς.
Και ήλπιζε βέβαια κανείς ότι η εκπαίδευση θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξαίρεση. Ήλπιζε κανείς ότι στην εποχή του έντονου ανταγωνισμού που ζούμε, στην εποχή των μεγάλων και ταχύτατων αλλαγών η Κυβέρνηση θα σκεφτόταν ότι πραγματικά θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην εκπαίδευση και στη γνώση. Μάταια όμως. Η Νέα Δημοκρατία παρέμεινε πιστή στην παράδοση της συντηρητικής παράταξης για τον έλεγχο του κράτους.
Ο λεγόμενος εθνικός διάλογος αποδείχθηκε πολύ γρήγορα ότι αποτελούσε το πρόσχημα για τις κυβερνητικές επιλογές. Ευτέλιζε ουσιαστικά τους συμμετέχοντες, υποβάθμιζε τους θεσμούς και υποτιμούσε τη νοημοσύνη των εκπαιδευτικών, των φοιτητών, των μαθητών, αλλά και των πολιτικών κομμάτων, όλων των πολιτικών δυνάμεων του τόπου.
Η Νέα Δημοκρατία, αντί να αξιοποιήσει το μεγάλο έργο που παρέλαβε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., παρά τα λάθη και τις παραλείψεις που υπήρχαν, αντί να ενισχύσει και να διευρύνει τους πετυχημένους θεσμούς, τις πετυχημένες δράσεις και λειτουργίες που παρέλαβε, όπως το ολοήμερο σχολείο, τα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, τα προγράμματα πρόσθετης διδακτικής στήριξης, το «Μελίνα», το «Πάμε σινεμά», προχώρησε στην υποβάθμισή τους και την κατάργησή τους.
Είναι πρόχειρες και αποσπασματικές οι παρεμβάσεις για μια σειρά θεμάτων, όπως οι μετεγγραφές, το εξεταστικό σύστημα, ο περίφημος ΔΟΑΤΑΠ, οι ξαφνικές αλλαγές στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για όλους τους Έλληνες υποψήφιους, αλλά και τους Ελληνόπαιδες του εξωτερικού. Αλλά και η πρόσφατη απόφαση του Ειδικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας για τα πτυχία των Τ.Ε.Ι., που τα διαχωρίζει, υποβαθμίζει αυτή τη στιγμή πάνω από διακόσιες χιλιάδες πτυχία που έχουν δοθεί σε Έλληνες και δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα που –επιτρέψτε μου- δεν θα έχει συμμάζεμα.
Δημιουργεί, λοιπόν, με αυτή την πολιτική συνεχώς νέα προβλήματα και επιβεβαιώνει ότι δεν έχει ολοκληρωμένο σχέδιο και στόχους. Απέδειξε ότι μένει πιστή στη συγκεντρωτική λογική, στην κρατικίστικη λογική, αφού αφαιρεί και άλλες αρμοδιότητες από την αυτοδιοίκηση και τις δίνει στο κράτος.
Αποδεικνύει καθημερινά ότι η εκπαίδευση αποτελεί για τη Νέα Δημοκρατία προνομιακό πεδίο απροκάλυπτης εφαρμογής στυγνού κομματισμού, αλλά και αυταρχισμού.
Το νομοσχέδιο αυτό δεν ασχολείται με την αναβάθμιση της εκπαίδευσης -δεν φαίνεται να απασχολεί την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αυτό το θέμα- αλλά με τη στελέχωση και τον ασφυκτικό έλεγχο της εκπαίδευσης. Μας γυρίζει βέβαια δύο χρόνια πίσω. Μας θυμίζει τα γεγονότα και το άθλο που πετύχατε τότε. Μέσα σε ένα κλίμα ενθουσιασμού από την Ολυμπιάδα πετύχατε πράγματι μεγάλες επιτυχίες και ρεκόρ: προχωρήσατε σε αξιολόγηση επτακοσίων δύο φακέλων μέσα σε λίγες ώρες, με το καταπληκτικό πράγματι ρεκόρ των τριάντα επτά δευτερολέπτων ανά φάκελο. Βέβαια οι επιτυχίες και τα ρεκόρ δεν σταμάτησαν εδώ. Το 91% των επιλεγέντων στελεχών ήταν κομματικά στελέχη σας, το 8% φίλοι σας και το 1% ανήκει σε άλλες παρατάξεις, σύμφωνα με τις δηλώσεις σας, και -φυσικά δεν σας ξέφυγε- αποτελούσε σκόπιμη επιλογή για να έχετε δήθεν άλλοθι.
Μετά τον καταιγισμό των αντιδράσεων από τον πολιτικό κόσμο και από τους φορείς της εκπαίδευσης, μετά από τα αποτελέσματα που είχατε απ’ αυτές τις κομματικά ντοπαρισμένες επιτροπές που χρησιμοποιήσατε, μιλήσατε για προσωρινή τοποθέτηση ενός έτους. ‘Ηρθατε όμως το 2005 για να μετατρέψετε σε αορίστου χρόνου αυτές τις κομματικές επιλογές σας.
Και απορώ κυρία Υπουργέ –καλωσορίσατε και στη συζήτηση του νομοσχεδίου σας- για το εξής: αφού πετύχατε αυτόν τον πραγματικό άθλο ως προς το χρόνο και ως προς την κάθαρση προς εσάς, αφού απλοποιήθηκαν τόσο οι διαδικασίες, αφού δεν αποδέχεστε την κριτική για λαθεμένες τότε επιλογές, αφού έκαναν καλά τη δουλειά τους αυτοί που επιλέξατε και δεν υπάρχει καμία ανάγκη αντικατάστασής τους, γιατί εισάγετε ξανά τόση γραφειοκρατία; Γιατί θεσμοθετείτε εξετάσεις, επιτροπές, συμβούλια, συνεντεύξεις με άρθρα, παραγράφους, εδάφια; Γιατί να σπαταλήσουμε στο κάτω-κάτω της γραφής τόσα χρήματα για τη λειτουργία αυτών των συμβουλίων και των επιτροπών, όλου αυτού του μηχανισμού, αφού ο στόχος σας με τις παρεκκλίσεις σας και τις εξαιρέσεις και προπαντός με τις φωτογραφικές διατάξεις που υπάρχουν, θα επιτευχθεί και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, η τοποθέτηση και μονιμοποίηση των κομματικών στελεχών στο χώρο της εκπαίδευσης; Γιατί δεν είστε περισσότερο ειλικρινείς απέναντι στους πολίτες, απέναντι στους εκπαιδευτικούς, απέναντι στη Βουλή;
Πείτε ξεκάθαρα με ένα άρθρο μόνο –δεν χρειάζεται παραπάνω- ότι με υπουργική απόφαση επιλέγονται και τοποθετούνται οι πάντες στη διοίκηση της εκπαίδευσης. Αυτό αρκεί. Δεν θα συζητάμε και πέντε μέρες για κάτι το οποίο, έτσι ή αλλιώς, θα γίνει. Εγώ προσωπικά δεν θα συμφωνούσα με κάτι τέτοιο, αλλά θα εκτιμούσα την ειλικρίνειά σας και πιστεύω πολύς κόσμος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όπως αναλύθηκε επαρκέστατα από τον Εισηγητή μας όλα τα άρθρα είναι διαρθρωμένα και συστοιχισμένα για να υπηρετήσουν την αδιαφάνεια, τη σκοπιμότητα, την αναξιοκρατία, παρά τα πολλά λόγια που ακούσαμε εδώ μέσα.
Οι προσχηματικές αδιαφανείς εξετάσεις, η κατ’ επιλογή συγκρότηση των επιτροπών και των συμβουλίων, η κατευθυνόμενη μοριοδότηση, οι κλειστές και διαβλητές συνεντεύξεις, χωρίς μετρήσιμα κριτήρια και χωρίς πρακτικά, η υποβάθμιση των μεταπτυχιακών, όλα αυτά, ως επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας, υπηρετούν και ολοκληρώνουν την κομματική άλωση της διοίκησης της εκπαίδευσης.
Αν αυτό δεν το αποδέχεστε, αν δεν είναι έτσι, τότε δεχθείτε δύο πράματα και εγώ θα αλλάξω άποψη.
Πρώτον, δεχτείτε ανοικτή συνέντευξη σε όλους τους φορείς της εκπαίδευσης με συγκεκριμένα μετρήσιμα κριτήρια και πρακτικά.
Δεύτερον, δεχθείτε κλήρωση ανάμεσα σε αυτούς που θα σας προτείνουν πρυτανικά συμβούλια για να στελεχώσουν τις επιτροπές. Είναι δύο απλά πράγματα. Δεχθείτε τα και τότε θα πιστέψω ότι έχετε έστω ένα ίχνος ειλικρίνειας σε αυτά που λέτε.
Με το νομοσχέδιο αυτό διαφωνούν όλοι οι φορείς της εκπαίδευσης, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, Πανελλήνια ‘Ενωση Σχολικών Συμβούλων, όλοι οι εκπαιδευτικοί. Εξαίρεση αποτελούν αυτοί που έχουν επιλεγεί και αυτοί που νοιώθουν περισσότερο ως κομματικά στελέχη, παρά εκπαιδευτικοί. Βέβαια είναι και αυτοί που ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα τοποθετηθούν, μέχρι να διαψευστούν.
Το νομοσχέδιο αυτό δεν πρέπει να ψηφιστεί, όχι γιατί διαφωνούμε εμείς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και οι άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης -εμείς έτσι ή αλλιώς έχουμε μια διαφορετική θέση για την εκπαίδευση, για το εκπαιδευτικό σύστημα που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα και ο τόπος, αλλά και η νέα γενιά- αλλά γιατί δεν ανταποκρίνεται κατ’ ελάχιστον στις αρχές της αντικειμενικότητας και της διαφάνειας. Θα αποτελέσει ένα πραγματικό μνημείο αναξιοκρατίας και παράδειγμα αποφυγής για τις επόμενες γενιές. Γι’ αυτό και το καταψηφίζουμε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Κεγκέρογλου
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Ο κ. Κεγκέρογλου, ο τελευταίος εγγεγραμμένος να μιλήσει, έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Ζήτησα το λόγο να δευτερολογήσω για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι ενώ πέρασε όλη η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας από την Αίθουσα του Κοινοβουλίου αυτές τις τρεις μέρες, δεν δόθηκαν απαντήσεις στα θέματα που θέσαμε, στα προβλήματα και στις παρεμβάσεις που θεωρούμε ότι πραγματικά υπηρετούν το σκοπό της κομματικής συγκρότησης της ιεραρχίας της εκπαίδευσης.
Δεν μας απάντησαν στο θέμα των προσχηματικών εξετάσεων. Δεν μας απάντησαν στο θέμα της κατ’ επιλογή συγκρότησης των επιτροπών και των συμβουλίων. Δεν μας απάντησαν για την αδιαφανή και χωρίς μετρήσιμα κριτήρια συνέντευξη, χωρίς πρακτικά. Δεν μας απάντησαν για τις παρεκκλίσεις και τις εξαιρέσεις. Τέλος δεν μας απάντησαν στο βασικό θέμα που απασχολεί αυτές τις μέρες τα ΤΕΙ που αναφέρθηκε και η συνάδελφος κυρία Δαμανάκη προηγουμένως. Ο αρμόδιος Υφυπουργός έχουμε την τύχη να είναι τώρα στην Αίθουσα για να μας απαντήσει. Τελικά ισχύει ή δεν ισχύει αυτό το οποίο υπέγραψε στις 31 Μαρτίου ο ειδικός γραμματέας για την τεχνολογική εκπαίδευση; Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος που ζήτησα να μιλήσω.
Ο δεύτερος είναι γιατί όλη αυτή η έλλειψη απαντήσεων από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας προσπάθησε να καλυφθεί και από τους συναδέλφους της Συμπολίτευσης επιστρέφοντας στο παρελθόν μιλώντας για το γνωστό θέμα της εικοσαετίας. Είμαι υποχρεωμένος να πω ότι η παιδεία είναι ένας χώρος, ένας τομέας στον οποίο κατ’ εξοχήν πρέπει να κοιτάμε μπροστά, πρέπει να έχουμε το βλέμμα στο μέλλον για το συμφέρον της χώρας, για το συμφέρον της νεολαίας.
‘Όμως μπορούμε και εμείς να μιλήσουμε για το παρελθόν. Μη νομίζετε ότ8 δεν μπορούμε. Απλώς, κοιτάζουμε μπροστά γιατί αυτό συμφέρει τον τόπο. Μπορούμε να μιλήσουμε για το παρελθόν και για το δικό μας και για το γκρίζο και μαύρο παρελθόν που υπάρχει συνολικότερα από την παράταξή σας. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στον ενιαίο μεταπολιτευτικό κύκλο από το 1974 και μετά. Δεν πάω πιο παλιά. Είναι τριάντα δύο συναπτά έτη. Ξέρουμε όλοι αριθμητική, παρά το γεγονός ότι ο κ. Καλός προσπάθησε να μας δώσει μαθήματα πρακτικής αριθμητικής που φυσικά και δεν ισχύουν. Μάλλον αλχημεία ήταν. ‘Άλλος ήταν ο τομέας που έπιασε.
Σ’ αυτά τα τριάντα δύο χρόνια από το 1974 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. φυσικά και κυβέρνησε δέκα οκτώ χρόνια και η Νέα Δημοκρατία δεκατέσσερα συναπτά χρόνια. Μπορεί λοιπόν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μιλήσει για το έργο του. Μπορεί να υπενθυμίσει σε εσάς και σε όλον τον ελληνικό λαό ο οποίος γνωρίζει καλά το νόμο πλαίσιο για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του 1982, τον ιδρυτικό νόμο για τα ΤΕΙ του 1983, το βασικό νόμο για τη δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση τον 1566/85. Μπορώ ακόμη να σας θυμίσω τους νέους δημοκρατικούς κανονισμούς για τις μαθητικές κοινότητες που συγκροτήθηκαν τότε, το νόμο για την ανωτατοποίηση των ακαδημιών, το νόμο για την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ, το νόμο για το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Μπορώ να σας θυμίσω το νόμο για τα ΠΕΚ και για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και για το νέο διοικητικό σύστημα της εκπαίδευσης που τώρα συζητάμε πώς θα συγκροτήσετε και θα στελεχώσετε εσείς.
Να σας θυμίσω ακόμη το ολοήμερο σχολείο, την πρόσθετη διδακτική στήριξη, την ενισχυτική διδασκαλία, τις σχολικές βιβλιοθήκες, το τεράστιο έργο στο χώρο της παιδείας στη σχολική στέγη και μια σειρά από παρεμβάσεις, δηλαδή ένα πολύ σημαντικό έργο το οποίο έχει κάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Αν θέλετε λοιπόν να μιλάτε για το παρελθόν, θέλω να μας πείτε μια δική σας παρέμβαση εκτός από την καθιέρωση της δημοτικής από τον αείμνηστο Γεώργιο Ράλλη. Πέστε μας μια παρέμβασή σας στα δεκατέσσερα χρόνια. Και μιλάτε για παρελθόν! Γνωρίζει πολύ καλά ο λαός η νεολαία και όλοι μας τι έχει κάνει κάθε παράταξη. ‘Όχι μόνον δεν δικαιούστε να κάνετε συγκρίσεις, αλλά υποχρεούστε αφού αρχίσετε την κριτική για το παρελθόν να πείτε πρώτα για τα δικά σας έργα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
