*γράφει ο Β. Κεγκέρογλου
Έχουμε εισέλθει για τα καλά στην περίοδο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στην εποχή της ψηφιακής ζωής και είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη συγχρονισμού όλων των πολιτικών σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, με βάση τα νέα δεδομένα.
Η χώρα μας συνεχίζει να αγνοεί τα τεκταινόμενα και βαδίζει χωρίς πυξίδα ακόμα και για τομείς, όπως η εκπαίδευση, που σχετίζονται άμεσα με τις εξελίξεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο εδώ και καιρό αποσπασματικός διάλογος, χωρίς Εθνικό πλαίσιο και στόχους, για τη συγχώνευση – συνένωση των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αντί σχεδίου προοπτικής για την εκπαίδευση και ιδιαίτερα την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση των επόμενων 20 ετών, το Υπουργείο Παιδείας ξεκίνησε με απόφαση συγχώνευσης των ΤΕΙ Αθήνας και ΤΕΙ Πειραιά και τη δημιουργία του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής. Μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου, προβλήματα που υποτίθεται θα έλυνε η συγχώνευση συνεχίζουν και υπάρχουν με διαφορετική μορφή, π.χ δημιουργήθηκαν τμήματα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών 4ετούς φοίτησης την ίδια ώρα που στην Αθήνα λειτουργούν τα αντίστοιχα του ΕΜΠ, με 5ετή φοίτηση.
Οι χιλιάδες απόφοιτοι προηγούμενων ετών των ΤΕΙ μένουν ξεκρέμαστοι αφού δεν προβλέπεται προσαρμογή ή δυνατότητα εξομοίωσης μετά από πιθανή φοίτηση και εξετάσεις.
Όμως αυτά είναι σχετικά απλά προβλήματα αφού σημαντικότερη είναι η πλήρης ανυπαρξία πρόβλεψης ή έστω αναφοράς στις νέες εξελίξεις. Το Υπουργείο Παιδείας, που ασχολείται κυρίως με την επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος των Πανελληνίων εξετάσεων, όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, φαίνεται ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για απλές συγκολλήσεις και αναίμακτη μείωση των τμημάτων, καθώς και για διευθετήσεις συμφερόντων, χωρίς να διασφαλίζει ή να αναφέρεται έστω στην προοπτική των ιδρυμάτων και των αποφοίτων τους.
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζεται ο κατά περίπτωση διάλογος και κατατέθηκαν δύο ακόμα χωριστά νομοσχέδια για το πανεπιστήμιο Ιονίου και αυτό των Ιωαννίνων.
Μέχρι εδώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι εντάξει, υπήρξαν πιλοτικές ενέργειες για να δούμε πως θα πάει, να αξιολογήσουμε, να βγουν συμπεράσματα για να δούμε πως προχωρούμε. Όμως δεν μπορεί να υπάρξει συνέχεια με τακτικισμούς, υποσχέσεις για στήριξη σε πρόσωπα και τμήματα αρκεί να συμφωνήσουν στο δόγμα του Γαβρόγλου. Χρειάζεται Εθνική Πολιτική με κύριο στόχο την σύγχρονη εκπαίδευση για την διασφάλιση της προόδου του τόπου.
Η κυβέρνηση, το Υπουργείο Παιδείας σε διάλογο με την εκπαιδευτική και φοιτητική κοινότητα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τα κόμματα οφείλει να αποφασίσει τώρα σε Εθνικό Επίπεδο, το μοντέλο της ενιαίας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που θα επιδιώξουμε.
Τα ερωτήματα είναι πολλά:
1) Πώς θα γίνει η σύνδεση της εκπαίδευσης, με τις εξελίξεις και την ανάπτυξη τα επόμενα 20 χρόνια;
2) Θα υπάρχουν μόνο Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση;
3) Τα σημερινά ΤΕΙ συγχωνεύονται με τα Πανεπιστήμια ή τα Πολυτεχνεία;
4) Καταργούνται τα ΤΕΙ και στη θέση τους ιδρύονται τα 2ετή προγράμματα τεχνολογίας Εκπαίδευσης;
5)Τι θα γίνει με τους απόφοιτους προηγούμενων ετών των ΤΕΙ;Θα αντιστοιχηθούν με τους αποφοίτους των νέων τμημάτων ή τους αποφοίτους των 2ετών προγραμμάτων;
6) Πώς συνδέονται τα νέα ιδρύματα με την έρευνα;
7) Τα νέα ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα απορροφήσουν τον ίδιο αριθμό άρα και την ίδια ποιότητα υποψηφίων;
8) Τι θα γίνει με τα Λύκεια, Επαγγελματικά-Τεχνολογικά;
Συμπέρασμα:
Δεν μπορεί πλέον να προχωρήσει η διαδικασία όπως την ξεκίνησε ο κ. Γαβρόγλου με κριτήριο την κατά περίπτωση συζήτηση και την κατά γειτονιά συγχώνευση, με κριτήριο την κοινή ή παραπλήσια ονομασία.
Με αφορμή την επίσκεψη του κ.Γαβρόγλου στη Κρήτη, ναι έχουμε, το ΤΕΙ Κρήτης που είναι πράγματι το καλύτερο της χώρας, το πρωτοποριακό Πανεπιστήμιο Κρήτης και το εξελισσόμενο Πολυτεχνείο Κρήτης που δεν πρέπει να υποβαθμιστούν, ούτε να ισοπεδωθούν. Πρέπει να αποκτήσουν χώρο για να αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν μέσα από τη συνεργασία και τη συνέργεια μεταξύ τους αλλά και με το ΙΤΕ, το ΕΛΚΕΘΕ και βέβαια όλους τους αναπτυξιακούς φορείς του νησιού.
Χρειάζεται μελέτη που θα λαμβάνει υπόψη τις παγκόσμιες και ευρωπαϊκές εξελίξεις και πλαίσιο Εθνικής Πολιτικής, με κριτήρια – προϋποθέσεις προτεραιότητες για να περάσουμε στην ενιαία τριτοβάθμια εκπαίδευση της επόμενης 20ετιας.
