«Όταν τελούνται αξιόποινες πράξεις, εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία και εντός των χώρων των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη έγκριση οιουδήποτε οργάνου Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος».
Αυτή είναι η ξεκάθαρη πρόταση μας που αρνήθηκε ο κ.Μητσοτάκης για να υιοθετήσει μια αμφιλεγόμενη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η αντιμετώπιση των έντονων φαινομένων βίας και ανομίας στο Πανεπιστήμιο είναι προϋπόθεση τόσο για την προστασία των ακαδημαϊκών ελευθεριών και τη διασφάλιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων όσο και για την επιβίωση και αναβάθμιση του δημοσίου Πανεπιστημίου.
Η επίτευξη αυτών των στόχων είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης και βέβαια θεσμικού πλαισίου.
Πάντα υπήρχαν διαδικασίες και προβλέψεις από διατάξεις νόμων για τη πάταξη της ανομίας αλλά δυστυχώς δεν λειτούργησαν (εκτός 2 εξαιρετικών περιπτώσεων), αφού η εφαρμογή τους είχε εξάρτηση από των Πρυτάνεων που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν (είναι) εγκλωβισμένοι από το φόβο των «αντιποίνων».
Όμως δεν υπήρχε η απαραίτητη βούληση αλλά και η γενικότερη «ασφάλεια δικαίου» ή για την αστυνομία ακόμη και για τις περιπτώσεις τέλεσης κακουργημάτων που δεν χρειαζόταν άδεια του πρύτανη.
Επομένως επιτακτική ανάγκη για σύγχρονη νομοθετική πρόβλεψη παράλληλα με την γενικότερη πολιτική για την ασφάλεια και τη δημοκρατία.
Μετά την ξεκάθαρη τοποθέτηση της Προέδρου, Φώφης Γεννηματά, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής για τα παραπάνω και μετά την πιο ξεκάθαρη διάταξη την οποία προτείνουμε , ο κ.Μητσοτάκης δεν είχε καμία πολιτική δικαιολογία να αρνείται την πρόταση μας και να μην τοποθετείται σε τι διαφωνεί.
Και το ερώτημα δεν είναι μόνο ποιος δεν θέλει τελικά την πάταξη της ανομίας αλλά και γιατί ο κ.Μητσοτάκης απομακρύνεται από την υποτιθέμενη θέση του για επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων.
Έχει καμία γνωμοδότηση από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη ότι η διάταξη που προτείνουμε δεν πληροί τις προϋποθέσεις;
Μάλλον όχι αφού η ξεκάθαρη διατύπωση της πρότασης μας δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών.
Αντίθετα για να ερμηνευθεί η διατύπωση της Υπουργού Παιδείας χρειάστηκαν περίπου 38 λεπτά και πάλι δεν καταλάβαμε τις ακριβώς εννοεί με το «αρμόδια αρχή» και τι με το «δημόσια αρχή», δηλαδή θα χρειαστούν ερμηνευτικοί εγκύκλιοι και γνωμοδοτήσεις.
Ο κ.Τσίπρας είπε ότι ανάμεσα στην ασφάλεια και την δημοκρατία, επιλέγει δημοκρατία ενώ ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει την ασφάλεια με αμφίβολη επιτυχία.
Το πραγματικό ερώτημα είναι, εκτός από 2-3 «καταδρομικές» επιχειρήσεις της Αστυνομίας για μολότοφ ή και για άλλα που πιθανόν γίνουν τις επόμενες μέρες, αν θα διαμορφωθεί μια σταθερή πολιτική βούληση και ένα ευρύτερο κλίμα για Ασφάλεια και Δημοκρατία, γιατί εμείς δεν επιλέγουμε ένα από τα δύο αλλά και τα δύο. Εξάλλου Ασφάλεια χωρίς Δημοκρατία δεν διαρκεί και η Δημοκρατία χωρίς Ασφάλεια χωλαίνει.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η αντιμετώπιση των έντονων φαινομένων βίας και ανομίας στο Πανεπιστήμιο είναι προϋπόθεση τόσο για την προστασία των ακαδημαϊκών ελευθεριών και τη διασφάλιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων όσο και για την επιβίωση και αναβάθμιση του δημοσίου Πανεπιστημίου.
Η επίτευξη αυτών των στόχων είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης και βέβαια θεσμικού πλαισίου.
Πάντα υπήρχαν διαδικασίες και προβλέψεις από διατάξεις νόμων για τη πάταξη της ανομίας αλλά δυστυχώς δεν λειτούργησαν (εκτός 2 εξαιρετικών περιπτώσεων), αφού η εφαρμογή τους είχε εξάρτηση από των Πρυτάνεων που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν (είναι) εγκλωβισμένοι από το φόβο των «αντιποίνων».
Όμως δεν υπήρχε η απαραίτητη βούληση αλλά και η γενικότερη «ασφάλεια δικαίου» ή για την αστυνομία ακόμη και για τις περιπτώσεις τέλεσης κακουργημάτων που δεν χρειαζόταν άδεια του πρύτανη.
Επομένως επιτακτική ανάγκη για σύγχρονη νομοθετική πρόβλεψη παράλληλα με την γενικότερη πολιτική για την ασφάλεια και τη δημοκρατία.
Μετά την ξεκάθαρη τοποθέτηση της Προέδρου, Φώφης Γεννηματά, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην ολομέλεια της Βουλής για τα παραπάνω και μετά την πιο ξεκάθαρη διάταξη την οποία προτείνουμε , ο κ.Μητσοτάκης δεν είχε καμία πολιτική δικαιολογία να αρνείται την πρόταση μας και να μην τοποθετείται σε τι διαφωνεί.
Και το ερώτημα δεν είναι μόνο ποιος δεν θέλει τελικά την πάταξη της ανομίας αλλά και γιατί ο κ.Μητσοτάκης απομακρύνεται από την υποτιθέμενη θέση του για επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων.
Έχει καμία γνωμοδότηση από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη ότι η διάταξη που προτείνουμε δεν πληροί τις προϋποθέσεις;
Μάλλον όχι αφού η ξεκάθαρη διατύπωση της πρότασης μας δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών.
Αντίθετα για να ερμηνευθεί η διατύπωση της Υπουργού Παιδείας χρειάστηκαν περίπου 38 λεπτά και πάλι δεν καταλάβαμε τις ακριβώς εννοεί με το «αρμόδια αρχή» και τι με το «δημόσια αρχή», δηλαδή θα χρειαστούν ερμηνευτικοί εγκύκλιοι και γνωμοδοτήσεις.
Ο κ.Τσίπρας είπε ότι ανάμεσα στην ασφάλεια και την δημοκρατία, επιλέγει δημοκρατία ενώ ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει την ασφάλεια με αμφίβολη επιτυχία.
Το πραγματικό ερώτημα είναι, εκτός από 2-3 «καταδρομικές» επιχειρήσεις της Αστυνομίας για μολότοφ ή και για άλλα που πιθανόν γίνουν τις επόμενες μέρες, αν θα διαμορφωθεί μια σταθερή πολιτική βούληση και ένα ευρύτερο κλίμα για Ασφάλεια και Δημοκρατία, γιατί εμείς δεν επιλέγουμε ένα από τα δύο αλλά και τα δύο. Εξάλλου Ασφάλεια χωρίς Δημοκρατία δεν διαρκεί και η Δημοκρατία χωρίς Ασφάλεια χωλαίνει.
*Δημοσιεύθηκε στις 12/08/2019 στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ
