Πέρασαν 48 χρόνια από την εξέγερση των φοιτητών ενάντια στην ξενοκίνητη δικτατορία που για 7 ολόκληρα χρόνια καταδυνάστευσε το λαό μας και αιματοκύλησε την Κύπρο.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει πάντα το ύψιστο σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα της νεολαίας και του λαού μας.
Η νεολαία της πατρίδας μας με την στήριξη του λαού και με όπλα, τη φωνή της, τα συνθήματά της, τις γροθιές της και το πάθος της για Ελευθερία και Δημοκρατία, προέταξε τα στήθη της στα τανκς της χούντας.
Διαχρονικά, «το Πολυτεχνείο» συκοφαντήθηκε και συχνά έτυχε εκμετάλλευσης από διάφορους κύκλους και για διαφορετικούς λόγους και σκοπιμότητες.
Αντιδραστικοί κύκλοι για χρόνια «δεν έβλεπαν» τους νεκρούς του ενώ εξτρεμιστικές οργανώσεις και ομάδες το χρησιμοποίησαν για να νομιμοποιήσουν τις έκνομες ενέργειές τους, πλήττοντας το ουσιαστικό νόημά της εξέγερσης αλλά και τη σπουδαία δημοκρατική κατάκτηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
Παρ’ όλα αυτά το Πολυτεχνείο ανήκει στη νεολαία και στον λαό της Πατρίδας μας και θα συμβολίζει παντοτινά το πάθος για τη Δημοκρατία και την αποφασιστικότητα του λαού μας να παλέψει γι’ αυτήν.
Οι σημερινές συνθήκες είναι δύσκολες, «οι καιροί οὐ μενετοί». Τα προτάγματα εκείνης της εποχής για «Ψωμί –Παιδεία- Ελευθερία» είναι πάντα επίκαιρα διότι η κοινωνική δικαιοσύνη και η βελτίωση της Παιδείας είναι διαρκή ζητούμενα ενώ η Δημοκρατία, σήμερα, αντιμετωπίζει διαφορετικούς κινδύνους.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δε χαρίζεται. Σήμερα, πρέπει να αγωνιστούμε για τη διεύρυνση της Δημοκρατίας, το πλάτεμα της συμμετοχής των πολιτών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, την προστασία του περιβάλλοντος, την βελτίωση των δομών Παιδείας και Υγείας και για μια Βιώσιμη Ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρωποκεντρικό πρόσημο.
Η επίτευξη αυτών των στόχων απαιτούν εγρήγορση, ενότητα του λαού και προσήλωση στο ουσιαστικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
