Από τον Ιανουάριο το 2015 και μετά, η κατάσταση της χώρας χειροτέρεψε κατά πολύ. Αυτό δείχνουν τα στοιχεία και όλοι οι δείκτες αλλά κυρίως η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, όπως τη βιώνουν οι πολίτες.
Επιπλέον αυτή η διαπίστωση αποτελεί και ένα από τα σημεία συμφωνίας των πολιτικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά την αντιπολίτευση, τον Ιανουάριο του 2015, η χώρα είχε καταφέρει να ξεπεράσει τα δυο μεγάλα προβλήματα, ελλείμματα και ύφεση και είχε τη δυνατότητα να κάνει το μεγάλο βήμα προς την έξοδο από την κρίση, με αποκλιμάκωση φόρων και αποκατάσταση κοινωνικών αδικιών, αλλά βρέθηκε ξανά στην ύφεση και στα αχρείαστα μέτρα των 14,5 δις.
Όμως και κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015, η χώρα ήταν σε καλύτερη θέση, αφού είχε δυνατότητες και μπορούσε να δώσει 13η σύνταξη και αφορολόγητο 12.000 για όλους, να μειώσει τους φόρους, να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και να διασφαλίσει κατώτερο μισθό 751€.
Αλλά ένα οκτάμηνο μετά βρέθηκε στην ανάγκη για νέα φορολογικά μέτρα και μειώσεις κοινωνικών δαπανών, και μάλιστα μέσα σ’ ένα κλίμα νέας ύφεσης.
Πού διαφέρουν οι κοινές διαπιστώσεις συμπολίτευσης – αντιπολίτευσης για τη χειροτέρευση της κατάστασης; Μα στα αίτια.
Κατά την αντιπολίτευση που λογικά αποτυπώνει την πραγματικότητα, αυτό που παρεμβλήθηκε ανάμεσα στον Ιανουάριο του 2015 και στο σήμερα, είναι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και το εκρηκτικό μείγμα της αποτυχημένης στρατηγικής του πρώτου επταμήνου, των λάθος επιλογών και της ανικανότητας διακυβέρνησης. Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ δε φταίει η δική του διακυβέρνηση, αλλά η τεσσαρακονταετία των άλλων που τη θυμήθηκε ο κ. Τσίπρας μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου.
Τα 40 χρόνια όμως κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και κ. Τσίπρα υπήρχαν και τον Ιανουάριο του 2015 και δεν τα επικαλεστήκατε τότε. Είναι πασιφανές ότι με την επίκλησή τους σήμερα, κατόπιν εορτής, αναζητείτε νέο επικοινωνιακό σωσίβιο.
Αυτό όμως που ενδιαφέρει άμεσα τους πολίτες, ολόκληρη την κοινωνία, τους ανθρώπους του μόχθου και της πραγματικής οικονομίας, δεν είναι τόσο οι διαφορετικές εκτιμήσεις για τα αίτια της οπισθοδρόμησης από το 2015 και μετά, όσο η μη χειροτέρευση περαιτέρω της κατάστασης και πολύ περισσότερο η πιο γρήγορη κατά το δυνατόν έξοδος της χώρας από την κρίση.
Η Νέα Δημοκρατία βέβαια με την σημερινή της στάση δεν φαίνεται να έχει διδαχθεί από την αρνητική της θέση για συνεννόηση το 2010-2011 με τα Ζάππεια 1,2,3 και σήμερα ουσιαστικά επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος “δηλώνοντας” μετανοημένη για την μετανόηση του 2012 που όμως είχε ωφελήσει την προσπάθεια της χώρας.
Γι΄ αυτό, η γραμμή της Εθνικής συνεννόησης που έχει καταθέσει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κ. Φώφη Γεννηματά, είναι ο μόνος δρόμος για να τα καταφέρει αυτή η χώρα χωρίς νέες παλινδρομήσεις. Ακόμη και στο ενδεχόμενο εκλογών αυτό θα κριθεί αναγκαίο, μετά από αυτές. Όταν η Ελλάδα ζητά στα μεγάλα θέματα τη στήριξη της Ευρώπης, όπως π.χ. στο προσφυγικό, και απαιτεί να συνεννοηθούν άλλες 27 κυβερνήσεις, με 27 αντιπολιτεύσεις για να πάρουν την έγκριση από 27 κοινοβούλια, είναι τουλάχιστον αντιφατικό να μην υπάρχει η βούληση να συνεννοηθούν οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας.
Πρέπει να γίνει συνείδηση, σε όλους ότι η Ελλάδα για να ξεπεράσει την κρίση, έχει ανάγκη από τη χάραξη ενός οδικού χάρτη που μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από τη συνεννόηση των πολιτικών
δυνάμεων αλλά και ευρύτερα των παραγωγικών τάξεων και των κοινωνικών εταίρων. Χωρίς αυτή την εθνική συνεννόηση και την κοινωνική συμφωνία η Ελλάδα θα πελαγοδρομεί για πολλά χρόνια.
Κατά την αντιπολίτευση, τον Ιανουάριο του 2015, η χώρα είχε καταφέρει να ξεπεράσει τα δυο μεγάλα προβλήματα, ελλείμματα και ύφεση και είχε τη δυνατότητα να κάνει το μεγάλο βήμα προς την έξοδο από την κρίση, με αποκλιμάκωση φόρων και αποκατάσταση κοινωνικών αδικιών, αλλά βρέθηκε ξανά στην ύφεση και στα αχρείαστα μέτρα των 14,5 δις.
Όμως και κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015, η χώρα ήταν σε καλύτερη θέση, αφού είχε δυνατότητες και μπορούσε να δώσει 13η σύνταξη και αφορολόγητο 12.000 για όλους, να μειώσει τους φόρους, να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και να διασφαλίσει κατώτερο μισθό 751€.
Αλλά ένα οκτάμηνο μετά βρέθηκε στην ανάγκη για νέα φορολογικά μέτρα και μειώσεις κοινωνικών δαπανών, και μάλιστα μέσα σ’ ένα κλίμα νέας ύφεσης.
Πού διαφέρουν οι κοινές διαπιστώσεις συμπολίτευσης – αντιπολίτευσης για τη χειροτέρευση της κατάστασης; Μα στα αίτια.
Κατά την αντιπολίτευση που λογικά αποτυπώνει την πραγματικότητα, αυτό που παρεμβλήθηκε ανάμεσα στον Ιανουάριο του 2015 και στο σήμερα, είναι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και το εκρηκτικό μείγμα της αποτυχημένης στρατηγικής του πρώτου επταμήνου, των λάθος επιλογών και της ανικανότητας διακυβέρνησης. Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ δε φταίει η δική του διακυβέρνηση, αλλά η τεσσαρακονταετία των άλλων που τη θυμήθηκε ο κ. Τσίπρας μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου.
Τα 40 χρόνια όμως κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και κ. Τσίπρα υπήρχαν και τον Ιανουάριο του 2015 και δεν τα επικαλεστήκατε τότε. Είναι πασιφανές ότι με την επίκλησή τους σήμερα, κατόπιν εορτής, αναζητείτε νέο επικοινωνιακό σωσίβιο.
Αυτό όμως που ενδιαφέρει άμεσα τους πολίτες, ολόκληρη την κοινωνία, τους ανθρώπους του μόχθου και της πραγματικής οικονομίας, δεν είναι τόσο οι διαφορετικές εκτιμήσεις για τα αίτια της οπισθοδρόμησης από το 2015 και μετά, όσο η μη χειροτέρευση περαιτέρω της κατάστασης και πολύ περισσότερο η πιο γρήγορη κατά το δυνατόν έξοδος της χώρας από την κρίση.
Η Νέα Δημοκρατία βέβαια με την σημερινή της στάση δεν φαίνεται να έχει διδαχθεί από την αρνητική της θέση για συνεννόηση το 2010-2011 με τα Ζάππεια 1,2,3 και σήμερα ουσιαστικά επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος “δηλώνοντας” μετανοημένη για την μετανόηση του 2012 που όμως είχε ωφελήσει την προσπάθεια της χώρας.
Γι΄ αυτό, η γραμμή της Εθνικής συνεννόησης που έχει καταθέσει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κ. Φώφη Γεννηματά, είναι ο μόνος δρόμος για να τα καταφέρει αυτή η χώρα χωρίς νέες παλινδρομήσεις. Ακόμη και στο ενδεχόμενο εκλογών αυτό θα κριθεί αναγκαίο, μετά από αυτές. Όταν η Ελλάδα ζητά στα μεγάλα θέματα τη στήριξη της Ευρώπης, όπως π.χ. στο προσφυγικό, και απαιτεί να συνεννοηθούν άλλες 27 κυβερνήσεις, με 27 αντιπολιτεύσεις για να πάρουν την έγκριση από 27 κοινοβούλια, είναι τουλάχιστον αντιφατικό να μην υπάρχει η βούληση να συνεννοηθούν οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας.
Πρέπει να γίνει συνείδηση, σε όλους ότι η Ελλάδα για να ξεπεράσει την κρίση, έχει ανάγκη από τη χάραξη ενός οδικού χάρτη που μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από τη συνεννόηση των πολιτικών
δυνάμεων αλλά και ευρύτερα των παραγωγικών τάξεων και των κοινωνικών εταίρων. Χωρίς αυτή την εθνική συνεννόηση και την κοινωνική συμφωνία η Ελλάδα θα πελαγοδρομεί για πολλά χρόνια.
http://goo.gl/WJGNpJ
