Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τότε που ο Ελληνισμός βίωσε μια από τις πιο οδυνηρές ιστορικές του εμπειρίες, τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 που, ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία του Ελευθέριου Βενιζέλου με τη συνθήκη των Σεβρών, αποτέλεσε τον τραγικό επίλογο της Μεγάλης Ελλάδας και μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του Έθνους μας.
Η μαύρη σελίδα της καταστροφής γράφτηκε με την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, την πυρπόληση της Σμύρνης, τις σφαγές, τις λεηλασίες και τις άλλες φρικαλεότητες σε βάρος των Ελλήνων, τις μαρτυρικές πορείες αιχμαλώτων και ομήρων, την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και Αρμενίων και την προσφυγιά 1.500.000 ανθρώπων που ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες.
Οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε εκείνους που πότισαν με αίμα τα χώματα της Μικράς Ασίας. Η λήθη του παρελθόντος και της ιστορίας ενός Έθνους και ενός λαού ισοδυναμεί με απώλεια της ιστορικής του συνείδησης και ταυτότητας και προοιωνίζει ένα αβέβαιο μέλλον.
Όμως, μόνο η ιστορική μνήμη δεν αρκεί.
Απαιτείται ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και αποτίμηση, χωρίς προκαταλήψεις, των επιτυχιών αλλά και των αποτυχιών μας ώστε να εξάγουμε τα αναγκαία εκείνα διδάγματα, που θα συμβάλλουν στην προετοιμασία ενός αύριο βασισμένου στις ιστορικές παρακαταθήκες, τις ανάγκες του παρόντος και τους στόχους του μέλλοντος.
Πώς φτάσαμε λοιπόν στη μεγάλη καταστροφή;
Στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 , οι εθνικόφρονες, λαϊκιστικές και τυχοδιωκτικές δυνάμεις, εκμεταλλευόμενες την κόπωση του λαού, λόγω των συνεχών πολεμικών συγκρούσεων και χρησιμοποιώντας το σύνθημα «οίκαδε» για τους Έλληνες στρατιώτες που πολεμούσαν για μια δεκαετία σχεδόν, υπόσχονται την απαγκίστρωση των Ελληνικών δυνάμεων από την Μ.Ασία.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο πολιτικός που μεγάλωσε την Ελλάδα και την έκανε χώρα των 5 θαλασσών και των 2 Ηπείρων, χάνει τις εκλογές.
Όπως συνήθως συμβαίνει με τους λαϊκιστές, όταν έρχονται στην εξουσία, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, έπραξαν τα αντίθετα από αυτά που είχαν υποσχεθεί. Αποφάσισαν να συνεχίσουν τον πόλεμο. Μετέτρεψαν την επιχείρηση προστασίας του ελληνικού πληθυσμού, που είχαν αναθέσει από το 1919 οι ξένες δυνάμεις στον Βενιζέλο και τον Ελληνικό στρατό, σε επιχείρηση κατάκτησης.
Θέλοντας να ελέγξουν το Στρατό, τον αποδιοργάνωσαν. Αντικατέστησαν τους περισσότερους αξιωματικούς που υπηρετούσαν στη Μ.Ασία και ήταν εμπειροπόλεμοι και γνώστες του πεδίου, επειδή θεωρήθηκαν Βενιζελικοί.
Με αφέλεια, για λόγους κομματικού συμφέροντος, έχοντας απωλέσει κάθε αίσθηση κατανόησης της διεθνούς πραγματικότητας και των γεωπολιτικών μεταβολών, πίστεψαν ότι βρίσκονταν σε μια ελληνοτουρκική σύγκρουση και μάλιστα ότι «είχαν το πάνω χέρι».
Στην πραγματικότητα, η ήττα του Βενιζέλου το 1920, τα εσωτερικά προβλήματα της Ελλάδας, οι αλλαγές στο εσωτερικό της Τουρκίας και η μεταβολή των γεωπολιτικών συνθηκών είχαν φέρει σε δυσμενή θέση την Πατρίδα μας, που δυστυχώς διέθετε εκείνη τη περίοδο ανίκανους Κυβερνήτες .
Οι Τούρκοι, έχοντας εξασφαλίσει τη σιωπή αλλά και τη στήριξη του διεθνή παράγοντα, προχώρησαν στην ανακατάληψη εδαφών, την εξολόθρευση και τον ξεριζωμό του ελληνισμού από την Μ.Ασία.
Τα γεγονότα και η ερμηνεία τους στέλνουν χρήσιμα μηνύματα, ιδιαίτερα στις μέρες μας, που ο Τουρκικός Αναθεωρητισμός είναι σε έξαρση και αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, απειλώντας ευθέως ακόμη και την εδαφική μας ακεραιότητα.
Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να επιδιώκουν τη συνεννόηση και τη χάραξη μιας ενιαίας Εθνικής Στρατηγικής, που είναι όροι Εθνικής επιβίωσης. Οι ιδεοληψίες, ο λαϊκισμός και ο έλεγχος του Κρατικών δομών και των μηχανισμών εξουσίας πλήττουν την Εθνική ομοψυχία, την ενότητα του λαού και αδυνατίζουν την Εθνική μας ισχύ. Η αγνόηση των γεωπολιτικών συνθηκών και των συσχετισμών δύναμης, συχνά, έχει καταστροφικές επιπτώσεις.
Ο λαός δεν πρέπει να επιτρέπει η ψήφος του να μετατρέπεται σε εργαλείο μίσους στα χέρια των λαϊκιστών Να μην ανέχεται λογικές που βλάπτουν τα Εθνικά συμφέροντα και υποθηκεύουν το μέλλον του. Να αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια αυθαιρεσίας και ελέγχου του κράτους. Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία δεν ταιριάζουν με την ιστορία και τις αρχές του. Λαός και πολιτικές ηγεσίες δε θα πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι μόνοι πρέπει να τα καταφέρουμε, όταν έρθει η δύσκολη στιγμή.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, ο Ελευθέριος Βενιζέλος κλήθηκε «να μαζέψει τα αμάζευτα», όπως λέει ο λαός μας. Διαπραγματεύτηκε, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, και πέτυχε το μέγιστο δυνατό, τη συνθήκη της Λωζάννης που σήμερα θέλει να ανατρέψει ο κ .Ερντογάν.
Η αποκατάσταση 1.500.000 προσφύγων, σε μια χώρα κατεστραμμένη από τις συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις, δικαίως ονομάστηκε «ελληνικό θαύμα εν ώρα ειρήνης» και οφείλεται αφενός στο έργο της επαναστατικής κυβέρνησης Πλαστήρα-Γονατά και αφετέρου στη ελληνική ψυχή των προσφύγων, που με την εργατικότητα τους, την ευφυΐα τους, την έφεση στην επιχειρηματικότητα, στο εμπόριο και τις επιστήμες, την ορθή αξιοποίηση των παραχωρημένων αγροτικών εκτάσεων, έδωσαν ανάσα στο μαραζωμένο ελληνικό κράτος, τόνωσαν τη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού.
Στα 100 χρόνια που πέρασαν, ο προσφυγικός κόσμος της κυρίως Ελλάδας αλλά και της διασποράς, με τις οργανώσεις και τους συλλόγους του, λειτούργησε και λειτουργεί ως κιβωτός διάσωσης της ιστορικής μνήμης.
Είναι ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε προσπάθεια για λήθη της γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού αλλά και για διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.
Όταν ο Ηλίας Βενέζης γύριζε στη Μυτιλήνη από τα κάτεργα της Ανατολής, ο Στρατής Μυριβήλης έσφιξε το χέρι του και τον ρώτησε τι σκόπευε να κάνει. Εκείνος του απάντησε ότι θέλει να ξεχάσει. Ο Μυριβήλης του είπε ότι είναι λάθος και τον προέτρεψε να γράψει όλα όσα έζησε, όπως και τελικά έκανε.
ΟΧΙ, λοιπόν στη λήθη και τη σιωπή .
Δεν ξεχνάμε.
Δε θα ξεχάσουμε ΠΟΤΕ.
ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ.
Βασίλης Κεγκέρογλου
Βουλευτής Ν.Ηρακλείου
Δημοσιεύθηκε 15-09-22 στην εφημερίδα «ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ
