Άρθρο για την ανατροπή των επιζήμιων για τον τόπο

Η μείωση εισοδήματος, η αύξηση του κόστους ζωής και η παντελής έλλειψη κυβερνητικού σχεδίου και ενδιαφέροντος για την περιφέρεια και την ύπαιθρο, οδηγούν σε κατάρρευση την τοπική οικονομία και δημιουργούν κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το αύριο.
Η μείωση βέβαια του εισοδήματος, ιδιαίτερα του αγροτικού, τα τελευταία χρόνια, ως αποτέλεσμα της μείωσης των τιμών, της παραγωγής και ταυτόχρονα της αύξησης του κόστους παραγωγής δεν οφείλεται αποκλειστικά στην “παγκοσμιοποίηση”, ούτε στις “επιταγές” της Ε.Ε., όπως ψελλίζει η Κυβέρνηση, αλλά κυρίως στην πολιτική που συνειδητά η ίδια ακολουθεί.
Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε. με το ίδιο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον και με τους ίδιους ευρωπαϊκούς κανόνες με την Ελλάδα, παρουσίασαν αύξηση του αγροτικού εισοδήματος το ίδιο χρονικό διάστημα.
Η Κυβέρνηση, όπως φαίνεται και από τις δηλώσεις των Υπουργών κατά τη συζήτηση της πρότασης Μομφής, παρά την κριτική που δέχθηκε, θα συνεχίσει την ίδια πολιτική περιθωριοποίησης της περιφέρειας και της υπαίθρου, υπηρετώντας τα συμφέροντα των λίγων που συγκεντρώνουν όλο και περισσότερο πλούτο στα χέρια τους σε βάρος των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων και ιδιαίτερα των νέων.
Η Κυβέρνηση αντί να αξιοποιήσει την ευκαιρία του ΕΣΠΑ (Δ΄ΚΠΣ) και να σχεδιάσει σε συνεργασία με τους φορείς της κάθε περιφέρειας ένα πρόγραμμα περιφερειακής ανάπτυξης με έμφαση στην αναγέννηση της υπαίθρου, επιλέγει τον συγκεντρωτισμό στις αποφάσεις και τον αποκλεισμό της υπαίθρου.
Ιδιαίτερα για την Κρήτη, αντί να στηρίξει την απαίτηση των καιρών και των κρητικών, το νέο όραμα για την αειφόρο παγκρήτια ανάπτυξη, αποφασίζει στο πόδι την κατανομή κονδυλίων, χωρίς στόχευση, αποκλείοντας τη μισή Κρήτη από ευκαιρίες, δυνατότητες και δικαιώματα και αυξάνοντας τον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε μια μακρά περίοδο υπανάπτυξης.
Το τελευταίο ζήτημα με τον αποκλεισμό των μισών δήμων του νομού Ηρακλείου από τα Ολοκληρωμένα Προγράμματα Ανάπτυξης Αγροτικού Χώρου δυστυχώς δεν είναι ένα μεμονωμένο κρούσμα, αλλά συνέχεια μιας πολιτικής που οδηγεί τους πόρους, που πρέπει να πάνε στην ύπαιθρο, σε άλλες κατευθύνσεις.
Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να καταγγείλουμε αυτήν την οριστική εγκατάλειψη της περιφέρειας και της υπαίθρου, αλλά και να εντείνουμε τον αγώνα μαζί με τους πολίτες για να ανατραπεί η επιζήμια για τον τόπο μας πολιτική.