Τα προβλήματα που δημιουργούνται από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, επηρεάζουν τη ζωή όλων και ολόκληρο τον πλανήτη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει υπογράψει το πρωτόκολλο του Κιότο, ενσωμάτωσε πλέον στην πολιτική της μέτρα καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, που αποτελεί πλέον έναν από τους βασικούς στόχους της.
Μέσα στα πλαίσια αυτής της πολιτικής κάθε κράτος μέλος έχει το μερίδιο ευθύνης του και τις υποχρεώσεις του.
Με βάση την Κοινοτική Οδηγία 77/2001 της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
μέχρι το 2010 έχουμε υποχρέωση το 20,1 % της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αυτές οι πολιτικές προσδιορίζουν πλέον ένα νέο πεδίο για τις Α.Π.Ε. στη χώρα μας.
Εδώ και καιρό περιμέναμε το σχετικό νομοσχέδιο, προκειμένου:
→ να γίνει μια νέα αρχή και
→ να δοθεί συνέχεια στις προσπάθειες και τη σημαντική δουλειά, που είχε γίνει από το 1985 και μετά στη χώρα μας.
Είχε δημιουργηθεί η προσδοκία ότι το νομοσχέδιο που θα ερχόταν:
– θα αξιοποιούσε την πλούσια εμπειρία που είχαμε αποκτήσει και
– θα έδινε, στα πλαίσια ενός μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού, την απάντηση στις ανάγκες της εποχής.
Αντίθετα, το νομοσχέδιο, που κατατέθηκε στη Βουλή, μετά από αρκετά μεγάλο διάστημα και αλλεπάλληλες τροποποιήσεις,
• δεν έχει σαφή προσανατολισμό και
• παρουσιάζει σημαντικά κενά, που θα δημιουργήσουν ανυπέρβλητα προβλήματα στην υλοποίησή του.
Οι ελπίδες που καταρχήν δημιουργεί σε νέους επενδυτές θα αποδειχθούν κίνδυνοι, αφού η υπερεπένδυση που διαφαίνεται ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του συστήματος για απορρόφηση νέας ισχύος.
Η πολιτική που προωθεί το νομοσχέδιο με την επιλεκτική 6πλάσια χρηματοδότηση της εισαγόμενης τεχνολογίας,
έναντι
– των μικρών ανεμογεννητριών και
– των μικρών υδροηλεκτρικών,
που κατά κανόνα παράγονται στη χώρα μας,
πιστοποιεί την ανυπαρξία σχεδίου για την βιομηχανική παραγωγή και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στη χώρα μας.
Αυτό που απαιτείται σήμερα είναι ένα νομοσχέδιο που θα στοχεύει :
1ον Στην επίτευξη των στόχων που πηγάζουν από τις διεθνείς δεσμεύσεις μας, το πρωτόκολλο του Κιότο και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία,
με τη θέσπιση της αρχής ότι,
η προώθηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αποτελεί περιβαλλοντικά και ενεργειακά επιλογή πρώτης προτεραιότητας για τη χώρα μας.
2ον Στην αξιοποίηση της ντόπιας τεχνολογίας, στην αύξηση της προστιθέμενης αξίας στην Ελλάδα, στην απόκτηση νέας τεχνογνωσίας και
στη δημιουργία εξαγόμενων αγαθών, που θα αποτελέσει σημαντική ενίσχυση των ελλήνων μικρομεσαίων, θα αξιοποιεί αποτελεσματικά το έργο των ελλήνων ερευνητών και επιστημόνων
Η υλοποίηση αυτών των στόχων προϋποθέτει:
– Ένα πραγματικά απλοποιημένο και συγκεκριμένο σύστημα αδειοδότησης, με μείωση της γραφειοκρατίας και προσδιορισμένους χρόνους.
– Το ειδικό χωροταξικό σχέδιο για την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που δε θα αμφισβητείται από άλλες διατάξεις.
– Συγκεκριμένη στόχευση για κάθε μορφή ΑΠΕ μέχρι το 2010, σε συνδυασμό με τον στόχο της χώρας μας για το 20,1% παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από κάθε μορφή ΑΠΕ.
Η τιμολογιακή πολιτική που θεσμοθετείτε είναι σε λάθος βάση.
Όπως είπα στην αρχή, πρέπει κατ’ αρχήν να αρθεί η άνιση μεταχείριση των διαφόρων μορφών ΑΠΕ, που οδηγεί σε πολλές παρενέργειες, αλλά κυρίως δημιουργεί ερωτηματικά για τη σκοπιμότητά της.
Ανατρέπεται η κατοχυρωμένη, από το 1994 με το νόμο 2244, Αρχή ότι το τιμολόγιο για τις ΑΠΕ αναπροσαρμόζεται αυτόματα με τις αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ.
Η γενική έκφραση για αναπροσαρμογή των τιμών των ΑΠΕ με υπουργική απόφαση,
– δεν ποσοτικοποιείται,
– αυξάνει την αβεβαιότητα κατά την αξιολόγηση των επιχειρησιακών σχεδίων
και πολύ περισσότερο
– δεν εμπεδώνει ευνοϊκό κλίμα για τις επενδύσεις.
Η μεγαλοεπιχειρηματική λογική, που διαπνέει το νομοσχέδιο, είναι αντίθετη με την παγκόσμια ευρωπαϊκή αλλά και την ελληνική εμπειρία,
σύμφωνα με την οποία αποδείχθηκαν αποτελεσματικές οι μικρές και περιφερειακές μονάδες.
Το συζητούμενο νομοσχέδιο,
– υπακούει στη γενικότερη πολιτική της Ν.Δ.,
– μοιράζει υποσχέσεις,
– εμπορεύεται ελπίδα,
αλλά δε δίνει ουσιαστικές λύσεις ούτε για τον τόπο, ούτε για τους πολίτες.
Εμείς καταθέσαμε τις προτάσεις μας, τις θέσεις και τις απόψεις μας, για ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο και
καταψηφίζουμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το οποίο μπορεί να επιλύει διάφορα, υπαρκτά προβλήματα, αλλά δε διασφαλίζει το κοινωνικό όφελος και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της επόμενης περιόδου.
