Η ύφεση και τα μέτρα μειώνουν κατακόρυφα το εισόδημα όλων όσων ανήκουν στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.
Στοιχειώδες καθήκον της κυβέρνησης μέσα από ένα σχέδιο κοινωνικής εξισορρόπησης είναι:
1ον η προστασία των χαμηλών, μεσαίων εισοδημάτων με μείωση του κόστους ζωής και
2ον Η σύζευξη της ανάκαμψης με την αποκατάσταση των αδικιών.
1. Για το πρώτο: Χρειάζεται Διυπουργικό-Κυβερνητικό σχέδιο για την μείωση του κόστους ζωής και του κόστους της λειτουργίας των μικρών επιχειρήσεων ώστε να εξισορροπηθεί το κούρεμα στο εισόδημα.
α. Να εντείνουμε την Παρέμβαση στην αγορά.
Σε περίοδο κρίσης επιβάλλεται ακόμη και η διατήμιση ως μέτρο για την συγκράτηση τιμών στα βασικά αγαθά.
Τι γίνεται με τα καύσιμα?
Γιατί πλαφόν μόνο στην λιανική? Και όχι σ’όλα τα στάδια διακίνησης.
Που είναι η επιτροπή ανταγωνισμού? Υπάρχει?
β. Έλεγχο όλων των παραγόντων που επηρεάζουν τις τιμές, το κόστος ζωής
Η καρτελοποίηση της αγοράς αντιμετωπίζεται με έλεγχο και με διαρθρωτικές αλλαγές που θα δώσουν μόνιμο αποτέλεσμα.
Ακόμη δεν έχει καταργηθεί το εκπτωτικό τιμολόγιο για τους μεσάζοντες που πυροδοτεί τις τιμές προς τα πάνω.
Πώς θα κλείσει η μεγάλη ψαλίδα τιμής παραγωγού-τιμής καταναλωτή?
– Οι μετεγγραφές των φοιτητών ακόμη και σε συναφή τμήματα για την μείωση των 4 σπιτιών που αναγκάζεται να διατηρήσει ένας γονιός πχ τρίτεκνος ή πολύτεκνος με 3 σπουδάζοντα παιδιά
-Οι ιδιωτικές δαπάνες για την παιδεία και την υγεία λόγω στρεβλώσεων του συστήματος
γ. Κούρεμα του ποσού των μηνιαίων δόσεων για όλες τις κατηγορίες δανείων, όλων όσων μειώνεται το εισόδημα.
Βεβαίως και οπωσδήποτε αφορά αυτούς που μπαίνουν στην εφεδρεία και στην Ανεργία.
Αλλά δεν αρκεί γιατί το εισόδημα μειώνεται για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων και μικρών επιχειρηματιών.
Το κόστος από την ρύθμιση να συνυπολογιστεί στο πακέτο στήριξης των τραπεζών και
δ.Αναστολή των πλειστηριασμών για 2 χρόνια ακόμη.
2.Για το δεύτερο: Ο εθνικός στόχος της εξόδου από την κρίση οδηγεί σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης με βάση ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό πρότυπο.
Αυτό προϋποθέτει εκτός των άλλων την δόμηση μιας νέας πολιτείας, ενός νέου κράτους.
Το ενιαίο μισθολόγιο-Βαθμολόγιο όπως διαμορφώνεται σήμερα σε περίοδο κρίσης άρει τις εσωτερικές αδικίες και αντιθέσεις αλλά η βάση του είναι πολύ κάτω από ότι περιμέναμε.
Γι’ αυτό στα πλαίσια του εθνικού στόχου για οικονομική ανάπτυξη πρέπει να διασφαλιστεί ότι το ΝΕΟ εθνικό εισόδημα που θα παραχθεί θα ωφελήσει την κοινωνία και τους εργαζομένους.
Και όχι πάλι αυτούς που κερδοσκοπούσαν τα προηγούμενα χρόνια και έβγαλαν τα υπερκέρδη τους στο εξωτερικό.
Η κατανομή οφέλους πρέπει να αφορά και τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις.
Πρέπει να θεσμοθετηθεί κίνητρο για αποτελεσματικό δημόσιο, για παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία, Βασισμένο στην σχέση Ευθύνη-Εργασία-Αποτέλεσμα.
Το 50% της αύξησης του θετικού ρυθμού ανάπτυξης να αποτελεί de facto ποσοστιαία αύξηση των αμοιβών των εργαζομένων.
Ταυτόχρονα αυτή να είναι η παράμετρος για την μείωση των συντελεστών φορολογίας.
Μόνο έτσι μ’αυτό το μήνυμα ο εργαζόμενος και ο μικρός επιχειρηματίας μπορεί να ελπίζει και να δουλέψει συνειδητά σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για να ελπίζει ο Άνεργος.
Όλα αυτά ενταγμένα στο νέο μοντέλο που συνδέει την ντόπια παραγωγή με την κατανάλωση για να ελπίζει και ο έλληνας παραγωγός.
Προϋπόθεση γι’ αυτό το σχεδιασμό αποτελεί η σταθεροποίηση της κατάστασης με τις απαραίτητες αποφάσεις από την Ευρώπη.
Αν αυτό δεν συμβεί τότε χρειάζεται αλλαγή πορείας με βάση τα νέα δεδομένα.
