Ομιλία του Βουλευτή Βασίλη Κεγκέρογλου στις 31/03/2009 στη συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης «Εταιρείες Ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις και άλλες διατάξεις».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Συνεχίζουμε με το Βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Βασίλειο Κεγκέρογλου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Η πολύπλευρη κρίση στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα μας η διακυβέρνηση Καραμανλή έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την υπερσυγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων και την παντελή αδυναμία των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων να αντεπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες επιβίωσης.
Η μείωση του εισοδήματός τους είναι χαρακτηριστική. Και αυτό δεν έγινε τυχαία, ούτε είναι αποτέλεσμα κάποιων γεγονότων έξω από πολιτικές επιλογές. Με την εισοδηματική και τη φορολογική πολιτική που ακολουθήθηκε δημιουργήθηκε ένας ιμάντας μεταφοράς του εισοδήματος από τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα προς τα ανώτερα.
Όλες οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις είχαν ως κύριο άξονα τη μείωση της φορολογίας στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις -θυμίζω τους συντελεστές από 35% σε 25%- τη μείωση των επιβαρύνσεων στις μεγάλες επιχειρήσεις με κάθε τρόπο και την επιβάρυνση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων της πλατιάς πλειοψηφίας των πολιτών. Η αύξηση των έμμεσων φόρων από το 2005 και μετά είναι χαρακτηριστική, η αύξηση όλων των τελών, του ειδικού φόρου καυσίμων τρεις φορές μάλιστα, των τελών για την τηλεφωνία, των τελών που αφορούν ακόμα ποτά και τσιγάρα. Και σχετικά με αυτά θα θυμάστε ότι τις δύο φορές που έχουν αυξηθεί έχουν επιβληθεί επιπλέον φόροι στα φτηνά τσιγάρα.
Αυτή η πολιτική, λοιπόν, οδήγησε σε μια κατάσταση που η ελληνική οικογένεια αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, γιατί ταυτόχρονα η ανεξέλεγκτη λειτουργία των καρτέλ έχει δημιουργήσει πρωτογενώς ένα σημαντικό πρόβλημα που ακούει στο όνομα ακρίβεια. Δεν είναι η ακρίβεια ένα ουδέτερο ζήτημα που και αυτό προκύπτει εξ ουρανού. Είναι αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης λειτουργίας των ολιγοπωλίων, των εναρμονισμένων πρακτικών που ακολουθούν και της αδυναμίας ή της μη ύπαρξης βούλησης από την πλευρά της Κυβέρνησης, όχι απλά να θέσει κάποιους κανόνες, αλλά να παρέμβει αποφασιστικά με τους θεσμούς και τα εργαλεία τα οποία έχει.
Έτσι, λοιπόν, έχουμε μια αδυναμία στην ελληνική οικογένεια να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, μια αδυναμία εξυπηρέτησης των ανελαστικών ακόμα υποχρεώσεων. Όλο και περισσότερα νοικοκυριά σταδιακά οδηγήθηκαν στο δανεισμό, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και το 2007 είχαμε ύψος 45,3% του Α.Ε.Π..
Τα οικονομικά προβλήματα της ελληνικής οικογένειας και ιδιαίτερα των ασθενέστερων στρωμάτων, που πραγματικά οξύνθηκαν με τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, αύξησαν κατακόρυφα τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Είναι ενδεικτικά τα στοιχεία πριν τη διεθνή κρίση ότι από 35.000 το 2003 οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί έφτασαν τις 120.000 το 2007. Σήμερα η κατάσταση είναι τραγική.
Αυτή η πραγματικότητα που προκάλεσε η Κυβέρνηση οδήγησε τις τράπεζες και γενικότερα τους δανειστές, στην ανάθεση όλο και περισσότερων υποθέσεων είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών στις λεγόμενες εισπρακτικές εταιρείες.
Οι εταιρείες αυτές, όπως είναι γνωστό, ανέπτυξαν πρακτικές που όχι μόνο δεν συνάδουν με τους κανόνες της ευπρεπούς συμπεριφοράς, αλλά τις περισσότερες φορές είναι και εκτός νομιμότητας. Οι δημόσιες καταγγελίες των καταναλωτών, όλα αυτά που έχουν ακουστεί, έχουν αναδείξει το μεγάλο ζήτημα σε σχέση με τη δράση αυτών των εταιρειών.
Η Κυβέρνηση, όχι μόνο ανέχθηκε επί μακρόν τη λειτουργία αυτών των εταιρειών, αλλά έρχεται σήμερα, υποτίθεται, με ένα νομοσχέδιο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το θέμα, με ένα νομοσχέδιο όμως που δεν το αντιμετωπίζει. Και ο πρώτος λόγος είναι ότι δεν αποκλείει τη συνέχιση της λειτουργίας κάποιων εταιρειών, πέρα από το θεσμικό πλαίσιο που εμείς ψηφίζουμε σήμερα. Δεν τις αποκλείει και δεν απαγορεύει και ρητά στους δανειστές, κυρίως στις τράπεζες για να μη μιλάμε γενικά για δανειστές -για τη ληστεία των τραπεζών πρέπει να μιλήσουμε- να αναθέτουν τέτοιο έργο σε τέτοιες εταιρείες που θα είναι εκτός μητρώου, όπως θεσπίζει με τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου.
Δεν υπάρχει προστασία του οφειλέτη, σε σχέση με μαγνητοφωνήσεις συνομιλιών που επιτρέπονται και που αποτελούν προνόμιο της εταιρείας. Δεν προσδιορίζεται ως υποχρεωτική η έγγραφη ενημέρωση της τράπεζας ότι θα αναθέσει την ενημέρωση, την όχληση όπως τη χαρακτηρίζει, σε ιδιωτική εταιρεία, δηλαδή την έγγραφη ενημέρωση προς τον οφειλέτη, αλλά ούτε και θεσπίζει ρητά την έγγραφη ενημέρωση για το ύψος και για το από πού προέρχεται η οφειλή. Αναφέρει μόνο τη γενική έκφραση ότι αυτή θα γίνεται με κάθε νόμιμο μέσο.
Το νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θέτει καθαρούς κανόνες για τη δράση και τη λειτουργία των εταιρειών, παρότι αναφέρει λεπτομερώς πολλά πράγματα τα οποία δεν επιτρέπονται. Μπορούμε, όπως ξέρετε, να αναφέρουμε ακόμα εκατό που δεν επιτρέπονται, αλλά όσα και αν αναφέρονται, όσα και αν αναφερθούν, υπάρχει πλειάδα άλλων πρακτικών που θα αποκαλυφθούν και θα τα δούμε στο μέλλον, που δεν είναι δυνατόν να τα προβλέψεις. Αυτό που έπρεπε να κάνει ένα νομοσχέδιο είναι να περιγράφει ακριβώς τι επιτρέπεται να κάνουν, ρητά και κατηγορηματικά, ένα-δύο-τρία. Και αυτό δεν γίνεται.
Δεν προβλέπεται η δυνατότητα άρνησης στον οφειλέτη συνέχισης της όχλησης από την εταιρεία. Δεν επιτρέπεται τέτοια δυνατότητα. Δεν θέτει κανόνες ως προς τις ημέρες, τις ώρες και τη συχνότητα των οχλήσεων. Αναφέρει εκεί για τις δύο μέρες κ.λπ., όλα αυτά ανακυκλώνονται και ξέρετε ότι παραβιάζονται, γιατί δεν υπάρχει τρόπος να αποδείξει ο οφειλέτης ότι έγινε κάτι διαφορετικό.
Είναι φανερό, κυρία Πρόεδρε, ότι το νομοσχέδιο αυτό δεν αντιμετωπίζει το θέμα. Γι’ αυτό και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το καταψηφίζει. Οι τράπεζες είναι οργανισμοί με οργάνωση, με πάρα πολλά κέρδη. Ακόμα και τώρα στην κρίση ξεκίνησαν να ανακοινώνουν κέρδη. Δεν οφείλεται βέβαια στα δάνεια που δεν δίνουνε, αλλά περισσότερο στις διευκολύνσεις και τη στήριξη της Κυβέρνησης. Δεν είναι μόνο τα 28 δισεκατομμύρια. Είναι πολλά με τα οποία διευκολύνει η πολιτεία τις τράπεζες. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι οι τράπεζες μπορούν να οργανώσουν εσωτερικά τμήματα που σε συνεργασία με τις νομικές τους υπηρεσίες να κάνουν καλά τη δουλειά τους και να έχουν την άριστη συνεργασία με τους οφειλέτες.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
