ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΞΑ΄
Πέμπτη 12 Μαΐου 2005
Το λόγο έχει ο συνάδελφος κ. Κεγκέρογλου.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατά τη συζήτηση στη Βουλή της Συνθήκης για το Ευρωσύνταγμα, όλοι μας, γίναμε μάρτυρες των άκαρπων προσπαθειών των Βουλευτών της Συμπολίτευσης να απαξιώσουν το ρόλο και τις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 1975 -θα έλεγα- και μετά και το ρόλο που έπαιξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και οι κυβερνήσεις του στην ενοποίηση της Ευρώπης. Η προσπάθειά τους, βέβαια, έπεσε στο κενό, όχι μόνο για τη συζήτηση που σήμερα κάνουμε σε σχέση με το δημοψήφισμα και με τα έωλα επιχειρήματα τα οποία πρόβαλαν, αλλά και σε σχέση με όλη την πολιτική ιστορία της χώρας μας, σε σχέση με το ρόλο των Κομμάτων, σε σχέση με την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης του ρόλου της χώρας μας, όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυβερνούσε, της θέσης της χώρας μας στην Ευρώπη με αυτήν που έχουμε σήμερα. Όλοι -στον ένα ή στον άλλο βαθμό- παραδέχονται ότι έχουμε χάσει έδαφος. Αυτό δεν οφείλεται σε κανέναν άλλο λόγο, παρά στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται σήμερα η Κυβέρνηση της Ν.Δ. Η ισχυρή θέση την οποία είχαμε, ο σεβασμός τον οποίο είχαμε αποκτήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση με πολλή δουλειά, με σχέδιο, με δράση έχει δυστυχώς απολεσθεί και αυτό θα είναι εις βάρος των ερχόμενων γενεών και του παρόντος βέβαια αλλά και του μέλλοντος της χώρας μας.
Η Κυβέρνηση αρνείται πεισματικά κάθε συζήτηση ή πρωτοβουλία ακόμη και για σοβαρά θέματα, όπου θα αναδείξουν τις αντιφάσεις που υπάρχουν και τις διαχειριστικές ανικανότητες που δυστυχώς αναδεικνύονται κάθε μέρα για τα στελέχη της Κυβέρνησης. Αρνείται τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για το Ευρωσύνταγμα, για να συνεχίσει να μένει ο πολίτης αμέτοχος στη γωνιά, χωρίς τη συμμετοχή στο διάλογο και πάντα βέβαια η συντηρητική παράταξη έδειχνε και είχε μια φοβία απέναντι στον ενημερωμένο πολίτη. Όμως, σήμερα, το 2005, στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση αυτό δε δικαιολογείται.
Τα επιχειρήματα που ακούσθηκαν, ότι η Νίκαια, το Άμστερνταμ, η ΟΝΕ επικυρώθηκαν με αποφάσεις της Βουλής, νομίζω ότι είναι έωλα. Η Συνθήκη για το Ευρωσύνταγμα ουσιαστικά αποτελεί επανίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και ή συμβαίνει αυτό, οπότε δικαιολογούνται οι προσπάθειες και οι προϋπολογισμοί ακόμα, οι οποίοι έχουν διατεθεί από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η προσπάθεια που λέει η Κυβέρνηση ότι θα κάνει το επόμενο διάστημα να ενημερώσει, εκ των υστέρων, με φυλλάδια, έντυπα και με οτιδήποτε άλλο μέσα, γιατί είναι ένα σημαντικό πράγματι θέμα. Ή είναι μια απλή Συνθήκη, η οποία δεν δικαιολογεί αυτή την πολιτική και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από την πλευρά της Κυβέρνησης. Ή το ένα ισχύει ή το άλλο.
Εν πάση περιπτώσει, η πορεία της συζήτησης, η πορεία των αντιπαραθέσεων, η πορεία του συμβιβασμού για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα στη συνθήκη για το Ευρωσύνταγμα νομίζω ότι δεν μπορεί να μείνει σε επίπεδο κυβερνήσεων. Δεν μπορεί οι κυβερνήσεις να έχουν μόνο το προνόμιο να έχουν συζητήσει, τα κοινοβούλια να έχουν εγκρίνει.
Αλλά να σας πω ότι ακόμα και στο Κοινοβούλιό μας, κύριε Πρόεδρε, δεν κατέστη δυνατόν όλοι οι συνάδελφοι να μιλήσουν για το Ευρωσύνταγμα, επί της ουσίας του. Έμειναν επτά συνάδελφοι, οι οποίοι δεν μίλησαν. Αυτό κάτι λέει. Αν ο Βουλευτής δεν έχει δικαίωμα, λόγω του Κανονισμού ή οποιουδήποτε άλλου λόγου, να μιλήσει, τότε πολύ περισσότερο ο πολίτης έχει μείνει στη γωνία.
Πρέπει να επιδιώξουμε την ευρύτερη συμμετοχή των πολιτών. Δεν είναι πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ε.Ο.Κ. του 1957. Δεν είναι ούτε καν στη φάση μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχ. Μιλάμε για μια διαφορετική πορεία μέσα σε ένα σύγχρονο, διεθνές, ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου οι λαοί δεν μπορεί να μένουν αμέτοχοι σε σχέση με τα ζητήματα που τους αφορούν.
Εμείς ζητάμε το δημοψήφισμα, γιατί πρέπει να φέρουμε τον Έλληνα πιο κοντά στις διεργασίες και τις αποφάσεις αυτές. Πρέπει να επικυρώσει τα αποτελέσματα αυτού του ιστορικού κύκλου, που κλείνει με την ψήφιση και την επικύρωση του Ευρωσυντάγματος.
Πρέπει να ενημερωθεί για τις διατάξεις μιας Συνθήκης, η οποία θα καθορίσει εν πολλοίς το μέλλον του. Να γνωρίζει τις δυνατότητες που ανοίγονται μέσα από αυτή τη Συνθήκη. Και πρέπει να κατανοήσει τις πραγματικές διαφοροποιήσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Γιατί υπάρχουν διαφοροποιήσεις στο πώς προωθεί η κάθε πολιτική δύναμη, το κάθε κόμμα την εθνική στρατηγική για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, για να γίνουν τα ζητήματα που θέτουν οι Έλληνες πολίτες γνωστά σε όλη της Ευρώπη, όπως γίνεται με το διάλογο στη Γαλλία -και ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε- για να ακουστεί στην Ευρώπη η φωνή του ελληνικού λαού, αφού η Κυβέρνηση πολλές φορές βλέπουμε ότι δεν προχωρεί στις απαραίτητες ενέργειες.
Να γίνει ο Έλληνας πολίτης ενεργά συμμέτοχος σε αυτή την κρίσιμη απόφαση με το "ναι" ή με το "όχι". Να μη φοβόμαστε. Αν είναι να πει "όχι", να το ξέρουμε, να ξέρουμε πού βαδίζουμε. Να μη φοβόμαστε να δούμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.
Γιατί, αγαπητοί συνάδελφοι, κανείς δεν μπορεί να αποφασίζει για τόσο σημαντικά θέματα που αφορούν το επόμενο μεγάλο διάστημα για τον τόπο με την εξουσιοδότηση που έχει πάρει σε οποιεσδήποτε βουλευτικές εκλογές. Κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει το μέλλον των πολιτών, χωρίς τη γνώμη των ίδιων των πολιτών και ιδιαίτερα μια Κυβέρνηση, η οποία παραπαίει και αποδεικνύεται ανεπαρκής, ακόμα και στα πιο απλά ζητήματα κυβερνητικής διαχείρισης.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
