ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΑ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β’
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΞΔ’
Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2006
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Εισερχόμαστε στη συζήτηση και ψήφιση ενιαία επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών «Περί Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών» σύμφωνα με τα άρθρα 72 παρ. 4 του Συντάγματος και 108 παρ. 7 του Κανονισμού της Βουλής.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ο κύριος Κεγκέρογλου έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τον πρώτο μήνα των εργασιών αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου και εντεύθεν έχω ακούσει δεκάδες -χωρίς υπερβολή- φορές τον παριστάμενο Υφυπουργό να παραπέμπει τη λύση δεκάδων θεμάτων σε ένα νομοσχέδιο.
Μου δημιουργήθηκε έτσι σιγά, σιγά η εντύπωση ότι το νομοσχέδιο αυτό αργεί μεν πολύ να έρθει στην Αίθουσα αυτή για συζήτηση, αλλά προετοιμάζεται καλά, ούτως ώστε να ρυθμίζει με τις διατάξεις του όλα εκείνα τα θέματα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών που έχει διαπιστωθεί ότι χρειάζονται νομική αντιμετώπιση και το σπουδαιότερο ότι θα δίνει ώθηση στην ανάπτυξη των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, προκειμένου να μην καταστεί μη αντιστρεπτή πραγματικότητα το ψηφιακό χάσμα ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια, ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, ανάμεσα σε μικρότερους και μεγαλύτερους.
Επέμενα μέσα μου σε αυτή την άποψη, παρά το γεγονός ότι κάθε φορά που εσυζητείτο ερώτηση ή επερώτηση στη Βουλή για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, για τα ευρυζωνικά δίκτυα, για το internet και εν γένει για τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες, διαπίστωνα ότι δεν έχουν τεθεί στόχοι από την Κυβέρνηση και δεν υπάρχει σχέδιο και πολιτική.
Το ίδιο διαπίστωσα ακόμη όταν σε γραπτή ερώτησή μου για το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην εγκατάσταση, στην αποξήλωση, στον έλεγχο κεραιών κινητής τηλεφωνίας, δεν πήρα καν απάντηση. Επέμενα όμως γιατί θεωρούσα ότι μια πολιτική ηγεσία, και ιδιαίτερα αυτή του Υπουργείου Μεταφορών, έχει τη δυνατότητα, εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση, με τη συνεργασία των τεχνοκρατών και των επιστημόνων, να εκπονήσει ένα στοιχειώδες σχέδιο για τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες και να θέσει όλες τις προϋποθέσεις για την προστασία του ανθρώπου και της κοινωνικής υγείας από τον οποιονδήποτε κίνδυνο.
Ήρθε επιτέλους με είκοσι δύο μήνες καθυστέρηση αυτό το νομοσχέδιο, για να με διαψεύσει και να καταδείξει ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει η πολιτική βούληση που ανεζητείτο. Το διαπιστώνει κανείς από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του νομοσχεδίου. Είναι ένα αποσπασματικό νομοσχέδιο με επιμέρους ρυθμίσεις. Δεν περιλαμβάνει αναγκαίες ρυθμίσεις που να αφορούν τις ψηφιακές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές υπηρεσίες. Εξαιρεί τα κρατικά δίκτυα, χωρίς να το αιτιολογεί, σε αντίθεση με την επιταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τόσο λέτε ότι σέβεστε. Επίσης, εξαιρεί τους ερευνητικούς και πειραματικούς σκοπούς, χωρίς να τους προσδιορίζει επακριβώς. Είναι ένα νομοσχέδιο ενίσχυσης των ισχυρών, αφού θεσμοθετεί ένα νέο καθεστώς για την αδειοδότηση της τοποθέτησης των κεραιών κινητής τηλεφωνίας όπως ακριβώς εξυπηρετεί τις εταιρίες και τα υπερκέρδη τους. Είναι πλασματικό, γιατί απ’ όλα όσα μας είπε ο κύριος Υπουργός προηγουμένως τίποτα σχεδόν δεν προωθείται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Είναι οπισθοδρομικό γιατί αφαιρεί από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων το κύρος της επιλογής από το Κοινοβούλιο και επαναφέρει την κομματική επιλογή. Είναι συγκεντρωτικό, αφού αφαιρεί ακόμη και υποτυπώδεις αρμοδιότητες από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό ότι οι επιπτώσεις που προκύπτουν από την εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας των κεραιών κινητής τηλεφωνίας άρχισαν να προβληματίζουν τους πολίτες από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους. Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα που νιώθουν οι πολίτες ενισχύονται από τις διάφορες έρευνες που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, επίσημες ή μη, με χορηγίες ή χωρίς χορηγίες. Κανένας επιστημονικός φορέας δεν αναλαμβάνει υπεύθυνα να βεβαιώσει για τη μη ύπαρξη συνεπειών -και για το βαθμό συνεπειών- στην υγεία του ανθρώπου, ούτε κανείς μεμονωμένος επιστήμονας. Όλοι βάζουν το «εάν» και το «εφόσον» μπροστά. Είναι χαρακτηριστικό πως ούτε η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ουσιαστικά έχει καταλήξει, αφού αναζητεί μια νέα προσέγγιση για το συγκεκριμένο θέμα.
Στους πολίτες έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι αποφάσεις και τα όρια που τίθενται κάθε φορά στα πρότυπα των οργανισμών και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι αποτέλεσμα, στην καλύτερη περίπτωση, κρατήματος ισορροπιών.
Σύμφωνα με τεκμηριωμένες απόψεις του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά και αυτού της Θεσσαλονίκης, των αρμοδίων τομέων, οι αποστάσεις ασφαλούς έκθεσης από τις κεραίες, που πρέπει να τεθούν, είναι πεντακόσια μέτρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις προτείνονται τα διακόσια μέτρα. Μπαίνουν κάποια όρια.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Μπορώ να έχω αυτή τη μελέτη;
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, και ιδιαίτερα στη Γαλλία, θεσμοθετούν επιτρεπτά όρια για την εκπομπή ακτινοβολιών, που είναι πενήντα φορές μικρότερα από αυτά που θέτουμε εμείς στην Ελλάδα. Κατοχυρώνουν, ανάλογα με το γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής, την απαγόρευση εγκατάστασης των κεραιών κινητής τηλεφωνίας σε μικρές αποστάσεις από κατοικημένες περιοχές και ιδιαίτερα σε χώρους με δραστηριότητες ευπαθών κοινωνικών ομάδων, όπως είναι οι παιδικοί σταθμοί, τα ΚΑΠΗ, τα νοσοκομεία κ.λ.π.
Αντίθετα, το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών επικαλείται, αναληθώς, ότι οι ευρωπαϊκές οδηγίες μας υποχρεώνουν να ακολουθήσουμε αυτά που εισηγείται. Και πολλές φορές χρησιμοποιούμε και την επιστήμη, για να εξυπηρετήσουμε κομματικές σκοπιμότητες. Όμως αυτό δεν είναι σωστό, κύριοι συνάδελφοι. Για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε ότι η Κυβέρνηση υπερασπίζεται μονομερώς τα συμφέροντα των λίγων, αδιαφορώντας για τις ανησυχίες και τον προβληματισμό της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Αφαιρεί, υποτίθεται, τις κεραίες από τα σχολεία, αλλά δίνει τη δυνατότητα να τοποθετηθούν δίπλα. Αυτό, για όσους έχουν γυμνασιακές γνώσεις για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, είναι πολύ χειρότερο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το νομοσχέδιο αυτό η αδειοδότηση και ο έλεγχος για τη νόμιμη ή μη τοποθέτηση κεραιών κινητής τηλεφωνίας και των υποσταθμών στην κάθε γειτονιά, σε όλη την Ελλάδα, παραμένει στο κεντρικό κράτος. Διαιωνίζεται ο συγκεντρωτισμός, ακόμη και σε ευαίσθητα θέματα για την τοπική κοινωνία. Επωάζεται έτσι ή, εν πάση περιπτώσει, μετατρέπεται η όλη διαδικασία σε θερμοκοιτίδα για τη διαπλοκή, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, που είναι ο αρμόδιος φορέας για την έγκριση περιβαλλοντικών μελετών και την επιβολή περιβαλλοντικών όρων, παρακάμπτεται και εξαιρείται στην περίπτωση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, ακόμη και ως προς την γνωμοδότηση. Μόνο εδώ δεν έχει τη δυνατότητα.
Αφαιρείται η αρμοδιότητα του νομάρχη, σύμφωνα με το ν. 2801/2000, για την τοποθέτηση δομικών ή μηχανικών κατασκευών, πάνω στις οποίες τοποθετούνται κεραίες, πομποί κλπ., σε δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις. Άλλη μια αφαίρεση αρμοδιότητας. Υποστηρίζετε ότι οι ενδιαφερόμενοι πρώτα απευθύνονται στις πολεοδομίες και άρα στους δήμους και στις νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις. Μα, αυτό είναι η μισή αλήθεια. Γιατί η άλλη μισή είναι ότι δεν χρειάζεται καν άδεια για την εγκατάσταση κεραιών και των οικίσκων, αλλά απλή βεβαίωση. Όμως οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι φορείς που είναι κοντά στους πολίτες και ελέγχονται από τους πολίτες περισσότερο από ό,τι το κράτος και μπορούν να αποφασίζουν ή τουλάχιστον να γνωμοδοτούν για την τοποθέτηση κεραιών κινητής τηλεφωνίας, διασφαλίζοντας την υγεία των κατοίκων.
Για να διασφαλίσετε την εγκατάσταση των κεραιών, παρεμβαίνετε στη δικαστική διαδικασία προσφυγής. Την απλουστεύετε, τη συντομεύετε, παρεμβαίνετε και στις αρμοδιότητες του Συμβουλίου της Επικρατείας και έτσι διασφαλίζετε τη σίγουρη εγκατάσταση των κεραιών. Πώς περιμένετε με τέτοιες παρεμβάσεις, κύριε Υπουργέ, να δείξουν εμπιστοσύνη οι πολίτες; Δεν παραγνωρίζω τη δυσκολία του να επιβληθείς σε θέματα, όπως αυτά, όταν υπάρχουν υπερκέρδη και μεγάλα πακέτα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Δώστε μου λίγο χρόνο ακόμη, για να ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε.
Και όταν οι εταιρίες είναι αποφασισμένες να διατηρήσουν αυτά τα υπερκέρδη. Όπως επίσης είναι δύσκολο να αλλάξεις την κατάσταση με τις κεραίες, παραδείγματος χάρη, των ραδιοφωνικών σταθμών -για τους οποίους δεν ακούστηκε τίποτα- που επίσης επιβαρύνουν τον άνθρωπο. Όμως δεν είναι αδύνατο, δεν είναι ακατόρθωτο. Και αυτό είναι το μεγαλείο της πολιτικής, για όσους θέλουν να την υπηρετήσουν. Η πολιτική πρέπει να καθορίζει τους κανόνες και όχι η οικονομία να επιβάλει τους κανόνες της στην πολιτική. Η διασφάλιση της κοινωνικής υγείας μπορεί να επιτευχθεί. Είναι τεχνολογικά εφικτό να επιτευχθεί, αρκεί να μειωθούν 20% με 30% τα υπερκέρδη αυτών των εταιριών.
Αξίζει τον κόπο, κύριε Υπουργέ!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε συνάδελφε.
