ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΕ΄
Παρασκευή, 24 Οκτωβρίου 2008
Προέδρου αυτής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΙΟΥΦΑ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ.
Συζήτηση για σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης κατά το άρθρο 86 παράγραφος 3 του Συντάγματος, τα άρθρα 153 και επόμενα του Κανονισμού της Βουλής και το άρθρο 5 του ν.3126/2003 «Πονική ευθύνη Υπουργών».
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ο κ. Βασίλειος Κεγκέρογλου, Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Νομό Ηρακλείου έχει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΕΓΚΕΡΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ
Κύριε Πρόεδρε, στη σύγχρονη πορεία της χώρας μας υπήρξαν περιπτώσεις διαφθοράς πολιτικών προσώπων και ανώτερων κρατικών λειτουργών. Μεμονωμένοι επίορκοι διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας και του δημοσίου χρήματος αποκαλύφθηκαν και σε άλλες περιόδους της πολιτικής ζωής του τόπου μας.
Ποτέ όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπήρξε ένα τόσο καλά οργανωμένο και προμελετημένο σχέδιο καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου χρησιμοποιώντας την κυβερνητική εξουσία, μια εξουσία την οποία μάλιστα κατέλαβαν με το σύνθημα «σεμνά και ταπεινά»!
Θα αναφερθώ σε δύο από τα σκάνδαλα που είναι επιμέρους τμήματα του ίδιου σχεδίου, του σχεδίου για την καταλήστευση του δημοσίου χρήματος και τη δημιουργία «μαύρου» χρήματος. Και στα δύο αυτά σκάνδαλα χρησιμοποιείται η ίδια μέθοδος: η μέθοδος της τριγωνικής σχέσης Κράτος, φορέας και ιδιώτης.
Ας έρθω όμως στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων, ένα σκάνδαλο που δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα κακής διαχείρισης ανίδεων διοικητών, τους οποίους διόρισαν οι ίδιοι που τους χαρακτήρισαν έτσι, ούτε βέβαια ως αποτέλεσμα της απληστίας μόνο κάποιων χρηματιστών. Αυτοί χρησιμοποιήθηκαν, με το ανάλογο ρεγάλο. Το σχέδιο για την καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων δεν μπορούσε να υλοποιηθεί εάν το Υπουργείο εξέδιδε τα ομόλογα και απευθείας τα έδιδε στα ασφαλιστικά Ταμεία, με το ανάλογο τίμημα. Έτσι επιλέχθηκε η μέθοδος του τριγώνου, που προϋποθέτει την ύπαρξη κι ενός ενδιάμεσου ιδιώτη. Η ύπαρξη του ιδιώτη εξασφάλισε τη δημιουργία «μαύρου» χρήματος, για να οδηγηθεί το «μαύρο» χρήμα εκεί που οδηγήθηκε και να πληρώσει ο κρατικός Προϋπολογισμός, δηλαδή ο Έλληνας πολίτης.
Τι έγινε λοιπόν; Ας πούμε ότι 80 ευρώ ήταν η αξία του ομολόγου που εξέδιδε το Υπουργείο Οικονομίας. Το πουλούσε σε ιδιώτες. Από τον ιδιώτη το αγόραζαν τα ασφαλιστικά Ταμεία, 100 ευρώ. Είκοσι ευρώ είναι το κέρδος, μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται και το «μαύρο» χρήμα, που δεν βρέθηκε στα ταμεία των ιδιωτών, γιατί είχε πάρει την οδό για τους αποδέκτες. Αυτό είναι το σκάνδαλο η δημιουργία μαύρου χρήματος εις βάρος του Δημοσίου. Η τριγωνική σχέση είναι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε.
Ας έρθουμε τώρα στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου είναι μόνο η αναγνώριση δικαιωμάτων ιδιοκτησίας της Μονής που έγινε οριστικά –να το ξεκαθαρίσουμε μια κι έξω- μετά τις εκλογές του 2004, από τη μια μεριά με την παραίτηση του Δημοσίου από τη δίκη, με τη μη έκδοση της απόφασης που αποκαλύπτεται περίτρανα ότι δικαίωνε το Δημόσιο; Όχι βέβαια. Το σκάνδαλο δεν είναι μόνο αναγνωρίσεις. Εκτός απ’ αυτό είναι κυρίως οι ανταλλαγές και στη συνέχεια η παράδοση της δημόσιας περιουσίας σε τρίτους, συγκεκριμένους ιδιώτες, για τη δημιουργία «μαύρου» χρήματος. Ο Εφραίμ χρησιμοποιήθηκε και μέσα από το κόλπο να υλοποιήσει κι αυτός αυτά τα οποία ήθελε. Τριγωνικές σχέσεις κι εδώ: Κράτος – Μονή – ιδιώτες.
Ας υποθέσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η Κυβέρνηση αποφάσιζε να πουλήσει καθαρά, με διαφανείς όρους, το ολυμπιακό ακίνητο στο όνομα της όποιας αξιοποίησης κι επένδυσης. Τι θα γινόταν; Πρώτον, θα έπρεπε εκτός από την απόφαση, η οποία πρέπει να έχει νομική βάση, να προχωρήσει σ’ ένα δημόσιο και πιθανόν διεθνή διαγωνισμό, με καθαρούς και γνωστούς όρους.
Δεύτερον, αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει με τιμή κάτω από την αξία του, την πραγματική αξία, όπως και να την πάρουμε. Και ούτε βέβαια θα μπορούσε να εξασφαλιστεί εύκολα ότι θα πάει σ’ έναν συγκεκριμένο ιδιώτη.
Δόθηκε λοιπόν το ολυμπιακό ακίνητο στη Μονή, για να καταλήξει στον ιδιώτη, στο συγκεκριμένο ιδιώτη, με τίμημα 41.000.000 ευρώ, τιμή που είναι πολύ πιο κάτω από την αξία του, όπως είπε ο Μιχάλης Καρχιμάκης προηγουμένως, αλλά πολύ πιο κάτω, δραματικά κάτω από την αξία που θα είχε το ακίνητο, που θα αποκτούσε αν προχωρούσε η αλλαγή χρήσης, όπως σχεδίαζαν οι ιθύνοντες νόες. Αλλά λόγω της αποκάλυψης σταμάτησε αυτή η αλλαγή της χρήσης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υποτιμήσεις και υπερτιμήσεις, ανταλλαγές μετά την αναγνώριση, τριάντα ένα συμβόλαια, διακόσια εξήντα ακίνητα, για να ιδιοποιηθούν κάποιοι το δημόσιο πλούτο! Αν αυτοί που συνέλαβαν και υλοποίησαν αυτό το πράγματι ιδιοφυές σχέδιο για να καταληστεύσουν το δημόσιο πλούτο, να δημιουργήσουν «μαύρο» χρήμα και να το ιδιοποιηθούν, εάν είχαν καταγράψει τα ακίνητα του Δημοσίου και αν, αντί του στόχου του πλουτισμού τους, παραχωρούσαν αυτά τα ακίνητα στους αρμόδιους φορείς και στα αρμόδια Υπουργεία, πόσα σχολεία θα είχαν γίνει σ’ αυτά τα ακίνητα, πόσα νοσοκομεία, πόσοι χώροι άθλησης για τους νέους, πόσες εργατικές κατοικίες για τους εργαζόμενους;
Γι’ αυτό το ζήτημα είναι όχι μόνο ποινικό και πολιτικό, αλλά έχει να κάνει και με τον ίδιο τον πολίτη, έχει να κάνει με την πορεία της χώρας. Η υπόθεση πρέπει να διαλευκανθεί πλήρως. Όλα στο φως! Να λάμψει η αλήθεια, να αποδοθεί δικαιοσύνη, όχι μόνο για την απαίτηση των πολιτών που σήμερα συμβαίνει αυτό, για την παραπέρα λειτουργία του πολιτικού συστήματος, αλλά γιατί αλλιώς αυτά τα φαινόμενα θα διευρυνθούν και η συχνότητα που θα παρουσιάζονται θα είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτή που μας συνήθισε μέχρι τελευταία η Νέα Δημοκρατία.
Ευτυχώς, όμως, η οδός της φυγής διευκολύνει και τους πολίτες να της πουν μια και έξω να φύγει από την εξουσία.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
