Ο Πασοκικός αντιΠασοκισμός

Ανάμεσα στις βασικές πολιτικές επιλογές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου κορυφαία θέση κατέχει η αντίληψή του για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας.
Η πρόταση αυτή για ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης με αποκέντρωση της εξουσίας και των πόρων σε ισχυρές περιφέρειες και δήμους, με συλλογικά συστήματα εξουσίας, με πλήρη διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο στη διαχείριση όλων των κοινωνικών υποθέσεων, ενσαρκώνει τη Συμμετοχική Δημοκρατία με ισχυρό το ρόλο του πολίτη.
Η ανατροπή για ένα νέο κράτος προϋποθέτει την στήριξη και τη συμμετοχή των πολιτών και κυρίως των οργανωμένων μελών του κινήματος, η πολιτική λειτουργία του οποίου πρέπει να διαπνέεται από τις ίδιες αρχές και επιλογές ως προς τη δημοκρατία και το ρόλο της περιφέρειας που πρεσβεύουμε για την κοινωνία.
Η οργάνωση όμως του κινήματος έχει οδηγηθεί εδώ και πολύ καιρό στη γωνία και στον πολιτικό μαρασμό και σήμερα βρίσκεται μπροστά σε μια νεφελώδη κατάσταση που προκαλούν οι αντιφατικές επιλογές και η διάσταση λόγου και έργων αυτών που αποφασίζουν.
Ενώ διακηρύσσουμε την πίστη μας στη δημοκρατία και τη συμμετοχή, κάθε τόσο διορίζουμε όργανα τα οποία αντικαθιστούν αυτά που υποτίθεται ″εκλέχτηκαν″ (με πρόταση), αλλά ουσιαστικά κι’ αυτοί είχαν διοριστεί.
Πιστεύουμε στην περιφέρεια και στις αστείρευτες δημιουργικές δυνάμεις της, αλλά στο 20μελές Πολιτικό Συμβούλιο (εκλέχτηκε δυο φορές με πρόταση), στο 12μελές Κυβερνητικό Συμβούλιο (συγκροτήθηκε δυο φορές με διορισμό), στο 16μελές προσωρινό Πολιτικό Συμβούλιο, στην 28μελή Γραμματεία της ΚΟΕΣ, που διορίστηκαν πρόσφατα εν’ όψει Συνεδρίου, αλλά και στις πέντε ομάδες με 24 στελέχη, που ανακοινώθηκαν στη συνεδρίαση της ΚΟΕΣ (σύνολο προταθέντων και διορισθέντων 132), μετέχουν ελάχιστοι από την περιφέρεια και ιδιαίτερα από την Κρήτη, ΚΑΝΕΙΣ!!!
Και μην προτρέξουν κάποιοι  να αναμασήσουν τη γνωστή καραμέλα για την αξία των στελεχών μας, γιατί έχουν αποδείξει ότι είναι πολύ καλύτεροι από πολλούς, από τους 132 διορισμένους (που λόγω διπλό και τριπλοδιορισμών είναι 60 στελέχη)
Είμαστε χρόνια στο ΠΑΣΟΚ και γνωριζόμαστε πλέον καλά.
Η πίστη στη δημοκρατία και στην περιφέρεια παραμένει στη θεωρία και επειδή οι πολίτες δεν τρώνε πλέον κουτόχορτο, αφού ο Ανδρέας Παπανδρέου έμαθε στην κοινωνία να σκέφτεται, δε μας πιστεύουν.
Δεν μπορούμε να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών διακηρύσσοντας άλλα και πράττοντας άλλα.
Κυρίως όμως, δεν μας πιστεύει κανείς όταν εξαγγέλλεται η δημιουργία της τάδε ομάδας για να διαδώσει την αντίληψη και για το νέο μοντέλο διακυβέρνησης που έρχεται σε πλήρη ρήξη με την υπάρχουσα δομή του αθηνοκεντρικού κράτους και διορίζονται ως μέλη αυτής της ομάδας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συμμέτοχοι αυτού του συστήματος, στελέχη των Αθηνών και ένας από τη Θεσσαλονίκη.
Διορίστηκε επίσης  άλλο ένα όργανο με εκπροσώπους από τις βασικές (λέει) περιφέρειες της χώρας και μετέχουν σ’ αυτό από ένας, από την:
 Α΄ Αθήνας, Β΄ Αθήνας, Αττικής, και Α΄ Θεσσαλονίκης.
Με τέτοια αντίληψη για την περιφέρεια της χώρας, όπως αυτή εκφράζεται στην πράξη, ακυρώνουμε τις αρχές μας, την πίστη μας στην αποκέντρωση και τη συμμετοχή της ελληνικής περιφέρειας στα τεκταινόμενα.
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν είναι οι όποιες υπαρκτές εσωκομματικές αντιθέσεις σε επίπεδο προσώπων, που έπρεπε να έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες για να εκλείψουν κι’ αυτές, αλλά η απόσταση ιδεών, πολιτικών και λόγων από την πράξη.
Οι διακηρύξεις μας προς τους πολίτες ευτελίζονται από τις πρακτικές μας.
Μιλάμε για αριστερή στροφή και οδηγούμαστε σε δεξιές πρακτικές.
Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ακυρώνει την πολιτική ΠΑΣΟΚ, το ισχυρότερο δηλαδή όπλο του για να αντιπαρατεθεί στη δεξιά και να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Αυτός ο ιδιότυπος Πασοκικός αντιΠασοκισμός ξεκινά από εμάς και μόνο εμείς μπορούμε να τον σταματήσουμε.