Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αντί του προγράμματος Θεσσαλονίκης, έφερε το 3ο αχρείαστο μνημόνιο και αντί για παράλληλο πρόγραμμα, προκάλεσε παράπλευρες απώλειες στην ήδη λαβωμένη κοινωνία , κατάργηση ΕΚΑΣ, μείωση βασικής σύνταξης στα 346 €, δραστική μείωση επικουρικών, 6% για υγειονομική ασφάλιση, τεράστια αύξηση ασφαλιστικών εισφορών κ.λ.π.
Πριν καν εφαρμοστεί ο ν.3863/10, πρότεινε η ίδια όπως επαίρεται να ανοίξει ξανά, το ασφαλιστικό.
Η Απόφαση για ένα (1) ταμείο θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα. Η ρεαλιστική λύση των τριών (3) ταμείων που προτείναμε θα διασφάλιζε ομαλή μετάβαση και βέλτιστο αποτέλεσμα.
Το Υπουργείο Εργασίας όμως δεν φαίνεται να βιάζεται για την μετάβαση στο νέο σύστημα που το ίδιο δημιούργησε.
– Δεν υπάρχει ακόμη οργανόγραμμα του ΕΦΚΑ
– Δεν γνωρίζει κανείς πόσες θέσεις εργασίας απαιτούνται σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο
– Δεν έχει δρομολογηθεί τίποτα σχετικό με την 1/1/52017
– Μόνο για τη διοίκηση υπάρχουν κάποιες προβλέψεις κι οφείλω να επισημάνω ότι δεν προβλέπεται συμμετοχή εκπροσώπου της ομοσπονδίας εργαζομένων του ΙΚΑ στο Δ.Σ.
Ο Υπουργός αρκείται να δηλώνει υπερήφανος από δω και από εκεί, για την συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση.
Πρόκειται όμως για μεταρρύθμιση, ή για νέο Δόγμα συνταξιοδοτικού.
Το Δόγμα Κατρούγκαλου στηρίζεται στην αρχή:
«Υψηλές εισφορές για τους σημερινούς ασφαλισμένους, προκειμένου να πληρώνονται οι τρέχουσες συντάξεις και όταν έλθει η ώρα της συνταξιοδότησης για αυτούς, θα πάρουν ένα αξιοπρεπές επίδομα».
Για να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, δημιούργησε συνταξιούχους 2 ταχυτήτων αλλά με αβέβαιο αύριο για τη λεγόμενη προσωπική διαφορά.
Όλα τα βάρη των υψηλών ασφαλιστικών εισφορών φορτώνονται στα μεσαία εισοδήματα, τα οποία σήμερα βάλλονται πολλαπλώς, και έτσι είναι δύσκολο να αποφευχθεί η κατάρρευση των εσόδων και της βιωσιμότητας του συστήματος.
Το ΑΚΑΓΕ δεν μπορεί να σώσει την κατάσταση από το μεγάλο αδιέξοδο στο οποίο ήδη έχει εισέλθει το συνταξιοδοτικό.
Η διαχείριση Κατρούγκαλου εξαντλεί τα αποθεματικά και έτσι πλήττει την επόμενη γενιά συνταξιούχων.
– Εισφοροδιαφυγή:
Η άμεση σύνδεση με το εισόδημα και σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη κρίση έχει οδηγήσει σε αύξηση της εισφοροδιαφυγής και στο συντονισμό της με τη φοροδιαφυγή.
Μπροστά σε αυτή τη δυσμενή εξέλιξη, το Υπουργείο Εργασίας και οι διοικήσεις των Ταμείων οφείλουν να ενισχύσουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής.
Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό θα παίξει κι ένα ολοκληρωμένο και διασυνδεμένο πληροφοριακό σύστημα.
– Ψηφιοποίηση ασφαλιστικού βίου
Όπως γνωρίζετε, είχε προχωρήσει η ανάθεση και το έργο της ψηφιοποίησης του ασφαλιστικού βίου που θα έλυνε και θα λύσει όποτε ολοκληρωθεί οριστικά το πρόβλημα της έκδοσης των συντάξεων.
Βέβαια ο εκσυγχρονισμός της τεχνολογικής βάσης πρέπει να είναι συνεχώς ζητούμενο γιατί αφορά την εξυπηρέτηση ασφαλισμένων, των πολιτών χάριν των οποίων υφίσταται το ασφαλιστικό σύστημα.
Φίλες και φίλοι,
Το ασφαλιστικό σύστημα και γενικότερα το κοινωνικό κράτος πρέπει να είναι αποτελεσματικό και βιώσιμο κι αυτό πέρα από τη δομή και τους κανόνες του χρειάζεται μια οικονομία που θα παράγει.
Αν συνεχιστεί βέβαια η ίδια πολιτική και η ύφεση όπως καταλαβαίνετε τα πράγματα θα χειροτερέψουν.
Είναι ενδεικτικό ότι μόνο το 40% από όσους εντάχθηκαν στις ρυθμίσεις έχουν παραμείνει και τις εξυπηρετούν.
Μέσα στη κρίση, η χώρα έχασε το 20 με 25% του Εθνικού Εισοδήματος και όταν μετά από θυσίες και άδικες αποφάσεις των δυο μνημονίων είχε δρομολογηθεί έξοδος απ’ αυτήν, ήρθαν οι καλόχαροι μας γύρισαν ξανά πίσω τουλάχιστον 3 – 4 χρόνια.
Τώρα ελπίζουμε το 2018 να είμαστε ξανά στην κατάσταση του 2014.
Όμως σήμερα, αυτό που κυρίως λείπει από την Ελλάδα είναι η Στρατηγική.
Δεν έχουμε εθνική γραμμή.
– Για την εξωτερική πολιτική, την Ευρώπη και τα Βαλκάνια.
Χρειαζόμαστε μια νέα συμφωνία κοινωνίας – αγοράς και πολιτείας.
– Για την οικονομία, την αναπτυξιακή και παραγωγική αναδιάρθρωση
– Για ένα βιώσιμο και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος.
– Για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και μάλιστα μη αντιστρεπτές που θα δώσουν ξανά περιεχόμενο στους θεσμούς, που θα αποκαταστήσουν όλα όσα έφερε η βίαιη προσαρμογή.
– Οι εργασιακές και οι παραγωγικές σχέσεις κι ευρύτερα οι κοινωνικές πρέπει να επαναθεμελιωθούν σε μία σύγχρονη αλλά δίκαιη βάση για τους εργαζόμενους.
Κυρίως όμως χρειαζόμαστε μια νέα αυτοπεποίθηση που θα δώσει δύναμη στην κοινωνία για:
– Να υπερβούμε οριστικά, θετικά και με ασφάλεια την περίοδο των μνημονίων.
– Να αντιστρέψουμε τους αρνητικούς όρους του σήμερα και να μην αφήσουμε να ζήσουν κάτω από αυτούς οι νέοι και τα παιδιά μας.
Η προοπτική υπάρχει, αρκεί να δουλέψουμε με συνεννόηση, σχέδιο και συλλογικότητα.
