Νοιαζόμαστε και εμβολιαζόμαστε

Η  επιδημιολογική εικόνα δείχνει ότι είμαστε ξανά στο επίκεντρο μιας νέας έξαρσης της πανδημίας και την ίδια ώρα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη βρισκόμαστε σε σχετικά χαμηλά ποσοστά διπλού εμβολιασμού, περίπου στο 46%. 

Το γεγονός  αυτό καταδεικνύει αφενός ότι έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά μας και αφετέρου ότι δεν πέτυχε η κυβέρνηση να ενημερώσει και να πείσει τους πολίτες για να εμβολιαστούν, αφούκατά διαστήματα για λόγους σκοπιμότητας καλλιέργησε τη χαλαρότητα και τον εφησυχασμό. Σερνόμαστε πίσω από την πανδημία αντί να προβλέπουμε τις εξελίξεις και να δρούμε αποτελεσματικά.

Τον Δεκέμβριο, αντί συζήτησης στην βουλή για το πρόγραμμα εμβολιασμών, όπως είχαμε ζητήσει, η κυβέρνηση έφερε ξαφνικά την τελευταία βραδιά λειτουργίας πριν τα Χριστούγεννα και μισή ώρα μετά την κανονική λήξη των εργασιών της Ολομέλειας, την τροπολογία των 19 άρθρων για τους εμβολιασμούςη οποία ψηφίστηκε χωρίς διάλογο και βελτιώσεις και τότε επισημάναμε ότι αυτός ο λάθος δρόμος που ακολουθεί η κυβέρνηση θα προκαλέσει αδιέξοδο.

Από την αρχή μιλήσαμε για προτεραιότητες στον εμβολιασμό χωρίς αποκλεισμούς και τον Μάιο για την ανάγκη επιμονής στον εμβολιασμό και την υποχρέωση της πολιτείας να το πετύχειγια συγκεκριμένους κλάδους με κρίσιμο ρόλο στην υγεία των πολιτών.Η Κυβέρνηση ακόμη και τότε επέμεινε στην τακτική από «Σεπτέμβρη και βλέπουμε».

Η αδυναμία να πειστεί η κοινωνία οφείλεται:

1. Στα μπρος πίσω της κυβέρνησης όχι μόνο σε σχέση με το ASTRAZENECA αλλά και τα μέτρα γενικότερα
2. Στην «αντιποίηση» ρόλων,με τους κυβερνητικούς και άλλους πολιτικούςνα υποκαθιστούν τους επιστήμονες και ορισμένους επιστήμονες που έκαναν πολιτική και
3. Στην σκοπιμότητα της κρατικής καμπάνιας για τον εμβολιασμό που υμνούσε περισσότερο το επιτελικό κράτος και τους επιτελείς  και λιγότερο το αγαθό του εμβολίου και την ανάγκη εμβολιασμού για τους πολίτες

Έτσι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και η εμπιστοσύνη των πολιτών.

Γι΄ αυτό το Κίνημα Αλλαγής εντείνει την προσπάθεια με την καμπάνια ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ και ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ως απόφαση συλλογικής συνείδησης και ευθύνης και όχι ως μορφή εξαγοράς.Ο εμβολιασμός είναι η ελπίδα, που πρέπει να απεμπλακεί από την πολιτική αντιπαράθεση.

Οφείλουμε όλοι μαζί να εκπέμψουμε το μήνυμα ότι, το εμβόλιο είναι αγαθό που πρέπει να διεκδικούν και όχι να απεμπολούμε και να ξορκίζουμε.

Έχουμε ταχθεί υπέρ της υποχρέωσης του εμβολιασμού για ορισμένους κρίσιμους κλάδους και αφού εξαντληθούν τα στάδια της ενημέρωσης και της πειθούς με κίνητρα και αντικίνητρα.

Διατυπώσαμε τις σοβαρότατες ενστάσεις και διαφωνίες μας  σε σχέση με τον τρόπο εφαρμογής της υποχρεωτικότηταςαπό την κυβέρνηση αλλά αυτό δεν αλλάζει την απόλυτη ανάγκη για τον καθολικό εμβολιασμό του κλάδου.

Ταυτόχρονα όμως στιγματίζουμε την κυβερνητική αναλγησία και άρνηση να αποδεχθεί την τροπολογία που έχουμε καταθέσει πάνω από 14 φορές, την οποία επανακαταθέσαμε για:

• Την ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά όλων των υγειονομικών, γιατρών, επαγγελματιών  υγείας κλπ σε όλες τις μονάδες και υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας δημοσίου, ΟΤΑ, Ε.Δ όπως ισχύει για τον ιδιωτικό τομέα.
• Την αναγνώριση του covid-19 ως επαγγελματική ασθένεια και την απονομή σύνταξης λόγω αναπηρίας και θανάτου.
• Την αυτοτελή φορολόγηση των εφημεριών

Η κυβέρνηση οφείλει να την αποδεχθεί για να αναγνωρισθεί το έργο των υγειονομικών και όλων των ανθρώπων της πρώτης γραμμής και για να αποκατασταθεί η αδικία για τους εργαζόμενους αυτούς.
Επιπλέον οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία για να παραχωρηθεί το πρώτο βήμα στους επιστήμονες που μπορούν να πείσουν με τα επιστημονικά επιχειρήματα χωρίς σκοπιμότητες.