Η κυβερνητική πολιτική εδώ και τέσσερα χρόνια είναι συνειδητή υπέρ των λίγων και συνοδεύεται από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και από μια συστηματική αποδόμηση του κοινωνικού κράτους. Η οικονομική, η εισοδηματική και η φορολογική πολιτική οδηγούν σε μια πρωτοφανή συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων. Αλλά και γενικότερα οι δυνατότητες, οι ευκαιρίες, τα δικαιώματα ακόμη και οι ελπίδες γίνονται προνόμιο όλο και πιο λίγων ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών βιώνει μια πρωτοφανή ανασφάλεια και σε όποια παράταξη και εάν ανήκει διερωτάται: Η πρόοδος, η ανάπτυξη, για την οποία η Κυβέρνηση επαίρεται ότι τρέχει με 4%, ποιον ωφελεί τελικά; Θα περίμενε κανείς ότι η οικονομική μεγέθυνση, με μια ορθολογική διαχείριση ή και με μία συντηρητική, πλην όμως έντιμη πολιτική, θα μπορούσε να αποβεί εις όφελος της κοινωνίας. Όμως, η “Νέα Δημοκρατία” μας λέει ακριβώς το αντίθετο, ανάπτυξη σημαίνει περικοπή κοινωνικών παροχών. Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό, είναι συνέχεια της συστηματικής προσπάθειας αποδόμησης του κοινωνικού κράτους. Οι προεκλογικές υποσχέσεις του 2004 και του 2007 αθετήθηκαν. Ο αξιόπιστος κ. Καραμανλής δεσμεύθηκε ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις , δεν θα αυξηθούν τα συνταξιοδοτικά όρια, δεν θα αυξηθούν οι εισφορές. Με το νομοσχέδιο πράττει ακριβώς τα αντίθετα. Με τη νεοφιλελεύθερη λογική της, θεωρεί ότι το πρόβλημα του ασφαλιστικού είναι πρόβλημα μεγάλων παροχών γι’ αυτό μειώνει τις συντάξεις, είναι πρόβλημα ορίων ηλικίας, εργαζόμενων και μητέρων με ανήλικα παιδιά και πρόβλημα των όποιων διαφοροποιήσεων ανάμεσα στα ασφαλιστικά ταμεία. Αμφισβητεί έτσι την ίδια την ύπαρξη του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να δώσει λύσεις αφού δεν ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα του ασφαλιστικού που είναι:
1ον Η κρατική υποχρηματοδότηση. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια δεν καταβλήθηκαν στα Ταμεία αυτά που προβλέπει ο «νόμος Ρέππα» και τα χρέη τους εκτινάχθηκαν στα 8 δις ευρώ.
2ον Οι χαριστικές ρυθμίσεις που ωφελούν τις τράπεζες και τους μεγάλους της εισφοροδιαφυγής και επιβαρύνουν τα ταμεία. Μόνο το ΙΚΑ επιβαρύνθηκε με 9 δις ευρώ με τη ρύθμιση για την Εμπορική, την Αγροτική και την ΕΤΒΑ και με 1 δις ευρώ από το χάρισμα στην ALPHA BANK. Αλήθεια με ποιο δικαίωμα; Λεφτά δικά τους διαχειρίζονται;
3ον Η εκτίναξη της δαπάνης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης λόγω της κατάργησης της λίστας και του τρόπου υπολογισμού των τιμών. Από το 2004 μέχρι το 2007 διπλασιάστηκαν οι δαπάνες χωρίς ταυτόχρονα να βελτιωθεί το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών. Άρα πρόκειται για σπατάλες, που οδηγούνται στις τσέπες του παρακυκλώματος του φαρμάκου.
4ον Η απαξίωση της περιουσίας των ταμείων και η σκανδαλώδης διαχείρισή τους. Το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων που έστησαν οι κομματικοί ημέτεροι είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Αντίθετα για την αποκατάσταση της αλήθειας θα πω για άλλη μια φορά ότι με τις σωστές τοποθετήσεις των αποθεματικών των ταμείων από 3 δις το 1993 έγιναν 26 δις ευρώ το 2004.
Από την ολοκληρωμένη πρόταση που έχει καταθέσει το ΠΑΣΟΚ θα αναφερθώ μόνο στο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Η Κυβέρνηση διαστρεβλώνει τη θέση μας. Εμείς προτείνουμε ένα ταμείο που θα έχει πόρους από τη φορολόγηση των μεγάλων πηγών εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα, από τη φορολόγηση των υπερκερδών συγκεκριμένων επιχειρήσεων όπως οι τράπεζες που παρουσιάζουν κέρδη, τα οποία αυξάνονται 40% κάθε χρόνο και από την αδειοδότηση των ηλεκτρονικών μέσων.
Η Ν.Δ. αντίθετα θεσμοθετεί ένα ταμείο από τα ίδια τα λεφτά των πολιτών δηλ. το 4% του Φ.Π.Α. για να χρεώσει σ’ αυτούς και την μελλοντική αύξηση του και από το 10% των κοινωνικών πόρων που αφαιρούνται πάλι από τους ίδιους.
Με όλα αυτά, γίνεται φανερό πως δεν πρόκειται περί λύσης, αλλά περί διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό εμείς, όχι μόνον καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο, αλλά δεσμευόμαστε για την ανατροπή του, που θα έρθει μόνο με την ανατροπή της πιο αντιλαϊκής και επιζήμιας Κυβέρνησης για τον τόπο!
