Λύσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Το φαινόμενο της υπερχρέωσης στις τράπεζες των ελληνικών νοικοκυριών έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις αφού από το 2003 έως το 2008 τα χρέη έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί και ξεπερνούν σήμερα τα 100 δις ευρώ. Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας η χώρα μας εμφανίζει το 2008 τη μεγαλύτερη αύξηση μη εξυπηρετούμενων καταναλωτικών δανείων.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., με την πολιτική της, έχει οδηγήσει στη σημαντική μείωση των πραγματικών εισοδημάτων. Μείωση που ήρθε, μέσα από: τη φοροεπιδρομή στα μεσαία και χαμηλά στρώματα και τη μεγάλη αύξηση του κόστους ζωής, λόγω ακρίβειας, κερδοσκοπίας και επιβάρυνσης των κρατικών τιμολογίων, αλλά και την εκτόξευση της ιδιωτικής ιατροφαρμακευτικής δαπάνης. Σ’ αυτά, ήλθε να προστεθεί το πάγωμα μισθών και συντάξεων και η επιβολή έκτακτης εισφοράς σε πολλά νοικοκυριά.
Οι πολίτες αναγκάστηκαν να υποκαταστήσουν αυτές τις απώλειες με δάνεια και κάρτες από τις τράπεζες. Η υπερχρέωση ήταν θέμα χρόνου, αφού η κυβέρνηση δεν άσκησε καμία ουσιαστική εποπτεία στις τράπεζες, με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά από καταχρηστικές πρακτικές και να επιβαρύνονται από παράνομες και αδικαιολόγητες χρεώσεις. Ενώ οι τράπεζες αρνούνται να εφαρμόσουν ακόμα και τελεσίδικες αποφάσεις των δικαστηρίων.
Σήμερα πολλά νοικοκυριά αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους και να τις οργανώσουν με ορθολογικό τρόπο, περιθωριοποιούνται κοινωνικά και να παραιτούνται της προσπάθειας να ανακτήσουν την οικονομική τους δύναμη και να διεκδικήσουν ξανά με αξιοπρέπεια το δικαίωμα στη ζωή. Αυτά τα νοικοκυριά, η Πολιτεία έχει χρέος να προστατέψει και να τους δώσει τη δυνατότητα για να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή.
Απέναντι στην κυβερνητική απραξία, το ΠΑΣΟΚ πήρε πρωτοβουλία για τη θέσπιση στη χώρα μας ενός νέου θεσμού, που ισχύει σε πολλές χώρες του κόσμου. Με την πρόταση νόμου που καταθέτει δίνει ουσιαστικά μια δεύτερη ευκαιρία στους πολίτες που έχουν αποδεδειγμένη αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Δίνεται στους πολίτες το δικαίωμα να ρυθμίσουν τα χρέη τους, και, αφού ικανοποιήσουν για μια χρονική περίοδο ένα μέρος των οφειλών τους, να απαλλαγούν από αυτά, ώστε να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους.
Σκοπός της πρότασης του συγκεκριμένου νόμου, είναι να αποκλείσει οποιαδήποτε δυνατότητα ατομικής ή συλλογικής εκτέλεσης στη μελλοντική περιουσία του καταναλωτή για παλαιότερες της ρύθμισης χρεών οφειλές. Επίσης, η κύρια κατοικία του οφειλέτη, κατά την διαδικασία ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη, προστατεύεται. Ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει την εξαίρεσή της από την περιουσία που ρευστοποιείται για την ικανοποίηση των πιστωτών, εφόσον δεν υπερβαίνει σε έκταση το προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας, προσαυξανόμενο κατά είκοσι επί τοις εκατό. Σε αυτή την περίπτωση αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξοφλήσει σε χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα είκοσι έτη, με περίοδο χάριτος και σε ευνοϊκούς όρους, ποσό οφειλών μέχρι το 85% της εμπορικής αξίας του ακινήτου, όπως αυτή αποτιμάται από το δικαστήριο.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους και πρωτίστως από την ίδια την κυβέρνηση, η οποία συνεχίζει να απορρίπτει ρεαλιστικές προτάσεις και λύσεις για να βγει η κοινωνία από το αδιέξοδο, είναι ότι η ρύθμιση χρεών δεν ισοδυναμεί με πτώχευση. Πρόκειται για μια νομική ασπίδα που στόχο έχει την προστασία των καταναλωτών και όχι την διακινδύνευση της φερεγγυότητάς τους. Για το σκοπό αυτό, η ρύθμιση και η απαλλαγή από χρέη, δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο επεξεργασίας δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς από πιστωτικά ιδρύματα ή τρίτους για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών και πέντε ετών αντίστοιχα.
Είναι μια πρόταση, με την οποία πολλοί συμπολίτες μας θα ανασάνουν οικονομικά, θα επανενταχθούν στην οικονομική και κοινωνική ζωή και η Κυβέρνηση δε δικαιούται να τους αρνείται το δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας.