«Η πραγματικότητα διαψεύδει τους αλχημιστές»

Δεν ανήκω σ’ αυτούς που παρελθοντολογούν αενάως. Όμως, η επιλεκτική μνήμη και  η διαστρέβλωση  γεγονότων και στοιχείων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες, να εξωραϊστούν πολιτικές και να απενοχοποιηθόυν πρόσωπα , οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια και σε επαναλήψεις ακόμη και των πιο τραγικών λαθών του παρελθόντος.  Η έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τα δημοσιονομικά μεγέθη του 2009 είναι αμείλικτη. Αποτελεί κόλαφο για τη διακυβέρνηση Καραμανλή, αφού αποτυπώνει την  κατασπατάληση και την ασέβεια που επέδειξε στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
Εκείνη τη χρονιά οι δαπάνες είχαν προϋπολογιστεί στα 99,3 δις ευρώ. Εκτοξεύθηκαν στα 146,3 δις. Η τεράστια υπέρβαση, των  47  δις,  καλύφθηκε με πρόσθετο δανεισμό. Το 2009 η χώρα μας δανείστηκε 105,5 δις ευρώ, 51 δις περισσότερα από όσα είχαν προϋπολογιστεί. Το δημόσιο χρέος σκαρφάλωσε σε τρισθεώρητα ύψη, φτάνοντας στα 330 δις ευρώ από τα 167  που ήταν το 2004.
Αυτά είναι γεγονότα, πραγματικά νούμερα, αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Δεν αλλάζουν και δεν εξωραΐζονται ούτε με την ταχυδακτυλουργική    αύξηση του ΑΕΠ κατά 25% από τον Αλογοσκούφη, ούτε με την εξαφάνιση – απόκρυψη του ελλείμματος των δημοσίων οργανισμών που ευαγγελίζεται  η κα Γεωργαντά, ούτε με αλχημείες που μετατρέπουν τη «στατιστική» από επιστήμη σε όργανο εντυπώσεων, σκοπιμοτήτων και κατακρεούργησης της πραγματικότητας.
Το 2010, δυστυχώς, δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Η σύσταση  του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού στήριξης, που ζήτησε και πέτυχε η Ελλάδα και η ένταξή μας σε αυτόν ήταν μονόδρομος.
 Είναι έωλος και ψευδής ο ισχυρισμός ότι οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο επειδή το έλλειμμα αναθεωρήθηκε από  το 13,6% στο 15,4%. Αυτοί που τον διακινούν, σκοπίμως ξεχνούν ότι η αύξηση του ελλείμματος κατά 1,8%, λόγω του συνυπολογισμού στο εθνικό έλλειμμα και των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ και των νοσοκομείων, συντελέσθηκε το Νοέμβριο του 2010, δηλαδή, έξι ολόκληρους μήνες μετά την ένταξή μας στο μηχανισμό στήριξης, το Μάιο του 2010.
Άλλωστε, στον ίδιο μηχανισμό  εντάχθηκαν λίγο αργότερα και άλλες χώρες. Πιο πρόσφατα, η Κύπρος του Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος ,ομολογουμένως,  έκανε προσπάθειες για αναζήτηση και άλλων πηγών χρηματοδότησης (Κίνα – Ρωσία κλπ) .
Σήμερα, η ευθύνη όλων απέναντι στη σκληρά δοκιμαζόμενη κοινωνία και την Πατρίδα είναι να συνεννοηθούμε και να ολοκληρώσουμε με επιτυχία την προσπάθεια διάσωσης και εκσυγχρονισμού της χώρας. 
Με τις αιματηρές θυσίες των πολιτών η δημοσιονομική προσαρμογή αγγίζει το στόχο της. Το πρωτογενές έλλειμμα βαίνει στο  μηδενισμό του, από τα 24 δις που είχε ανέλθει το 2009.
Όμως, οι διαρθρωτικές αλλαγές και η  επανεκκίνηση της οικονομίας απαιτούν δουλειά, πρωτοβουλίες, στόχο και προσήλωση.
Η ύφεση και η ανεργία δεν πρόκειται να αναχαιτιστούν αν δεν υπάρξουν νέες επενδύσεις, αν δεν ενεργοποιηθούν οι δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, αν δεν στηριχθούν οι νέοι, αν δεν ενισχυθούν οι δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ασθενέστερων προϋποθέτει την παραγωγή πλούτου.
Το νέο κοινωνικό κράτος προϋποθέτει μια Ελλάδα που θα μπορεί να στηριχθεί στις δικές της δυνάμεις.
Το μνημόνιο, ούτως ή άλλως, ολοκληρώνει το κύκλο του ως προς τα δημοσιονομικά. Η ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων  στην οικονομία, σε όλους τους θεσμούς από τη δικαιοσύνη μέχρι το πολιτικό σύστημα, στο κράτος συνολικά είναι μπροστά μας.
Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ και που αποτελεί τον μόνο αξιόπιστο οδικό χάρτη για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση, τον ασπάζονται πλέον είτε επίσημα, με πολιτική στροφή  είτε ανεπίσημα, με μισόλογα, οι κύριες πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις κομματικές σκοπιμότητες και ας προτάξουμε την ευθύνη για τη Πατρίδα και τη κοινωνία.