Ομιλία του Βουλευτή Βασίλη Κεγκέρογλου στις 10/09/2008 στη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών: «Ενίσχυση της διαφάνειας του Κρατικού Προϋπολογισμού, έλεγχος των δημοσίων δαπανών, μέτρα φορολογικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η έλλειψη συνεκτικού κυβερνητικού σχεδίου και στρατηγικής που να ανταποκρίνεται στη διεθνή συγκυρία, η ανερμάτιστη και αναξιόπιστη οικονομική πολιτική, όπως αποδείχθηκε, που περιορίστηκε σε τακτικισμούς, σε λογιστικές αλχημείες και σε επικοινωνιακά τερτίπια οδήγησαν στην απώλεια της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας και στη μεγάλη οπισθοχώρηση της ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας της οικονομίας μας.
Η αδυναμία υλοποίησης του φετινού Προϋπολογισμού είναι η κύρια αιτία για τη λήψη των πρόσθετων μέτρων. Το χειρότερο βέβαια είναι τα ψέματα που λέει η Κυβέρνηση δια στόματος Αλογοσκούφη προς τον ελληνικό λαό για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Αφού εφεύρε, θυμάστε όλοι, τη λογιστική αύξηση του ΑΕΠ για την οποία μάλιστα πήρε και το διεθνές βραβείο γκάφας από το CNN εκείνη τη χρονιά, προσπάθησε να μειώσει το δημόσιο χρέος, λογιστικά, εικονικά ως ποσοστό του ΑΕΠ, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Από 184 δισεκατομμύρια ευρώ που ήταν το δημόσιο χρέος το 2004, εκτινάχθηκε στα 252 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ποσό που αναλογεί σε κάθε Έλληνα, είναι 7.000 ευρώ. Αυτό το ποσό είναι επιπλέον χρέος, που προστέθηκε μέσα σε τριάμισι μόλις χρόνια από την Κυβέρνηση στον κάθε Έλληνα πολίτη.
Με τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα, αλλά και αυτά που έρχονται με τα τεκμήρια, ομολογεί μεν την αποτυχία της, αλλά ταυτόχρονα κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια να την αποδώσει στη διεθνή κρίση. «Φταίει η διεθνής κρίση». Αυτό είναι το νέο σλόγκαν του κυβερνητικού επιτελείου προπαγάνδας, που αντικατέστησε το φθαρμένο πια «για όλα φταίει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.».
Και για να μην αφήνουμε περιθώρια παρερμηνειών, υπάρχει, βέβαια, μια κρίσιμη διεθνής συγκυρία, μια συγκυρία που αφορά όμως όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλες της χώρες του κόσμου, αλλά σε καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν παίρνουν περιοριστικά μέτρα, φοροεισπρακτικά μέτρα, που να περιορίζουν την οικονομική δραστηριότητα. Αντίθετα, η συζήτηση τη στιγμή αυτή στην Ευρώπη είναι πώς θα ενισχυθεί η οικονομική δραστηριότητα, πώς θα υπάρξουν περισσότερες δυνατότητες για τις τοπικές οικονομίες.
Το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε στην ελληνική οικονομία, είναι ευθύνη αποκλειστικά της Κυβέρνησης. Οφείλεται στις ακολουθούμενες πολιτικές. Η αδιαφανής διαχείρισης της χώρας και οι ανεξέλεγκτες σπατάλες, η λαφυραγώγηση του δημόσιου τομέα, οι προμήθειες, οι υπερτιμολογήσεις εκτόξευσαν τις δαπάνες στα ύψη, ιδιαίτερα το 2007 και το 2008.
Η Κυβέρνηση τι έκανε; Μείωσε κατά 30% το συντελεστή φορολόγησης για τις μεγάλες επιχειρήσεις και έτσι ικανοποίησε και υλοποίησε τις δεσμεύσεις της προς το μεγάλο κεφάλαιο, τους μεγαλοεισαγωγείς, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, αλλά έχασε το Δημόσιο Ταμείο 3 δισεκατομμύρια ευρώ απ’ αυτήν την ελάφρυνση, έλλειμμα το οποίο μετέφερε σε όλους τους πολίτες μέσω της αύξησης των έμμεσων φόρων. Αύξησε το Φ.Π.Α. κατά 12% -η αύξηση από 8% σε 9%, είναι 12,5%- και από 18% σε 19%, που είναι 5,5%. Αύξησε όλους τους έμμεσους φόρους. Αυτή είναι η πολιτική της Κυβέρνησης.
Πρόσφατα βέβαια προσπάθησε ακόμη και από το μειωμένο εισόδημα του αγρότη να κλέψει μέσω της απάτης της επιστροφής του ειδικού φόρου πετρελαίου. Ταυτόχρονα κατάργησε το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, που πλήρωναν τρεις-τέσσερις δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες, έχοντες και κατέχοντες, και μεταφέρει αυτό το βάρος το οικονομικό σε τέσσερα εκατομμύρια περίπου ακίνητα. Επέβαλε το ΕΤΑΚ, για το οποίο τις επόμενες μέρες θα αρχίσουν να έρχονται τα σημειώματα. Ήδη έχουν πάει στα νομικά πρόσωπα.
Τα έσοδα όμως πάλι δεν έφτασαν. Και δεν έφτασαν γιατί η Κυβέρνηση χάρισε στους ημετέρους πολύ περισσότερα απ’ αυτά τα οποία εισέπραξε. Η ληστεία του Δημόσιου με τις κομπίνες τύπου Βατοπεδίου, τις κάθε μορφής κομπίνες, η καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, η απώλεια τεράστιων ποσών από τη ζημιά κερδοφόρων μέχρι πρότινος επιχειρήσεων, όπως η Δ.Ε.Η., οι χαριστικές ρυθμίσεις που μετέφεραν τις υποχρεώσεις τραπεζών στον κρατικό Προϋπολογισμό είναι αυτές που έριξαν έξω τον Προϋπολογισμό.
Το νέο πακέτο φοροεπιδρομής επιλέχτηκε ως σανίδα σωτηρίας, ένα πακέτο που απευθύνεται αποκλειστικά στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Ο κ. Αλογοσκούφης θεωρεί φοροφυγάδες όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Γι’ αυτό επιβάλει και τον κεφαλικό φόρο επί δικαίων και αδίκων, σε όλους τους νέους επιστήμονες που αγωνίζονται να στήσουν μια δραστηριότητα επιβίωσης. Θεωρεί φοροφυγάδες ακόμη και τους νέους εργαζόμενους των 400 και 500 ευρώ, που αν βρουν δεύτερη απασχόληση για να φτάσουν τα 700 ευρώ, δεν απαλλάσσονται, θεωρούνται κεφαλαιούχοι. Αυτή είναι η Κυβέρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με όλες τις λεγόμενες φάσεις της φορολογικής μεταρρύθμισης η Κυβέρνηση μετατόπισε το βάρος της φορολογίας από το μεγάλο κεφάλαιο στην εργασία, από την άμεση φορολογία στην έμμεση. Έτσι, οι μισθωτοί ενώ το 2003 πλήρωναν το 43% των φόρων του Προϋπολογισμού, φτάσαμε το 2007 να πληρώνουν το 51%. Και τώρα το κατάλαβε ο κ. Αλογοσκούφης και λέει «είναι άδικο αυτό, θα πρέπει κάτι να γίνει». Όμως έμμεσα πάλι στους ίδιους, στους μικροεπαγγελματίες, μικροεμπόρους πάει να ρίξει τα βάρη.
Όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο που ο οικογενειακός προϋπολογισμός δεινοπαθεί από την ακρίβεια και από τη μεγάλη αύξηση του κόστους ζωής, για την οποία η Κυβέρνηση έχει αποκλειστικά την ευθύνη, με την αποτυχημένη πολιτική της να ελέγξει την αγορά, αλλά ταυτόχρονα και με την αύξηση των τιμολογίων των Δ.Ε.Κ.Ο. και τη μετατόπιση δαπανών για την υγεία και την παιδεία από τον κρατικό Προϋπολογισμό στον οικογενειακό.
Αυτή είναι η φορολογική πολιτική της Κυβέρνησης. Ελάφρυνε τους έχοντες και κατέχοντες και έριξε τα βάρη στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, στους αγρότες, στους μικρομεσαίους. Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά μας.
Η επιλεκτική κατάργηση των ειδικών λογαριασμών που επιχειρείτε, αποσκοπεί στην προαγωγή της διαφάνειας κατά την Κυβέρνηση, αλλά η διαχείριση από το Υπουργείο Οικονομικών γίνεται μάλλον για να βάλει χέρι στα αποθεματικά των ταμείων των λογαριασμών αυτών, προκειμένου να καλύψει τη μαύρη τρύπα.
Ένα τέτοιο μέτρο θα είχε νόημα μόνο στα πλαίσια προγραμματικών προϋπολογισμών, μετά από εξέταση καθενός λογαριασμού, αν χρειάζεται και σε ποια κατηγορία, αλλά κυρίως μετά τη θέσπιση ενιαίου μισθολογίου, προκειμένου να μην υπάρξει καμιά μείωση εισοδήματος για κανέναν εργαζόμενο.
Για την παρέμβαση στους ΟΤΑ, θεωρούμε ότι πραγματικά εκφράζει τη βούληση της Νέας Δημοκρατίας για την ενίσχυση του συγκεντρωτισμού και του κλειστού συστήματος εξουσίας που υπάρχει στη χώρα μας. Και ενόψει του φημολογούμενου δεύτερου «Καποδίστρια», με αυτές τις λογικές, η Κυβέρνηση τι δείχνει; Ότι ο «Καποδίστριας ΙΙ» θα αποτελέσει το δολοφόνο του «Καποδίστρια Ι». Αυτό είναι ένα προμήνυμα για το τι έρχεται με τη λεγόμενη διοικητική μεταρρύθμιση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πολίτες αυτής της χώρας, σε όποια κοινωνική τάξη κι αν ανήκουν ή στρώμα, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα πια από τη Νέα Δημοκρατία και τον κ. Καραμανλή. Ο τόπος έχει ανάγκη από μια άλλη πορεία, που θα διασφαλίζει τη δυνατή οικονομία και τη δίκαιη κοινωνία, με ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, που θα κατανέμει δίκαια τα βάρη, που θα κατανέμει δίκαια τον πλούτο. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι πλέον μπροστά σε ιστορικές ευθύνες απέναντι στη χώρα και τους πολίτες και είναι έτοιμο να τις αναλάβει.
