Εκτός από το μνημόνιο, Τι;

Το επόμενο διάστημα ολοκληρώνονται οι διαδικασίες για το PSI, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τη νέα δανειακή σύμβαση, οι οποίες ελπίζουμε να κλείσει μια περίοδο έντονης αβεβαιότητας . Όλοι: υποστηρικτές, επικριτές και αντιτιθέμενοι στο μνημόνιο υποστηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι το μνημόνιο δεν αρκεί και μάλιστα πολλοί συνομολογούν, σ’ αυτό που από καιρό έχομε θέσει, ότι χρειάζεται το δικό μας εθνικό σχέδιο που παράλληλα με το μνημόνιο, που θα οδηγήσει στην ανόρθωση της χώρας.
Με βάση αυτή την ανάγκη επανέρχονται τα ερωτήματα που αφορούν την πολιτεία, την κυβέρνηση, τις ηγεσίες των κομμάτων, τους εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων, εργαζόμενων και εργοδοτών, τον πνευματικό κόσμο αλλά την κοινωνία την ίδια και κάθε πολίτη χωριστά.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να εκφραστεί και να πάρει σάρκα και οστά η βούληση της πολιτικής ηγεσίας, να αναλάβει πρωτοβουλία εθνικής συνεννόησης για τις βασικές προτεραιότητες του σχεδίου ανόρθωσης της χώρας.
Πριν ή μετά τις εκλογές και πάντως άμεσα, πρέπει να καταλήξουμε στην εθνική και κοινωνική συμφωνία για την πορεία της χώρας, το νέο όραμα, την παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας και την ανακούφιση της κοινωνίας, με ορίζοντα το 2020.
Οι προτεραιότητες, στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας, που αφορούν το επόμενο διάστημα προσδιορίζονται από τα πράγματα και τα ανοικτά προβλήματα:
•    Στήριξη της πραγματικής οικονομίας και προώθηση της παραγωγικής αναδιάρθρωσης. Η διασφάλιση της ρευστότητας των τραπεζών να οδηγήσει  σε στήριξη των επιχειρήσεων, των επενδύσεων της αγοράς και της οικογένειας.. Ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στην προώθηση του αγροδιατροφικού τομέα.
•    Ανακούφιση της κοινωνίας. Με συστηματική αντιμετώπιση των παραγόντων που κρατούν ψηλά το κόστος ζωής με ουσιαστικό έλεγχο όλων των σταδίων στη διαμόρφωση των τιμών και πλαφόν σε βασικά προϊόντα και υπηρεσίες  όταν διαπιστώνεται κερδοσκοπία. Ανακατανομή του φορολογικού βάρους  με ελάφρυνση των χαμηλών και μειωμένων εισοδημάτων. Γενναία νομοθετική παρέμβαση για ρύθμιση με κανόνες, όλων των τύπων δανείων με μείωση των μηνιαίων δόσεων ανάλογα με τη μείωση του εισοδήματος χωρίς επιπλέον  επιβάρυνση του δανειολήπτη. Στην Ισλανδία προχωρούν ακόμη και σε κούρεμα κεφαλαίου 25%.
•    Αντιμετώπιση της ανεργίας. Τώρα είναι πλέον ξεκάθαρο σ’ όλους ότι δεν μπορούμε να στηριχθούμε στο δημόσιο για την αντιμετώπιση της ανεργίας με απασχόληση σ’ αυτό. Όμως το δημόσιο η πολιτεία, θα πρέπει να ανοίξει το δρόμο και να δημιουργηθούν νέες δουλειές. Η στήριξη των επιχειρήσεων και οι επενδύσεις θα διατηρήσουν θέσεις εργασίες και θα δημιουργήσουν νέες και αυτό πρέπει να είναι ο κύριος άξονας.
Βέβαια χρειάζεται και άμεση αντιμετώπιση με την άμεση ενεργοποίηση όλων των προγραμμάτων που καθυστερούν, κοινωφελής εργασία, έργα αυτεπιστασίας κλπ.
Ταυτόχρονα όμως πρέπει να ανοίξουμε το κεφάλαιο Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα που θα δώσει την ευκαιρία στους νέους και τους ανέργους  να πάρουν πρωτοβουλίες στα πλαίσια της τοπικής ανάπτυξης. Το παράδειγμα από άλλες χώρες που στήριξαν συνεργατικές ομάδες νέων είναι μόνο θετικό και μπορούμε να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή εμπειρία.
Το θεσμικό πλαίσιο για τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις ολοκληρώθηκε. Το ταμείο κοινωνικής οικονομίας μπορεί να στηρίξει το ξεκίνημα. Ο ρόλος των τοπικών φορέων και κυρίως της Αυτοδιοίκησης είναι σημαντικός και όχι μόνο για το σχεδιασμό της τοπικής ανάπτυξης και την αξιοποίηση των προγραμμάτων αλλά και για την συνολική  καθοδήγηση της όλης προσπάθειας.
Η καινοτομία από τους νέους στη σκέψη, στη δράση και στο αντικείμενο μπορεί να δώσει αποτελέσματα που ούτε τα φανταζόμαστε σήμερα.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις σκέψεις και τις προτάσεις που χωρούν σ’ αυτό το χαρτί, αλλά επανέρχομαι στην βασική προϋπόθεση.
Να συνεννοηθούμε για το νέο όραμα και τον οδικό χάρτη που θα πορευτούμε τα επόμενα χρόνια και να πιστέψουμε ότι μπορούμε.