(Α’ Μέρος)
Σ’ αυτή την πορεία είναι χαρακτηριστικό ότι μετά από μεγάλες επιτυχίες σε πολλές περιπτώσεις υπήρχε πλήρης αδυναμία για την αξιοποίηση τους και την περαιτέρω πρόοδο της πατρίδας και του λαού.
Ο πρώτος Κυβερνήτης και θεμελιωτής του νέου ελληνικού κράτους Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονήθηκε το 1831 μέσα σε ένα κλίμα εθνικού διχασμού και ακραίας πόλωσης.
Η ίδια αυτή διαχρονική παθογένεια του γένους μας υπήρξε υπεύθυνη μεγάλων εθνικών καταστροφών.
Την Συνθήκη των Σεβρών, ακολούθησε η Μικρασιατική καταστροφή.
Την Αντίσταση και την απελευθέρωση από τους Ναζιστές Γερμανούς, ακολούθησε η οδυνηρή εμπειρία του εμφυλίου πολέμου που ευθύνεται για πολλά δεινά ακόμη και του σήμερα.
Η δικτατορία και η συνακόλουθη παντελής έλλειψη οποιασδήποτε δυνατότητας εθνικής συνεννόησης, ήταν πίσω από την τραγωδία της Κύπρου το 1974.
Η μεταπολίτευση που αποτελεί την καλύτερη περίοδο της νεότερης ιστορίας και καταγγέλλεται από τους ανιστόρητους ως η αιτία όλων των κακών και αντί να διορθωθούν τα αρνητικά, αναπαράγονται οι διαχρονικές παθογένειες.
Την μεγάλη επιτυχία της ένταξης στην ΟΝΕ και την Ενωμένη Ευρώπη, ακολούθησε ο οικονομικός εκτροχιασμός 2004-2009 και η κρίση.
Τα παραδείγματα από την απώτερη έως την πλέον πρόσφατη ιστορία μας είναι πολλά και εντοπίζονται ακόμα στα μέσα στην περίοδο της οικονομικής (και όχι μόνο) κρίσης που βιώνουμε.
Είναι βέβαιο ότι η έλλειψη συνεννόησης και το κλίμα ακραίας πόλωσης και λαϊκισμού το 2010, που καλλιεργήθηκε από ορισμένες δυνάμεις, αλλά και η άρνηση συνεννόησης το 2012 και το 2015, όταν έπεσαν στο κενό οι προτάσεις μας για Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης, είχαν πολύ ακριβό κόστος σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.
Το παράδειγμα άλλων χωρών που βίωσαν παρόμοια κρίση, αποδεικνύει το αληθές του λόγου.
Θα μπορούσαμε να αποτελούμε σε διεθνές επίπεδο ένα αρνητικό παράδειγμα έλλειψης εθνικής συνεννόησης αλλά και διχασμού όχι μόνο του πολιτικού κόσμου, αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας.
Δεν υπάρχει ίσως σοβαρότερο πρόβλημα για μια κοινωνία, από αυτό της έλλειψης Εθνικής Συνεννόησης και ακόμη χειρότερα της παρατεταμένης πολιτικής και εν τέλει εθνικής πόλωσης και διχασμού.
Πρόκειται για μια τραγική κατάσταση που συνδέεται τόσο με το πολιτικό σύστημα, όσο και με τους πολίτες. Μπροστά σε αυτή, δυστυχώς συχνά εμείς οι πολιτικοί, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, φαίνεται ότι δεν διαθέτουμε πάντα, την απαραίτητη ωριμότητα και εγρήγορση.
Οι έντονες εσωτερικές αντιπαραθέσεις, υποκρύπτουν συχνά ιδεολογικές εμμονές που κινούνται σ’ ορισμένες περιπτώσεις στα όρια της σχιζοφρένειας ή ακόμα και συγκαλυμμένη πολιτική ιδιοτέλεια και συμφεροντολογική πρακτική άλλων εποχών.
Η παντελής έλλειψη κουλτούρας υγιών συνεργασιών και συναίνεσης είναι εμφανής και συχνά, περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά, ορισμένοι καταφεύγουν σε ξεπερασμένες λογικές αναμονής κάποιου «θεόσταλτου» σωτήρα που ως «από μηχανής θεός» θα λύσει με κάποια «μαγική συνταγή» τα προβλήματά μας.
Είναι λοιπόν προφανές ότι «οι καιροί ου μενετοί».
Μαθητευόμενοι μάγοι, θεόσταλτοι σωτήρες και νεόκοποι πολιτικοί ηγέτες συνθέτουν μια εικόνα που δεν προκαλεί αισιοδοξία και δεν δίνει προοπτική.
Την ίδια ώρα η Ελληνική κοινωνία βιώνει τα προβλήματα της κρίσης και των λανθασμένων πολιτικών επιλογών, μέσα σε μια παρατεταμένη απογοήτευση.
Η λογική της ρεβάνς αλλά οι βλέψεις πολιτικής ηγεμονίας και παντοδυναμίας, είτε ως αποτέλεσμα μακιαβελικών πολιτικών πρακτικών, είτε υπό το μανδύα της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας, δεν μπορεί να αποτελούν ρεαλιστική λύση και κινούνται σε λάθος κατεύθυνση.
Η εθνική συνεννόηση αποτελεί τη μοναδική λύση.
Το ερώτημα όμως είναι πως μπορεί να προκύψει και ποια ζητήματα μπορεί να αφορά, δεδομένων των συχνά σημαντικών πολιτικών και ιδεολογικών αντιθέσεων;
Το θέμα διαλόγου και επιτρέψτε μου να αναφερθώ με ιδιαίτερη ευαισθησία, εκπροσωπώντας την Δημοκρατική Παράταξη, στην οποία το ζήτημα του κερματισμού έχει ιστορικό βάθος, γεγονός που μας έχει δώσει πιστεύω την απαραίτητη εμπειρία, αλλά και μας έχει οδηγήσει αναπόδραστα στο να είμαστε η παράταξη του πολιτικού μέτρου, της λογικής και της συνεννόησης.
Πρόσφατα ξεκινήσαμε με συνεννόηση στο ίδιο μας το σπίτι, ενώνοντας την Παράταξη, δημιουργήσαμε το Κίνημα Αλλαγής για να στείλουμε μήνυμα ενότητας στην κοινωνία.
Πολλοί αμφισβήτησαν το εγχείρημα. Επιμείναμε, δημιουργήσαμε τον κώδικα συνεννόησης και προχωρούμε με επιτυχία.
(συνεχίζεται…)
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 02-05-2018
